Veronica Cross ma dwadzieścia trzy lata, charakter niekompatybilny z jakąkolwiek uczciwą pracą i spory problem. Potrzebuje fałszywego narzeczonego. Na weekend. Na już. Oczywistym wyborem wydaje się jej współlokator i przyjaciel Anthony. Ponieważ jednak Tony ma już zaplanowaną trasę koncertową ze swoim zespołem, w ostatniej chwili podrzuca Veronice swojego starszego brata-geja. Z gejem Veronica będzie przecież całkiem bezpieczna. Prawda? Niestety, cały plan spali na panewce, gdy Henry okaże się nie tym, za kogo Veronica go uważała. A to dla niej tylko dodatkowy problem, bo i bez niego wizyta w rodzinnym domu obudzi dawno uśpione demony. I wreszcie nadejdzie moment, w którym po pięciu latach ucieczki będzie musiała stawić im czoła i wybrać, po której stoi stronie. A jak się wkrótce okaże, to tylko czubek góry lodowej... Okładka: @jennhills WYNIKI: #9 w Romans - 21.12.2016 #6 w Romans - 14.01.2017 #5 w Romans - 25.02.2017 #3 w Romans - 31.03.2017 WIĘKSZOŚĆ ROZDZIAŁÓW ZOSTAŁA WYCOFANA ZE WZGLĘDU NA WYDANIE. BZDURKA JEST DOSTĘPNA W EMPIKU: http://link.sspw.pl/sentymentalna-bzdura

Indy miała większe ambicje od zostania asystentką niepoprawnego flirciarza i uwodziciela, który myśli o wszystkim, tylko nie o pracy - nawet jeśli ten uwodziciel przypadkiem jest równocześnie dyrektorem generalnym największej na wschodnim wybrzeżu USA firmy deweloperskiej. Życie jednak zweryfikowało jej plany, a w dodatku rzuciło w sam środek konfliktu między jej szefem, Ryanem, a jego starszym bratem, Vincentem, który najwyraźniej przylatuje do Bostonu, by przejąć kontrolę nad rodzinną firmą. Indy jest gotowa na wiele, by pomóc swojemu szefowi, nie wie jednak, że Vincent ma zwyczaj dążenia po trupach do celu. I że tym trupem ma być asystentka jego brata. Indy i Vincent zaczynają prowadzić grę, w której stawką będzie dużo więcej niż ich uczucia. Żadne z nich nie spodziewa się jednak niebezpieczeństwa, które może sprawić, że wszystkie inne konflikty zejdą na dalszy plan... UWAGA! W opowiadaniu mogą pojawić się schematy, rozmowy o niczym i odrobina lukru :)

Przez obiektyw aparatu wszystko wydaje się prostsze. Prostsze od prawdziwego życia. Sasza przekonuje się o tym dobitnie, gdy dzięki protekcji matki dostaje posadę asystentki fotografa w pewnym znanym domu mody w Mediolanie. Bez znajomości włoskiego i wyczucia stylu będzie jej ciężko przyzwyczaić się do nowego życia. Zwłaszcza gdy w grę wchodzi pewien arogancki Włoch, zwariowana modelka, krwiożercza fretka i reszta nietypowej menażerii. I, być może, uczucie, które postawi cały świat Saszy na głowie... ____________________________________________________ #4 w Romans - 22.06.2017 #2 w Romans - 10.07.2017 #1 w Romans - 23.07.2017

- Pan doktor mówi mi, że mam chore serduszko, ale to serduszko mojego taty jest chore. - Czemu tak sądzisz? - Bo serce najbardziej choruje wtedy, kiedy nie jest zakochane. ______ ©xAgataOfficialx

Oni nie mogli różnić się jeszcze bardziej. Louis Tomlinson jest siedemnastolatkiem chodzącym do najbardiej prestiżowej prywatnej szkoły w Doncaster. Ma wielkie plany na przyszłość, i dzięki pieniądzom jego rodziców nie musi się martwić, że ich nie spełni. Każdy w szkole zna go z niezwykle bogatych rodziców, eleganckiego wyglądu, lekkiej bezczelności oraz uroczej dziewczyny, Eleanor Calder. Jeśli miałby podać rzecz która go irytuje, była by to szkoła publiczna na przeciwko jego, ponieważ musi patrzeć na biednych i niestosownie zachowujących się nastolatków. Harry Styles ma 19 lat, i (ponownie) jest w ostatniej klasie. Chodzi do publicznej szkoły w Doncaster, tylko dlatego, że w ciągu dwóch lat dwa razy został wydalony z dwóch szkół w Holmes Chapel, więc jego rodzina się przeprowadziła. Nie ma żadnej przyszłości, głownie dlatego, że rzadko kiedy pojawia się na lekcjach, a jego jedyny problem to, to czy się opić czy naćpać; chociaż czasami robi obie te rzeczy. Jego skóra pokryta jest tatuażami a jedyna rzecz jaka go irytuje to snobistyczni, uczniowe szkoły na przeciwko, ktorzy myślą, że są lepsi tyko dlatego, że ich rodzice mają pieniadze. Kiedy się spotykają, Louis nie czuje nic poza obrzydzeniem do wytatuowanego chłopaka, a Harry nie może przestać śmiać się z niewinności i wyglądu chłopaka o niebiskiech oczach i cudownym tyłku. A w skróconej formie: Harry jest popierdolonym chłopakiem z wieloma problemami, Louis jest idealny i ma za dużo pieniędzy, a ich szkoły są idealnie naprzeciwko siebie. Spotykają się na imprezie i jest to ostatnia (i moze jedyna) rzecz jaką potrzebowali. All credits go to @smileeyourepretty

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

On - tajemniczy, niebezpieczny i trudny do zinterpretowania. Ona - otwarta, energiczna i chwilami zbyt pewna siebie. Z początku mogłoby się wydawać, że nic ich nie łączy. Cóż za bzdura! I oto przed Wami: historia o pożądaniu, przyjaźni i miłości. Miłości niepowtarzalnej, przepełnionej pasją, ale również cierpieniem, bo przecież "miłość to partia kart, w której wszyscy oszukują, mężczyźni - by wygrać, a kobiety - by nie przegrać".

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

❝ Próbowałem cię chronić będąc twoim cieniem... ❞

Co, jeśli wybierając dobro również ponosimy konsekwencje?