Acıyı hissetmeyen bir genç... Hiçbir acıyı hissetmiyor. Çünkü onun özel bir durumu var, dokunduğu hiçbir şeyi hissedemiyor. Hiçbir teni, hiçbir nesneyi; kendisine dokunanları bile... O bir ucube... Acıdan, duygulardan, dokunma ve hissetmekten yoksun bir ucube.... Ateş herkes tarafından ucube, piskopat diye adlandırılan bir genç. Kimseyi ve hiçbir duyguyu hissetmiyor. Ta ki bir gün hayatta en çok nefret ettiği Aras'ın dokunuşunu hissedene kadar... Birbirlerini tanımaya fırsat bırakmadan birbirine düşman olan iki genç... Biri okulun en popüleri Aras Yağızhan... Diğeri ucube lakaplı Ateş Çınar... İkisi de inatçı, ikisi de baskın karakter... ********************* Teninde hissettiği şeyle irkildi Ateş. Neydi bu? Daha önce hiç bilmediği bir şeyi nasıl anlamlandırabilirdi ki? Hissetmek denen şey miydi bu? Peki böyle olması normal miydi? Tenindeki bu karıncalanma bu sıcaklık hissi... Normal miydi? Karşısındaki dokunuşlar yarasının üzerinde dolanırken vücuduna yayılan sıcaklık ve titreşimi hissetti. İlk defa beyninde ve vucundunda karşılık buluyordu bir dokunuş. Hissediyordu... teninde gezinen parmakları hissediyordu. Doğduğundan beri ilk defa. Bakışları dokunuşun sahibine döndü. Nefret ettiği o yüz karşısındaydı. Aras Yağızhan... Dünyada başka bir insan yokmuş gibi sadece onun dokunuşunu hissetmesi karnında bir sancıya neden oldu. Bu neydi şimdi?....

-Tamamlanmış Hikaye- Bu kitabı 15 yaşındayken yazdığımı göz önünde bulundurarak okursanız çok sevinirim. İyi okumalar :) ***HeyGirl Kasım 2015 sayısında biz de varız!*** 7 Ekim 2014 tarihinde başlanmıştır (Giriş) 24 Haziran 2015 tarihinde sonlandırılmıştır (54. Bölüm)

°•○●Gözlerimin her kapanışıyla çığlıklar duyuyorum. Ve gözlerimi her açışımda yeni bir hayata başlıyorum. Kaç kere yaşadım bu şekilde? Kaç kere ölüp yeniden doğdum..! Ve kaç farklı çığlık sesiyle uyandım kabusların arasından?! ... Bazen rüyalarımdaki çığlıklar kimlere ait merak ediyorum. Düşmanım olma gafletinde bulunan öldürdüğüm "tanrıların mı?!" Yoksa beni sevme hatasını yapmış olan "masumların mı?" ...................................-နိုးထ........................................ ElementA, Tolunay Ç. tarafından yazılan bir Fantastic kurgu-Light novel& tarzlarında WebNoveldır. Türkiyenin ilk LightNovel türünde hikayesi olan "Simbiyoz'un yazarı tarafından uzun bir çalışmanın sonucunda ortaya çıkmıştır. Ortalama bölüm kelime sayısı 2200-2600 arasıdır. Hikaye daha çok dövüş sanatları, bilimkurgu ve fantazi ağırlıklı geçmektedir. Kisaca bas karakterimiz Ren'in büyüyüp güclenmesini ve pek cok zorlugu asmasini izleyecegiz. Diger isimleri Yuánsù -元素(Çince) عنصر(Farsça) элемента(Rusça) ----------------------------- Başlama Tarihi: 20 Ocak 2016 (Tahmini bölüm sayısı 150-200) Turu: Aksiyon, Dogaustu, Dovus-Sanatlari, Fantastik, Macera, Shounen, LightNovel -WebNovel Wuxia turunde bir hikayedir. (Wuxia kisaca Çin'deki dovus sanatlari ustalarinin maceralarini anlatır.) Buda klasik japon anime/mangasindaki klişeler olmayacak demek oluyor. Örnegin; Kimse arkadaslarim icin guclenmeliyim ya da Hokage olacağım demiyor. Surekli tekrarlayan cocuksu 'ecchi' sahneler, absurt durumlar olmasa da ciddi dereceli açık ve yaşı k

Tatil hayalleri hayal olarak kalan bir genç kız. Liseyi bitirdikten sonra tatil için çıktıkları yolda gerçekleşen bir kaza. Yeni bir hayat. O anı hiçbir zaman unutamadım. Çünkü o an benim Cora olmadığımın kanıtıydı, yeni hayatıma açılan bir kapıydı ve hayalini kurduğum dünyanın gerçek olduğunun ispatıydı. İşte o an cehenneme girdiğimi sanarken, cehennemden çıkış biletimdi. Bir kaza beni değiştir. Artık basit bir kız değildim. HAYAT SENİ DÜŞÜRDÜKÇE TEKRAR KALKMAYA VAR MISIN?

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

Gökyüzü ağlar, beyaz ışık kırılır ve gökkuşağı oluşur. Bir kalp kırılır. Göz yaşı döker ve gökkuşağı oluşur. Ben gökkuşağıyım. Renklerim etrafa saçıldı. Şimdi ise toplamaya çalışıyorum.