"Sen bana gerçek aşkların asla bitmeyeceğini öğrettin." Platonic Love adlı kitabımın ikinci kitabıdır. İlkini okumadan bunu okursanız anlayamazsınız. 06.04.2016

Niall, ayrılarak onun hayatından çıkabileceğini sandı. Fakat bu yaptığı en büyük hataydı. Pişmanlığı ve özlemi içinde tıpkı bir cehennem ateşine döndü. Samantha, hayatındaki yalanlara o kadar alıştı ki, gerçekleri unuttu. Gerçek aşkı, gerçek öpücüğü... Onlar şimdi yeni hayatlarına alışmaya çalışıyorlar. Ya da eskiye dönemenin bir yolunu arıyorlar. Kim bilir belki ikiside sonunda mutlu olurlar... ............................................... ACIMASIZ hikayesinin devam kitabıdır.

" O lânet çenenizi kapatmanız için ne yapmam gerekiyor?" dedi Samantha. Niall ve arkadaşları sırıtarak Samantha'a bakıyordu. Kızı iyice süzdü. Dün gece onu gözetlemişti. Oraya neden gittiğini bilmiyordu fakat edebiyat dersinden sonra onu düşünmeye başlamıştı. Ayrıca tüm hafta ondan uzak durmasına rağmen gelebileceğini düşünüp o aptal partiye onu görmeye gitmişti. "Eğer elimdeki topu alırsan, belki?" Sesine hafif alay duygusu katmaya çalışmıştı. Kendinden çok emindi çünkü okul takımının kaptanıydı. Samantha önce diğerlerine sonra Niall'a baktı. Ya kütüphaneye dönüp gürültüde ders çalışmaya devam edecekti ya da bu serserilere susmaları için bir şeyler yapacaktı. İsteksizce topu almak için uğraştı. Birkaç kez denese de başarılı olamamıştı. Spordan nefret ederdi ve hiç yeteneği de yoktu. Belki de bu yüzden nefret ediyordu. Yorulmaya başlamışken aniden aklına Jensen'ın öğrettiği -Samantha'ya göre gereksiz- hareket gelmişti. Yapabileceğinden emin olamasa da denemeye karar verdi. Niall elindeki topu parmağında döndürürken Samantha aniden boştaki elini yakalayıp ters çevirdi. Sımsıkı tutarken duyduğu fısıltılı küfürle ufacık bir gülümseme belirdi dudağında. İlk kez bu hareketi yapıyordu ve başarmıştı. Niall'ın böyle bir şey beklemediği ortadaydı. Yerde yuvarlanan topu alıp "Şimdi o lânet çeneni kapat." diyerek topu uzun koridora doğru fırlattı.

Geçmişi kenara bırakmasını istedi......... BIRAKTI! Ama geçmişi tekrar karşısına çıktı. Hayatının aşkı seni unutsun dedi........... UNUTTURDU! Ama o acı çekerek yeniden hatırladı. Dostun seni bırakıp elbet bir gün gidecek dedi……… GİTTİ! Ama onu korumak için. Yeni bir aşkla tanışacaksın dedi onu unutursun dedi……. TANIŞTI! Ama onu hiç unutamadı. Sen bir katilsin dedi………. KATİLDİ! Ama onun hatası değildi. Öyle bir an gelecek ki yalnız kalacak ve ellerimde ölüceksin dedi…ÖYLE DE OLDU! Ama yalnız ölmedi o derin gözlere bakarken öldü.. BU BİR HAYALET HİKAYESİ DEĞİL BU BİR AŞK HİKAYESİ….

Annem sessizce uzaklaştı. Gidişini izlerken, kalbim mıknatıs kesilmişti, ağırdı ve beni yere çekiyordu. Ağlamak, gözyaşlarına boğulmak, parçalara ayrılmak ve parçalarımı toplamalarına izin vermek istiyordum. Ama her zamanki gibi bir kaya kadar sert olmaya zorluyordum kendimi. Annem öldüğünde, aileyi bir arada tutan yapıştırıcı ben olmuştum. İçten içe çığlık atsam da onları hiç yüzüstü bırakmadım. Kendi acılarımı ve korkularımı bir kenara bırakmam gerekmişti, çünkü benden beklenen buydu. Ben kayaydım. Ben demirdim. Ve bir kez daha, kendi hislerimi bir kenara bırakmam gerekiyordu. Belki bu daha farklıydı. Yalanlarla birlikte daha büyük bir iyilik için kendi ihtiyaçlarımdan vazgeçecektim. Ve... Bende... Vazgeçtim...

Sadece bir tek cümleyle insan KORKABİLİRMİYDİ? "MALIK'İN KIZ KARDEŞİ" Ahh, evet KORKABİLİRDİ..!

Heyy :-). Merhaba ilk hikayemle sizlerin karşısındayım. öncelikle bu hikâye popüler safsatalardan ( ilginç tuhaf liselerden, kötü çocuklardan, aşırı saf masum kızlardan, zengin kız fakir oğlan yada fakir kız zengin oğlan türü paravai saçmalıklardan, çarpık ilişkilerden, mafyalardan, zorunlu evliliklerden, her ne kadar hepimiz birer tane istesekte ultra süper yakışıklı tamamen gerçeklik dışı erkeklerden ) uzak FARKLI bir hikayedir. Emin olun okuduğunuza pişman olmayacaksınız ve çok seveceksiniz "HER NE OLURSA OLSUN "