"Odayı acı ile aydınlatabilseydik, şüphesiz çok ihtişamlı bir ateş olurduk." -Ada Limon, Bright Dead Things Sonsuza kadar beraber kalacaklarından adları kadar emin olan Jimin ve Jungkook New York City'ye taşınıp evlendiklerinde sadece 18 yaşındalardı. Dört talihsiz yıldan sonra ayrılmış ve bir daha birbirlerini görmemişlerdi. Tabi bu durum sadece Jimin Jungkook'un fotoğrafçı olarak çalıştığı şirkette manken olarak başlayana kadar sürmüştü. Hikayenin sahibi @eumorious adlı Ao3 kullanıcısıdır. Ben sadece çevirisini yapıyorum. Bu arada hikaye gidişatı biraz angstli, ama hikaye tamamen angst değildir.

❥ jikook Jungkook derin bakışlara, artık ıslanamayacak kadar yorgun gözlerle bakarken ''Ben senden vazgeçtiğimi hiç söylemedim ki.'' dedi burukça. ''Ben senden vazgeçemem ki.'' ''Benim yüzümden canın yakılsa da mı vazgeçmezsin?'' Jimin masumca sormuştu. Öyle masumdu ki sesi, Jungkook'un göğsü titredi. Öpmeye doyamadığı bal dudaklar ne acı sözler fısıldıyordu ona, ne yakıcıydı o güzel gözlerdeki acı bakışlar... ''Senin tarafından canım yakıldıktan sonra bile vazgeçmedim.'' Jungkook Jimin'e bakarken anlasın istedi, içindeki yangının onu da yaktığını, dudaklarının sızladığını anlasın istedi. Kollarının uyuştuğunu, ona uzak kalmanın onu da nasıl yorduğunu görsün istedi. ''Sahiden benimle ölümü mü seçiyorsun?'' ''Hala anlamadın mı?'' Jungkook bir tek bunu sordu. Cidden, hala anlamamış mıydı? *duende (İspanyolca): Bir sanat çalışmasının bir insanı derinden etkileyen gizemli gücü