Tutku ve arzunun komediyle harmanlamış halini okumak isteyenlere. Trajikomik bir masal. Hangi masal gerçek ki? Belki onların ki olur! Kim bilir bizim kabus dediğimiz hayatlar onların en güzel masalıdır. MasaL Gelin ata binmiş, ya nasip demiş. Bölümler Tutulma final yaptıktan sonra gelecek arkadaşlar. Aklınızın bir köşesinde yer tutsun diye buraya bırakıyorum. #özgürçicek

"Kim kabul eder ki?" Ayakları ondan bağımsız adım atmış, dudaklarından çıkan sözcükler izni dışında üç kişiye ulaşmıştı. "Ben kabul ederim." Ateşe atlayan genç bir kız ve sırf annesi kurtulsun diye her şeye razıydı. Gözlerinin önüne gelen annesiyle bir adım daha attı. Kaderine yürürken karşısında şaşkınlıkla bakan patronu vardı. Karan SEYHANLI! çocuğu olmayan ağabeyi için kendi çocuğunu vermek için bir anlaşma yapmıştı. Peki bu bebek onlara hayatlarının sürprizini yaparsa... Karan ve Özge bir anlaşma ile kaderlerini baştan yazmışlardı. Bir insan hayattan kaç kere VURGUN yer YETİŞKİN İÇERİKLİDİR.

GİRİŞ "Emin misin kızım.Sende boşanmakta kararlı mısın ?" Hakim neredeyse gözümün içine bakıyordu.O an anladım eğer biraz çekimser davranırsam bizi boşamayacağını.Ama bunu Murat'a yapmaya hakkım yoktu.O'nun bu isteğine nereye kadar direnebilirdim ki?.Yada dirensem elime ne geçecekti. "Eminim Hakim bey bende istiyorum boşanmayı" dedim kararlı bir ses tonu ile. Aramızda ki onca mesafeye rağmen O'nun tuttuğu soluğu bıraktığını görmek bugün için kaldırabileceğimden fazlaydı ama ne olursa olsun O'na bunu göstermeyecektim. Hakim kafasını iki yana salladıktan sonra "Tamam istediğiniz gibi olsun bakalım" dedi ve altı yıllık evliliğimiz tek celsede bitti. Karar açıklandıktan sonra salon hızlı bir şekilde boşaldı.O'nun la karşılaşmamak için acele ile sıktım avukatımın elini. "Teşekkür ederim her şey için" dediğimde gözlerim akıtamadığım yaşlarla yanıyordu. Murat'ın arkamdan "Begüm bekle biraz" diye bağırmasına aldırmadan dışarı attım kendimi.Biraz daha havasız kalırsam bayılacağımı biliyordum . Murat arkamdan yetişip kolumu tutunca olduğum yerde kaldım.O'na karşı hala bu kadar aciz olduğum için kendimden nefret ediyordum ama şuan için elimden gelen buydu. Murat ne diyeceğini bilmez bir şekilde duruyordu karşımda. "Evet" dedim konuşmasını teşvik etmek istercesine.