Dünya üzerinde çeşit çeşit insan barındırıyor. Her biri birbirinden farklı. Ama bizim için söz konusu olanlar çok farklı. Mesela bir çocuk hayal edin, hayatta en sevdiği ilk şey kendisi, ikincisi peluş bebekleri olan. Sonra da bir kız hayal edin. Tamamen kendi mantığına göre dünya kurallarından çok uzak bir şekilde, iyisi ya da kötüsü olmayan, her şeye farklı bakarak yaşayan. Sonra da bunların karşılaştıklarını düşünün. İşte biz buna 'ilk görüşte nefret' diyoruz. Devamını ise hayal etmenize gerek yok! Çünkü devamı zaten yazılı. Eğer devamını merak ediyorsanız buyrun önden alalım. ❕Dikkat, bu hikayede gülmekten ölme tehlikesi vardır. Gülmeye alerjiniz varsa başlamamanızı öneririz. © Ayrıca tüm hakları da Ayça'nın abur cubur zulasının içinde saklıdır.

"Boruya tecavüz etmeye mi çalışıyorsun? Pardon bu yanlış oldu. Lan resmen borunun ırzına geçtin! Ahtapot gibi boruyu saracağına kaymayı dene." Dedi Fatma ve gülümsedi. "Vay be! İlk kez mantıklı konuştum." Diyerek kendini tebrik etti. Livanur sabır dilenircesine gökyüzüne baktı. Cidden ahtopot gibi boruyu sarmıştım! Livanur 'Hemen ordan in yoksa seni s*kerim' numaralı bakışını attığında seslice mırıldandım. "Şuan yaz ayındayım ve bir eğlence parkındayım. Altımda mis gibi bir havuz ve beni bekleyen yakışıklılar var. Bende bir direkten striptizci kızlar gibi kayıp onlara ulaşacağım. Kay Asya kay!" Diye kendime emir verip yavaşça borudan kaydım. Kıç üstü yere oturduğumda bir ıslık çaldım. "Vay canına havuz çok güzel!" Dediğimde kafama şaplak yemem bir oldu. Livanur "Geri zekalı! Yemin ediyorum geri zekalı! Kalksana şurdan salak otobüse geç kalıyoruz!" Dediğinde kendime geldim. Kabul ediyorum fazla hayalperestim!

Çığlıklarımı sadece ben duyuyordum.Canımın acısı ruhuma yansırken, küçücük yaşımdaki çektiğim bu eziyetleri kabul edemiyordum.Bu yerde tek başıma olmaktan nefret ediyordum.Gözlerim artık ağlamaktan koca torbalar halini almıştı ama hala ağlıyordum.Yardım eden,bana bakan,beni seven kimsem yoktu.Tüm vücudum yanıyordu.Ama bu kadın hala durmuyordu.Küçük vücudum artık dayanamamış,yere yığılmıştı.Ama zihnim hala açıktı.Gözlerimi kapatıp kurtulmayı diledim.Bu lanet yerden birinin beni kurtarmasını diledim.Kurtarıcımın da benim gibi olduğunu bilmeden.

Bazen bir şeyleri gerçekten görebilmek için ambalajın altındakini ya da belki ötesindekini görmek gerekir. Zaten en güzel şeyler hep en garip ambalajlarla gelmez mi önümüze? *Önemli Not*: Bu hikaye, üç kısa hikayeden oluşmasını planladığım Bilimkurgu Kulübü Üçlemesinin ilk hikayesi. Bilimkurgu kulübünün ne olduğunu hikaye ilerledikçe size açıklamaya çalışacağım. Hikayelerin hiçbiri fantastik veya bilim-kurgu türünde değil ama karakterler bu türlerin sıkı hayranları olduğu için bu alanlarda bol bol referans vermeyi planlıyorum. Bu hikayede popüler dizi ve serilerden bahsedeceğim için göndermelerin çoğunu yakalarsınız. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar :)

Kendisini kaçıran adama bağlanan mal bir kız, ve kaçırdığı kıza aşık olan bir gerizekalının hikayesi.

Üvey kardeş yada kuzen ilişkisi değildir. Veya öz kardeş. ********************************* "Rüya. Sana bazı sorular soracam ve sende doğru cevap vereceksin.- Parmağını çıtlattı- Tamam mı?" "Tamam." Parmağını çıtlattı. "Seninle ormanda konuşurken birini sevdiğini söylemiştin dimi?" "Evet." Parmağını çıtlattı. "O kişi bu evde mi?" Allah kahretsin. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Senle aynı yaşta mı yoksa bir yaş büyük mü?" Ne yapmaya çalışıyorsun Yankı? "Bir yaş büyük." Parmağını çıtlattı. "Uzun boylu mu?" Selim minyondu. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Esmer mi?" Oğuz sarışındı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Kahve rengi saçlı ve kahve rengi gözlü mü?" Hakan'la birbirlerine benziyorlardı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Şu ana yukarda mı yoksa aşağda mı?" Sustum. "Rüya cevap ver!" Yine sustum. "Rüya kahretsin bana bir cevap ver!"diye bağırdı bu sefer. "Sensin o sensin! Oldu mu!"diye bağırdım gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

|Gizli Numara, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| |Gizli Numara 2, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| Arıyor... GİZLİ NUMARA "Efendim?" "OHA!" "Ne oluyor be?" diye cırladım ve telefonda ki bu seksi sesi tanımaya çalıştım. "Şey... Pardon, senden önce beş altı kişiyi aradım ve sen düzgün konuşan daha doğrusu, aradıklarım arasında ki ilk kızsın!" dediğinde ağzım açık kalmıştı. Tanıdığım birisi değildi, numaramı salladığı ve tutturduğu belli oluyordu çünkü böylesine hoş bir sesi daha önce duysaydım unutmam imkânsızdı. Sırıtarak çalışma koltuğuma yaslandım ve "Sen kimsin?" diye sordum. Bir insanı, tanımadığım sesi güzel olan bir insanı kendimden bezdirmek eğlenceli olabilirdi. Ta ki, durumlar çizdiğim yoldan çıkana kadar. 16.01.2015-07.01.2018