[KİTAP OLDU] Bir masalın baş kahramanlarıydık biz. O, gargamel, ben şirine. O, siyah, ben beyaz. O, gece ben gündüz. O, ay, ben güneş. O, ateş, ben su. O vardı, bir de ben. Biz yoktu. Bu masalda mutlu son yoktu, pinokyonun yandığı, uyuyan güzelin asla uyanmadığı, pamuk prensesin o elmayla zehirlenip öldüğü bir masaldı bizim ki. Mutluluk bana haramdı, bana cehennemi vaat etmişti o. Cennet, bana yasaktı. Ben yasak elmayı yedikten sonra cennetten atıldım, ben kaybettim. "Senin olduğun yerde ben kül, benim olduğum yerde sen buhar olursun güzelim, uzak dur benden." •NOT: 7. Bölümden itibaren bölümler kaldırılmıştır. 25.09.2015

Sıradaki İş İlanı " Bakıcılık " Yapabilirmiydim ? *** Kuzularımı Seviyorum *** Baba Defye Abla Çok İyi Oyu Çok Seviyoyum *** Neden Olmasın ? *** " Çünkü Ben Öyle İstiyorum . " *** Özür Dilerim *** İstifa Ediyorum *** Beni Kandırdın *** İyiki Varsın *** Tam Bir Aile Olduk *** Eksik Parçamız Yerine Oturuyor Mu ? *** Evet Arkadaşlar Hikayenin Anahtar Cümleleri Umarım Seversiniz . Vote - Yorum Yeni Bölüm Gelir .

Batuhanistler buraya

Belki de "SEN BENİMSİN" demek "Seni Seviyorum"dan daha etkili bir sözdür... Sırlarla dolu bir aşk, geçmişinde sırlar olan bir kız, sevdiği kız için ölmeyi bile göze alabilecek bir adam, dostları için her şeyi yapabilecek gerçek dostlar, düşmanlık üzerine kurulu bir nefretin peşinden gelen güzel dostluklar ve geçmişteki sırların peşini bırakmadığı bir gelecek. Sevdiğin için her şeyi göze alabilir misin? Yoksa onu geçmişindeki o karanlık sırlarla bırakıp gider misin? Onların hikayesi basit bir hikaye değildi. Onlar inişli çıkışlı başlayan bir ilişkinin ardından tam normale döndü derken aslında fırtına öncesi sessizlik olan bir aşkın, bir hikayenin kahramanıydılar. Ama bu hikayede oyunu başkası yönetiyordu. Onların bundan haberi bile yoktu. Öğrendiklerinde ise çok şey değişecekti. Aşk, sevgi, dostluk, kardeşlik ve fedakarlık üzerine kurulu bir hikaye... Masum bir aşkın gizemli ve heyecan dolu hikayesine hazır mısınız? Çünkü onların hikayesi sıradan bir peri masalı değildi...

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Unutmak alışmaktır.