Round&Round (Kaisoo)

. . .

gitmek mi yitmektir kalmak mı artık bilmiyorum yerini yadırgayan eşyalar gibiydim ya ben hep ve inançlı, gitmenin bir şeyi değiştirdiğine. bilemem, belki bu yüzden ben sana yanlış bir yerden edilmiş bir büyük yemin gibiydim. beni hep aynı yerimden yaralayan o eve yine de döneyim döneyim istedim. ah benim sesimle söylesem de, inanmazlar benzemiyor çünkü bir dile. döndüğüm, döndüğüm ama döndüğüm döndüğüm bu sema sensin. döndüğüm. sen benim kara ömrüme vuran suyumu harelendiren sevincimdin. onu sevebileceğinin en yücesiyle sevdin. titreme daha fazla kalbim. bağışla kendini artık onu da, bırak gitsin, bırak gitsin. o senin en ezel gününden kaderin sen onu nasılsa bin kere daha seveceksin. //birhan keskin//

''Ayırıyorum onları.'' Bıkmış gibi soluyor. ''Yardım et.'' Tereddütte kalıp boş boş suratına bakıyorum. Bir iki adım yaklaşıp ona garip bir kucaklaşma veriyorum. Elim sırtını ritmik olmayan birkaç tuhaf jestle pat patlıyor. ''İşte'' diyorum. ''Atlatacaksın.''

"Bazen sarhoş olduğumda seni düşünüyorum." diye mırıldandı. Küçük odayı tamamen dolduran uğultuyla beraber çığlıklar alkışlara karıştı. Omuzlara atılan yumruklar, ikimize de fırlatılan manidar bakışlar, muzip bir iki kıkırtı ve aramızda cızırdayan o elektriğe rağmen hiç dönüp bana bakmayan gözleri; birkaç saniye sonra her şey unutuldu ve şişe tekrar çevirildi. Oysa ben, her gece sarhoş halde barlarda yüzüne Bandai-gaeru maskesi takıp şarkı söylediğini biliyordum.

Ya da Cumartesi hangi günden vazgeçemez?

..aşk bizim için yanıyor olacak.. { Tüm hakları Dedemin Radyosu'na aittir.}

the books (black books) / kaisoo / komedi, dram / +15 /11.2k

Yıllar önce Carmen'e gittim ben. Yaşı sayma sayılarını çoktan tüketmiş, ruhu gözlerini kaybetmiş bir cadıdır o. Ellerinde yüzlerce kader oyuntusu, gözlerinde devasa girdaplar. Hepimizi karşılar, güzelce bakar. Lafta bir canavardır annemin dilinde. Ben de kendimden emindim, on yaşımdaydım, gözü karaydım kendimce. Ta ki Carmen'i ve bana anlattığı hikayeyi duyana kadar. Çok uzun anlattı hikayemi, tam on gün boyunca sürdü vaazı. Gözlerinden bazen yaşlar fışkırdı, bazen korku tohumları. Ama yıllar sonra aklımda kalan kısacık bir özetiydi. Tıpkı uzun zaman önce okunan bir hikayenin sönmüş hatıraları gibi. Yine de bir kısım, o kısım ki kendime hem bir kafes hem de belirlenen bir sonucun bana bahşettiği cennet, asla aklımdan çıkmadı. Carmen'in elimi ilk tutuşu, tırnaklarına dahi sinmiş tütsünün kokusunun burnuma çarpışı, bana yavaşça "Jongin" diye fısıldayışı. "Senin ipin Mirelerin elinden çıkmış, bahtın yanlış dünyada." Carmen o gün bana böyle dedi, on gün hikayeler anlattı, ben de dinledim. Sonra düşündüm, benim Mirem nerede ve seni gördüm ardından. İşte burada, işte burada.

Jongin, kız kardeşi Junhee'nin mürebbiyesinde bir terslik olduğunun farkındaydı. Kaisoo mini fic(M)