Typ: rozdziałowiec Gatunek: BTS!AU // fluff // kid!fic // yoonmin // raphope Min YoonGi to projektant mody znany ze swojej marki SUGA. Jego siedmioletnia córka nie może zostać sama w domu a jej niania właśnie zrezygnowała z pracy. Park Jimin jest zwykłym dostawcą paczek, który ma najzwyklejszego w świecie pecha.

Tak jak informuje tytuł, fanfic jest o koreańskim zespole BTS, jednak niektóre informacje o nich zostały zmienione na potrzeby ff. Zapraszam do czytania ^^

Wierszyki mojego autorstwa, związane z Bangtan Boys.

Dlaczego jedno kliknięcie może zmienić nasze życie? paring: VKOOK pobocznie: vhope, jikook, yoonmin, namjin, jihope forma: wiadomości na czacie gatunek: fluff (elementy schmoop), yaoi losowo #46 05X16

Opowiadania z BTS i dedykacje :* /// JogoiRavi

Krótkie opowiadania, one shoty z BTS. Książka może potencjalnie zawierać przekleństwa i treść dla trochę odważniejszych Czytasz na własną odpowiedzialność Propozycje historii otwarte! Pamiętaj, jeżeli kopiujesz historię bez napisania, do kogo należy - YOU GOT NO JAMS

@xojiminahxo: Yoongi, zależy mi na tobie :c @daeguprince: Jesteś dla mnie kimś więcej, niż przyjacielem z internetu :C *wiadomość nie została wysłana* @daeguprince: Jesteś dla mnie bardzo ważny Jimin :c ~ BTS nie istnieje ~ wiek bohaterów został zmieniony na potrzeby opowiadania Zapraszam do czytania x

Min Yoongi to nieśmiały i zakłopotany chłopak. Nie wie co robić po tragicznym wypadku rodziców. W jego życiu pojawia się chłopak, który nie jest do końca pewien swoich uczuć. Jimin próbuje być adorowany przez każdego, w ten sposób czeka go wiele kłopotów. Czy Yoongiemu uda się wyjść z depresji? Czy Jimin wybierze odpowiednią drogę? Gatunek: Fanfiction, romans, dla nastolatków Ship: Min Yoongi x Jimin Park (Yoonmin) Poboczny: Jikook Wiek: brak ograniczeń wiekowych Nazwa: Miracle Polska nazwa: Cud Na podstawie: Bangtan Boys (koreański boysband) Okładka: nekohyuna Zdjęcie z okładki: --- (random pic) Problematyka: orientacja, miłość, pijactwo, agresja, pasja, praca, pieniądze, seks

- Powinienem zjawiać się tu częściej - V krzyknął z loży, przyglądając mi się ze swoim charakterystycznym krzywym uśmieszkiem. Zważyłam smyczek w ręce. Gdyby nie był taki drogi pewnie już leciałby w kierunku chłopaka. Należało mu się. Chociażby za to, że zjawił się tu znowu. - Mówiłam ci już, że masz tu nie przychodzić - odparłam, znów kładąc skrzypce na ramieniu. - Myślałem, że uzgodniliśmy parę rzeczy - wyglądał na zaskoczonego. - Na przykład to, że nie jestem wzorowym słuchaczem - znowu ten uśmieszek. - A ja wyrozumiałym okazem spokoju - westchnęłam zirytowana. - Co muszę zrobić, żebyś dał mi w spokoju ćwiczyć? Uśmiechnął się, jakby tego pytania oczekiwał od momentu, gdy tu przyszedł. -Wspaniale, że pytasz - wyglądał na zadowolonego. A nie mówiłam? - Umów się ze mną. Patrzyłam na niego zdziwiona, stojąc jak słup soli przypadkiem postawiony na środku sceny. Nie minęło pięć sekund, kiedy smyczek poszybował w kierunku loży. Błagam, żeby trafiło go w oko i umarł, błagam, żeby trafiło go... V złapał pocisk i przyjrzał mu się z konsternacją. - Dzięki, zawsze chciałem mieć taki - powiedział to w taki sposób, że prawie uwierzyłam w jego wdzięczność. - Co ty... - zaczęłam, ale szybko urwałam, kiedy wybiegł z loży ze śmiechem i skierował w stronę wyjścia z sali. - Czekaj! - krzyknęłam za nim, zrywając się do biegu. Zamorduję!