Tedirgince yanına yaklaşmıştı Esra. Ne dese bilemiyordu, babasını kaybetmiş birine ne denirdi ki? Söylediği her kelime boştu, zamandı onu iyileştirecek şey. Belkide en iyi o anlıyordu Emre'nin acısını. Ama soğuk duruşu, teselli etmek istese de onun cesaretini kırıyordu. Genç kadının yanına yaklaştığını anladığında baktığı kara topraktan gözlerini kaldırdı genç adam. Geceden de kara gözlerini kızın bal gözlerine dikti. Yıkılmıştı koca adam. Ağlamıyordu ama gözlerinden belliydi hüznü. Kız hissediyordu bu genç adam arkasındaki koca çınarı kaybettiği için şu dakika büyümüştü. Kız gözlerini gözlerinden ayırmadan konuştu. ''Üzgünüm. Başın sağ olsun.'' dedi. Genç adam dudaklarını birbirine bastırdı. Başını sallayarak genç kadının taziyesini kabul etti. Gitmesini bekliyordu ama genç kadın gitmek yerine konuşmak için dudaklarını tekrar araladı. ''Yeri değil biliyorum ama ben mirası kabul etmeyeceğim.''

"Ben de papatyaydım. Kokumu merak eden bir adam için kırmıştım boynumu. Soldum. Çok yağmur yağdı. Hiç açmadım. Boğuldum. " (Bu eserde şiddetli kalp kırıklıkları mevcuttur.) Copyright © Tüm Hakları Saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz, benzeri oluşturulamaz. Küfür, argo içerir. Hikaye bir kişinin hayatını konu almaz. Mart2015.

Gölgelerin içinde yaşamalıyım ben. Gölgelere mahkûm olmaya zorlanan bir bedenim, karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum var. Hayatımsa yarım, adımın aksine nefessiz. Hayatın bana bir can borcu var ya da belki benim ödemem gereken bir bedeldi yıllar önceki. Yaşamama karşılık. Ben karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum, her ne kadar aydınlıkla lanetlensem de. Ve ben, Nefes'im. Her ne kadar nefes aldığımı hissedemiyor olsam bile.

Yıkıma uğrayan her ruhun bir kurtarıcısı vardır. (Acının İzleri kitabının ikincisidir. Bu hikâyeye başlamak için ilk önce profilimdeki Acının İzleri adlı ilk kitabı bitirmelisiniz.)

Hissettiği aşk duygusuyla bir bütün olan genç kadının, sevdiği adam tarafından hiçe sayılmasıyla başlayan hikaye.

Kadın ölümdü, Adam ise ölü. • • • NOT: Olaylar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup bir distopya kaleme alınmıştır. Olayların gerçek olaylarla bağlantısı sadece benzerlik olabilir. Siyasi ögeler içermektedir, rahatsız olacaklara duyurulur. • • • Diğer hikayelerim: • Son • İntihara Meyilli Koyunlar • Hadi Gittik! • Tilt •Matruşka Soykırımı (Yan Kitap)

･GENEL KURGU #1 ･RASTGELE #1 ･ROMANTIZM #12 - İnsanlarda tek sıcak kanun, üzümden şarap yapmaları, kömürden ateş yapmaları, öpücükten insan yapmalarıdır. TAMAMLANMIŞTIR. Kapak yapımı şahsıma aittir.

ADI AŞK... "Çok uzun yıllar önce iki kır çiçeği birbirlerine aşık olurlar, her bahar diğer çiçekler gibi onlar da açıp güneşe merhaba derler. Fakat bir bahar başlangıcı bu çiçeklerden biri diğerine; "Biz diğer çiçekler gibi bu bahar açmayalım kışın ortasında herkesin soğuktan kaçtığı karlı günlerde açalım ki bütün doğa bize ait olsun" der. Ve ikisi de o bahar açmamaya karar verirler. Biri açmak için kışın gelmesini ve karın yağmasını beklerken, diğeri o yaz açar. O gün bügündür karda açan ve sevgilisini bekleyen çiçeğe kardelen, sevgilisini yarı yolda bırakan çiçeğe de hercai denilir. İşte bu yüzden hayırsız sevgiliye Hercai diye hitap edilir." İşte böyle sevgili okuyucularım diyerek söze başlamak istiyorum Bu hikayede iki hercai gönülü anlatıyorum sizlere dilimin döndüğü,yüreğimin yettiği kadarıyla. Yıllar evvel kaleme aldığım bir hikaye ADI AŞK... Hikayemizde geçen Akadlıoğlu ailesi, kökü Ahıska Türklerine dayanan Artvinli bir aile. Hamza Bey yıllar evvel kardeşinden işlerin İstanbul ayağını devralarak Artvin'den göç etmiş. İstanbul'un yine köklü ailelerinden birinin kızı olan Nurefşan Hanım ile evlenmişler. Bu evlilikten üç çocukları olmuş. Kuzey, Şahin ve Şimal... Şirket inşaat,ihracat ve uluslararası nakliye sektöründe çok güçlü. Şirketin yurtdışı bağlantıları tamamen Kuzey'e ait. Şahin'in eşi Hümeyra'da şirketin ihracat departmanında önemli rol oynuyor. Şahin ise gemi mühendisliğini bitirdikten sonra şirketin bu yönde ilerlemesini sağlayıp armatörlük yapmaya başlamış. Şirket uluslararası nakliye işine de oğulları Şahin ile girmiş...Ailenin küçük kızı Şimal ise Şile de üniversitede endüstri mühendisliği okuyor... Güher ailesi eski İstanbullu bir aile. Adnan Güher babadan kalma saatçilik mesleğiyle uğraşıyor. Eşi Melike Hanım Safranbolu'lu bir ailenin kızı. Adnan Bey

/Kitap Oldu!/ Yalım, Çiçek ve annesi gidince kendini tekrardan koltuğa attı. Bir ara cebine tıktığı telefonunu çıkararak bakmadığı WhatsApp mesajlarına girdi. Başında bela varken telefonunu son bir kaç gündür ilk defa eline alıyordu. Kimden ; Yeliz "Allah seni kahretmesin! Erkek yokluğunda mı bana geliyordun!" Kimden ; Alev "Erkek arkadaşımı sen mi ayarttın? Doğru söyle. " Kimden ; Bilinmeyen numara "Demek gay oldun... Vay canına! Kırbaçlarım seni bekliyor olacak!??" Son mesajın yanında ki 'alev' emojilerine gözlerini pörtletip bakan Yalım , hattını telefonundan çıkarıp dişiyle kırdı. Söyleyenecek kelimeler çoktan beyninin en ücra köşesinde sıralanmıştı. Eyvah, siktir ve çok daha fazlası. 'Hayata , 'Eyvah!' diyerek bakan herkese.' Tüm hakları Russilexa'ya aittir?? İnstagram iletişim:asliipekli Milli Slogan?? ; "Bir kadını asla hafife alma." Not /Final olmuştur./