Ben cenaze töreni boyunca mezara bakıp belirsiz düşüncelerimde boğulurken, pek sevgili kayın validemin nasırlaşmış elleri ile boğazıma yapışıp acısını hafifletme isteği ile sıraladığı suçlamaları hissizce dinledim. "Hep senin yüzünden, oğlum senin yüzünden canına kıydı." Sessiz kaldım, yapmak istediğini yapabileceğini göstermek amacı ile çırpınmadım bile, nefesim kesilene kadar sıktı boğazımı da nefessiz kalan ben, kolumu kaldırıp müdahale bile etmedim, edemedim. Ama tepkisizliğimin sebebi ne anne olmasıydı ne de onun acısına kimsenin acısının yaklaşamayacağını bilmemdi. Tepkisiz kaldım zira kendi ailem de dahil şu anda, bu mezarda bulunan herkes hatta burada bulunmayanlar dahi bu ölümden zaten beni sorumlu tutuyordu. Tepkisizdim belki de haklılık payları vardı ve ben de bu durumu çoktan kabullenmiştim. Neden mi? Eşimin Facebook hesabında, intihar etmeden önce durum güncellenmesinde paylaştığı yazı, hakkımda yargısız infaz hükümlerini işleterek kanaatin oluşmasına sebep oldu. Peki eşim ne mi düşünüyordu: ''Hayatımın anlamı olan kadın, eşim, karım şu kısa hayatımdaki hem en temiz sayfam hem de en utanç tablomsun! Beni istemediğim bir adam, bir cani yaptın şimdi de sen yaşa bu vicdan azabı ile, şimdi de sen hisset, insanın kendisinden iğrenmesi ne demekmiş, her şeyin sorumlusu sensin, yaptığım ve yapacağım her şeyin SORUMLUSU SEN, hoşça kal...''

Aşk bazıları için gece kadar SİYAH ve ASLAN kadar cesur olmak zorundadır. Onlar için, arada kalmaktır aşk, mantığından soyunup çırılçıplak kalmak, bedeninden sıyrılıp sevdiğine ruhunla dokunmaktır. Onlar için AŞK'ın kaderi arafa varmak, cennet ve cehennemin eşiğinde yaşanmaktır..

Sen zaten ne zaman benim oldun ki? Gökten ayaklarımın önüne düştüğünde mi? Ilk kurdelalarımı taktığında mı? Mektuplarının yolunu gözlediğim günlerde mi? Dudaklarımı ilk seninkilerle mühürlediğim anda mı? Yoksa tüm varlığımı sana emanet edip ruhumu seninle paylaştığımda mı? Galiba herkesin beni kırıp döküp parçaladığı anlarda, en büyük tekmeyi atıp gittiğinde benimdin. Aslında tarih hiç benim olmamış birinin gidişine şahit oldu. İşte ozaman anladım ki sen zaten hiç benim olmamışsın. Birine ait olmak ve ondan gitmemek benim kaderimmiş. *** 45 yıl önce yarım kalmış bir kalp ağrısı şimdiki gençlerin geleceklerini etkiliyor. Geçmişte kalan artık geçmişte kalmıcak. Gelecek artık geçmişten bağımsız var olamıcak.

Birleşince kısa devre yapan parmaklarımız öldü önce. Sonra yeşil öldü benim için sonra kahverengi... Sen gittin ve herkes ölmeye başladı.

Bir kız düşünün. Kaybetmenin tadını almış. Bir kız düşünün. Yalanların içinde boğulmamak için çırpınmış. Bir kız düşünün. Boğulmamak için kendine uzanan ilk ele sarılmış. Bir kız düşünün. Sarıldığı elin aslında hiç var olmadığını öğrenmiş. Bir kız düşünün. Aşık olduğu adamın aslında o olmadığına şahit olmuş. Ve bir yalan düşünün. O kızı paramparça etmiş. Kız kaybolmuş. Kız yok olmuş. Masallar hep böyle başlamaz mı zaten? Bir varmış , bir yokmuş. ©Tüm Hakları Saklıdır

İşte o! Uzaktan onu gördüm,sanki kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Uzun boylu, yakışıklı, kumral, yaş almış ama bu onu daha da çekici kılmış,Çocukluğumun Kahraman'ı ve belki de adını bir türlü koyamadığım "ilk aşkım" desem "eski aşkım" desem "platonik aşkım" desem.Ya da hepsi desem.

Hayatı mükemmelci bir baba tarafından mahv olmuş genç kız. Her şeyini sevdiği erkeği, annesini tüm hayatını kaybetmiş bir kadın. Tüm psikolojisi bozulur ve babası dahi tüm erkeklerden nefret eder. *** Her defasında yeni bir isim ve sahte bir adres kullanıyordu Sevda. Arkasında iz bırakmayı sevmezdi. Çünkü gelecekte onu bulmaları gibi bir ihtimali onlara veremezdi. Hiç bir zaman(!) bir kere bile olsun, hiç kimsenin dokunamadığı o kutsal bedenine ihanet etmemişti Sevda. Meleklerinki kadar pak, 'dokunulmamış' bedeni vardı. Oysa onun tam aksine, sürtüklerinki gibi kabarık geçmişi, taştan daha sert bir hal almış kalbi ve sadistleşmiş hasta ve bir o kadarda ölmüş ruhu vardı Sevdanın. -İlk önce kendisine bir kurban seçiyordu. Sonra kurbanına, karşısında diz çöküp ona sevgi dilenene, 'gitme, terkedersen ölürüm' diye yalvarana kadar vakit ayırıyordu. Öyleki amacına çattı, diğerleri gibi onu da hiç tanımamış, hiç olmamış gibi, bir kalemde 'acımasızca' silip atıyordu. İlk hedefi, okuduğu okulun müdürünün 'ulaşılmaz' oğluydu. Sonra komşusu, sonra bir doktor, sonra bir polis, sonra bir millet vekilinin oğlu sonra.. sonra.. sonra... Artık sayını ve isimlerini hatırlamıyordu. Bir tek bir şey biliyordu; gittikce hedefleri büyüyordu ve şimdide ülkesinin en tehlikeli ismini seçmişti. 'Mahir Arslan'ı. *** Arkadaşını bilerek ölüme gönderemezdi Belçim. O lanet adam için 'o tam bir ölüm meleği' diyordu tüm ismini bilenler. -"Seni asla bırakmayacağım Sevda! Ona; 'ölüme' gitmene asla izin vermeyeceğim! Bunu yapamazsın. Se-" sözünü tamamlayamadan; Sevda Belçimin sözünü, buz gibi soğuk ve kararlı kelimeleriyle kesti: -"Ben zaten ölüyüm. Endişelenme. Sonu bedenimin toprak altındaki çürüyüşü olsa bile, o bana onu sevmem için yalvaracak!" -Fakat, Sevda ne kadar yanıldığını sadece bir yıl sonra; adamla aynı yatakta iken, adamın 'sadece bi

GENÇ KURGU İÇİNDE # 2 Kitap içerisinde cinsellik mevcuttur!

Saflığın, kirletildiği bir hikaye. Acımasızca bir anlatım ile... Okudukça, o yaşamın gerçek tarafını öğreneceksiniz. Genç bir kız, aldanışı ve kaybedişi... O artık güçlü bir kadın olabilecek mi? Hikaye ağır küfürler ve cinsellik içerebilir.

Dominant köle ilişkisi ASLA yoktur. Kitap isminden öyle anlaşılabilir. Hepimizin içinde birer şeytan uyukluyor. Kimisininki uyanık, kimisinin ki de uyumaya devam ediyor. Şeytan gözlerini açtığı anda avuçlarına düşüyoruz, o avuçtan çıkmak için ona itaat ediyoruz.. "Avuçlarının arasında olduğum şeytan kaburgalarımın içinde." Yetişkin içerik ve psikolojik baskı içerir. Kapat tasarımı: @sefagztk