Aşka ve bu inanmayan ve hayattan soğumuş bir kız... Kimsenin onu anlamıyacağını düşündüğü bir dünyada yaşıyor. Özellikte erkekler... Üvey babasının annesine ve kendisine çektirdiklerinden sonra erkeklere olan güveni kalmamıştır artık. *** Genç kız alayla konuştu; "Benim dünyamda aşk diye birşey yoktur, ben öyle saçma şeylere inanmam" Genç oğlan yavaşça onun kulağını eğilerek; "Görüceğiz" dedi yavaşça. İşte bu söz tüylerini ürpertmeye yetmişti...

Bazen hayattan yorulursunuz. Ne yapacağınızı bilemezsiniz bazen. Peki ya ne yaparsınız? hayattan vazmı geçersiniz? yada belki hayata karşı sessiz olursunuz artık. Çünkü artık tükenmişsinizdir, yorulmuşsunuzudur... Peki ya tam her şey bitti derken hiç şansınız döndümü? Yada tam vazgeçmişken....... Peki o zaman ne yaparsınız? hala daha vazmı geçersiniz yoksa o şansı değerlendirirmisiniz?..... Ama şunu unutmayınki bunlar hayatın size bir oyunudur... Kaderiniz çizilmiştir. Ve onu sadece oynamak kalır..... Ama nasıl oynayacağınız size kalmıştır..... Ya her şeyden vaz geçeceksiniz ya da acıtsada tutunmaya çalışıcaksınız.... Peki ya Ahsen? sizce onun kararı ne olur?..... Hiç parası ve kalacak evi yokken ne yapabilir sizce? Ama artık tek bir şansı vardır hayata karşı " yeni Ukala patronunla çalışması..." Peki Sizce Ahsen ne yapar? Bakalım yeni patronuyla anlaşabilecekmi?:)

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------