UYARI: Hikayeyi okurken sakın henüz okumadığınız bölümlere bakmayın. Gizem/Gerilim olduğu için spoiler yiyebilirsiniz! Yetenekli olmak. Her defasında imrenilen bir olgu. Başınıza bela açacağını asla düşünmezsiniz; Öyledir ki yetenekli insan belaya rastlamaz. Aksine bunun bir deli saçması olduğunu düşünürsünüz. Ama bir kez daha düşünün. Zira genç bir kız olan Maya'ya göre hiç de öyle değil. Hele ki kızımız doğuştan telekinezi yapabiliyorsa, kendisini belanın, bildiğimiz belanın içinde bulması kaçınılmaz olacaktır. Düşmanı yakaladığını zannettiğin anda çember daha da genişler. *Her bölümde gizemin dozu artarken, entrikalar doruklara ulaşacak.*

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Özgür olmak. Hissetmek. Keşfetmek. Tüm yaptıklarımın tek sebebiydi bu üç madde. Her şeyin tek sebebi. Özgür olmak istiyordum. Hissetmek istiyordum ve kendimi keşfetmek istiyordum. Kendi içimde ben bile yabancıysam benliğime nasıl Hissedecek, Özgür olacak ve Keşfedecektim. Bu yüzden bu yola çıktım. Özgür olmak, Hissetmek ve keşfetmek için...

Kalbinde ki her melodi, benim vazgeçilmez müziğimdir. Kader baştan çizmişti aslında yollarını, Roller dağıtılmış her şey ayarlanmıştı... Masal talihsizlik olarak düşünürken, Kutay bela olarak düşündü. Kim bilebilirdi ki bu koskoca nefretin, Birgün kara sevdaya dönüşeceğini... ❄Yolu uzun süre aşka düşmemiş bir adama rastlarsa yüreğiniz, çalkalayın. Zira dibe çökmüş olabilir seven yanları.❄ NOT: Düzenli olarak yeni bölüm atıyorum. İlaveten, Wattpad'da Geçmişimle Yargılama adlı ilk ve tek kitaptır. Herhangi bir çalıntı durumun da, yasal işlem başlatılacaktır. (Tek bir söz bile yasal hakka sahiptir.) # 5.05.2017 #

'Biz sokak çocuğu değildik. Sokaklar çocuk doğurmaz çünkü. Biz sokağa atılmış, doğuştan şanssız olan çocuklardık. Anne babaları tarafından istenmeyen, hayatın inişli çıkışlı yollarında mağdur olan, kaderlerine terk edilmiş çocuklardık. Biz mazlumduk ama her şeye rağmen mutluyduk. Çünkü biz birbirimizin kimsesiydik. ' Geçmiş ile geleceğin arasına sıkışıp kalmış iki masum çocuk... Kaderin hoyratça savurarak birbirinden ayrı saldığı iki aşık kalp...

|Kusursuz, Kusurlu'nun yan kitabıdır. Spoiler içerir. Kusurlu'yu okumadan okumanızı önermiyorum.| "Kusurlu bedeninin içindeki kusursuz kalbine vurgundum." Genç bir adam düşünün, içinde umutlarını, hayallerini ve duygularını öldürmüş genç bir kıza sonsuzca aşk besleyen. Genç bir adam düşünün, genç kızı tüm kusurlarına rağmen kabul eden. Genç bir adam düşünün, genç kızın kusurlu bedenine hapsolmuş ruhunu kusursuzca seven. Aşkın en saf ve kusursuz hali... Kapak tasarımı: @RUROGRIME ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

Bu hikaye, kötü çocuk ve masum kızın hikayesi değil.. Bu hikaye kötünün kotüyü, siyahın renksizi, yeşilin kırmızıyı, beyazınsa yalnızlığı bulduğu hikaye... Burada yaraların sarılacağı bir yer yok, Burada kabuk bağlamış yaraların açılacağı, Sıcakların soğukla yanıp kavrulacağı, Soğuklarınsa buz kesip donacağı yer... Ama istisnalar kaideyi bozamaz, öyle değil mi? Unutma... Her istisnanın ödeyeceği bir bedel vardır.. Onların bedeli ise... Onları ASLA bırakmaz.. Tıbkı onların ASLA bırakamayacağı gibi... -Genç kurguda #197 ------------------- Benden uzaklaşmasını isterken, bir o kadar da bana yakın olmasını istiyordum. O kronik bir hastalıktı... Ama beni esir almasına izin veremezdim... Ayağımdaki siyah stilettoların sesi denizin dipsiz sessizliğine karışırken aşağıya varıp korkuluklara doğru ilerledim. Teknenin sağ tarafındaki korkulukları ellerimin içerisine alınca, daha da üşümelerine rağman bırakmamıştım. Bana acı veren şeylerden zevk alıyordum. Bağımlılık yapıyorlardı. Onun gibi... Yanıma geçen üzerindeki tişörtle ortamın rengine uyum sağlayan adama bakmadan derince bir nefes aldım. "Sana benziyor." Söylediği cümleyi aklımda değerlendirdim. Bana benziyorsa güçlü olmalıydı. "Siyah..." dedi bana bakmadan solumda duran keskinliği beni kendisine cezb eden adam. Cevaplamasam da dudaklarım yukarı kıvrılmıştı. Ben siyah olabilirdim, ama... Onun hiçbir rengi yoktu... Peki ya sen? Daha yolun başındasın... Onlara katılmak ister misin? Tehlikeli olabilir... İyi düşün... Kendi seçimin... Tanıtım videosu: https://www.youtube.com/watch?v=kiLz6P0sFEY Kapak: @Eman_othman

Gece kadar karanlık gözler, yıldızların günahlarından yaratılmış irisler. Zed Decrus... Bu onun adıydı, kanlı sözcüklerle kazınmış bir isim. Bu... İnine indiğim şeytanın adıydı. Cehenneme hükmedebilen tek kişi, Tanrı'ya meydan okuyan tek Tanrı. Cehennemin ona muhtaç olduğu, kötülüklerin var oluşuydu o. Şimdi ise bir meleğin kanatlarında sıkılıp kalmıştı özgürlüğü ve intikam, gözlerindeki alevi kor bir yangına çevirdiğinde tek bir şansı vardı. ... "Ait olduğun cennet, İnine indiğin bu cehennem vadisinden çok uzak. Artık benden, şeytandan kaçamazsın." "Ait olduğum yer cennet değil, hiçbir zaman olmadı."

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Ruh eşini arayan ölümsüz bir kızın trajikomik hikayesi... Bir lanet... "Sen elimden ruh eşimi aldın. Tek aşkımı. Seni ruh eşini bulana kadar ölememekle lanetliyorum." Kazık tenimi zedelemeye başlamıştı. Ve ben bundan hiç rahatsız olmuyordum. "Ruh eşinden duyacağın ilk cümle, dövmendeki cümle olacak. Onu bul. Kendine aşık et. Büyü bozulunca huzur içinde geberebilirsin." Beni her insandan duyabileceğim bir cümleyle lanetlemişti; "Affedersiniz. Biraz konuşabilir miyiz?" Köprücük kemiğime kazınan bu cümleyi, inanın bana duydum da. Bu cümleyle her karşılaştığımda, bu sefer bulmuşumdur umuduyla doldum. Ama olmadı. Her birinin kollarımda can vermesini seyrettim. Lanet elimi kolumu bağlamış, beni çaresiz bırakmıştı. Yüz elli yıl boyunca aradım onu... Akla gelebilecek her yolu denedim, bu azaptan kurtulabilmek için. Olmadı. Her seferinde tekrar geri döndüm. Hep yalnızdım. Yüz yıllar boyunca kiminle tanışsam, ölüme çektim onları. Gözlerinden sönüp giden hayat enerjisini gördükçe tekrar tekrar öldüm. Ta ki onlarla tanışana dek...