Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

Avcı, EPHESUS YAYINLARI aracılığıyla raflarda! Kirli oyunlar dönüyordu ve herkes bu oyundaydı. Sırlarının ardına gizlenmiş Jay Sullivan bile... Peki, bu oyunda onun yeri neresiydi? Annabelle Jefferson henüz bunu öğrenemese de, artık kendi yerini biliyordu. Asırlar öncesinden beri her şeyin merkezinde o vardı. Peki, gerçekte neydi o? Ya da kimdi? Bu soruların cevabı birilerinin bataklığı olacaktı. Ve... bakalım kimler bu bataklıktan kurtulacak, kimler tamamen dibe batacaktı? Artık karşılarında bir Av değil, Avcı vardı. - *Tüm hakları bende saklıdır!

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Hayatımın anlamı 4N1K ♥

Öncesinden tek farkı Denizle çarpışmayı istiyor olmam. Birazdan garsonun biri tüm tepsiyi üzerime boşaltacak sonra da telaşından Denize toslayıp onu benim üzerime ittirecekti ve sonuç olarak Deniz ve ben yerde boylu boyunca seriliyor olacaktık. O bana yardım edecek, ceketini verecek ve beni evime bırakacaktı tabi ki numaramı aldıktan sonra. Kaçınılmaz çarpışmayı beklerken tahmin dahi edemeyeceğim bir şey oldu. Onu gördüm, onu ve öpüştüğü kızı...

Yaralar vardır; Hiç kapanmayacakmış gibi hissettiren. Yaralar vardır; Kapanmış olsa bile dokununca sızlayan. Yaralar vardır; Kapandığına dair bir iz bırakmayan. ✱ Batu ve Melis... Hayat onlara oyun oynamış ve yüreklerinde kapanmayacağını sandıkları yaralar bırakmıştı. Ancak bilmedikleri bir şey vardı. O da; birbirlerinin yaralarını saracaklarıydı. #Yayın hakları yazara aittir.

Bu hikayenin sonu Savaş ve Gülcan arasında beklenmedik bir aşk yolculuğunun kapilarina da çıkabilir birbirinden nefret eden ama kaderleri onları ayırmayan iki yabancı insani da anlatabilir. İyi okumalar canlarim umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı ve begenilerinizi eksik etmeyin. :-)))

Okumadan önce biraz dusunun eger baslarsaniz ruhsal çöküntüye depresyona neden olabilir yada hayata kafanizin arkasinda bir çift gözlede bakmayi saglayabilir gercek bir yasam kesintilerinden alinmistir

Okulumuzun şak şakçı takımı, ellerinde koca pankartlarla bağırıyor, haykırıyor, alkışlıyorlardı. Gururum ciğerlerimi kabarttı, soluğumu kesti. Yahu ne de garipti! İlk heyecan geçtikten, o tatlı his tüm vücuduma yayıldıktan sonra fark ettiğim şey, zihnimde güldürmüştü beni. Burası benim evimdi. Bu ışıklar evimin aydınlığı, bu ezgi evimin huzuru, bu mikrofondu evimin direği! Bu haykırışlar mazlum kuş cıvıltılarıydı, bir dere kenarında... Neşeli kahkahalardı, Ulaş'ın gitarından dökülen her bir nota. Ocaktaki yemeğin evcimen kokusuydu, Emre'nin klavye tuşlarından yayılan ritim... Ve babacan bir kapı çalışıydı, Teoman'ın davulu. Bense evimin hanımı, ailemin koruyucuydum tam da orada. Çocuklarım vardı, tiyatro koltuklarınca. Günüm yeşil, günüm mavi, günüm kırmızı, günüm sarıydı... Rengarenkti tüm bir yılım ve yıllarım ve geçtiğim tüm yollar. Biz Ağustos Böcekleri her baharın gelişiyle huzur getirecektik yuvamıza... Biz bize küçük bir kaplumbağa kadar kusursuzduk. Yolumuz uzundu, zamanımız dardı ve yavaştık belki... Ama yuvamız sırtımızda, ailemiz yanı başımızdaydı ve birlikte yaşlanacak yüz yıllarımız vardı, daha! -- Sosyal, güncel konularla ilgili yorum ve görüşler içermektedir. Sonra vay efendim ben duymadım, vay efendim ben görmedim kabul etmiyorum. Rahatsız olacaklara duyurulur.