Her şey bir hastane yangını ile başlamıştı ve o yangın Akay ailesinden tam 16 yıl çalmıştı. Tam 16 yıl sonra kızlarına kavuşan Akay ailesini zorlu bir durum onları bekliyordu.

"Yer ve gök yer değiştirse..." "Sus lütfen," diye konuştum ellerimle onun kollarına tutunarak. Azer, sağ eliyle nazikçe çenemi tuttu ve hafifçe kafamı kaldırarak gözlerine bakmamı sağladı. "Yine de vazgeçmem senden," dedi yer yüzündeki tek gerçek buymuşcasına. "Öyle bir ihtimal yok." ••• •Yetişkin okurlar içindir. •Kitabın konusu ve kurgusu tamamen şahsıma aittir. Herhangi bir (ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Eğer onu ve kendimi tarif etmemi isteselerdi zıtlık derdim. O; büyülü bir denizin en dibindeki mercanlara ulaşırken ben, kumlar tenime tutunur diye kıyıda beklerdim. O; gece kulüplerinin neon ışıkları arasında dans ederken ben, elimde defterimle gezdiğim müze hakkında notlar tutardım. O; her şeyden memnun haliyle gülüşünü banknotlar gibi etrafa saçarken ben, şikayetçi halimle gülümsemeye kurusıkı atardım. Ve biz; bir araya geldiğimizde çıkan fırtınaya karşı koyamayacak kadar güçsüz, esen rüzgarların önce hangimizi yıkacağına yarışacak kadar güçlüydük. Ya o, ya ben; birimiz değişecektik ama hangimiz? 🪶 Pervasızca güldüğünde gergince ona baktım. "Üstündeki sanatçı kaprisini girerken portmantoya as," dedi gülüşü sürerken. "Diğer türlü anlaşamıyoruz..." Yayın Tarihi: 22.03.23

Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti. Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti. Bu zamana kadar her işini kendi halleden bir kız şimdi nasıl alışırdı etrafındaki kalabalığa? Bazı sırlar, hiç ortaya çıkmayacak sanılırdı.. Fakat hiç bir sır sonsuza kadar saklı kalmazdı.

Asker❤️‍🩹Savcı

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

"Öyle güzelsin ki..." diye fısıldadı dolgun dudaklara doğru. Kadın, adamdan işittiği sözleri yutkunarak dinledi. Çünkü adamın sesindeki o boğuk tını, onu tekrar baştan çıkarmak için en basit sebepti. "Güzelliğini," Eliyle kadının terden yanağına yapışmış siyah saçlarını geriye itekledi. "Nasıl ifade edebilirim, bilmiyorum."

#gizem 🥇(23.03.2021) Gerçek ailem, Asker, ajan, teşkilat kurgusu. Işığı sönmüş bir yol. Yolunu kaybetmiş bir ışık. Kararan hayatlar, boğazlara sarılmış kirli geçmiş. Pusuya yatmış düşmanlar. Değişen soyad ve getirdiği felaketler. Dokunmadan seven yürek ve o yüreğe tutunmuş cansız bir kalp. Bir adam bir kadını dokunmadan sevebilir mi? Peki kadın defalarca kaybetmesine rağmen izin verecek mi yüreğinin yeşermesine? Her şeyini kaybetmiş, kalbi hasta, karanlığın ortasında kalmış Gecenin ışığı; Dolunay. Karanlığı üzerine kuşanmış, intikam dan başka bir şey görmeyen fakat gözlerinin karanlığına düşürdüğü ışıkla kendini bulan Gece Yarısı; Bora. İç içe geçmiş kader, yıllar önce ayırdıklarını tekrar bir araya getiriyor. Kayıplar hep kalpte. Kötüler hep kapıda. Her şeye rağmen birbirinden güç alan bu iki genç galip gelebilecek mi? **** "Göz renginin siyahını geceden çalmış, içindeki beyaz hareleri ise Gece Yarısı çöken Leylifer den çalmıştı." Gece yarısının karanlığına doğan Leylifer....

Klişelerden uzak gerçek aile, abi ve asker kurgusudur. :) Bu yıkım hepsinden büyüktü, yerle bir olan şehirlerin yanında ben de yıkılmıştım. O enkazdan çıkmıştım ama öğreneceklerimden sonra hiç çıkmamış olmayı dileyeceğimden bihaberdim. Depremde hayatı altüst olan bir kız. Evi yıkılan, enkaz altında kalan bir kız. Hayatı yıkılan, yine enkaz altında kalan bir kız. Yıllarca kendisinden saklanan gerçekleri öğrenip bu defa kendisi yıkılan bir kız. ... Ben Naz Günay, bu gece sıradanlığından şikayet ettiğim hayatımın sıradan olan son günü olduğunu bilmeden gözlerimi yumdum.

Öz ailesi sandığı için bütün acıları kabullenen bir kız çocuğu. "Ailemi bulmadan önce etrafa güçlü taklidi yapardım. Onlar hayatıma girdikten sonra birlikte iyileştik ve gerçekten güçlendim." Kalabalığı hiç sevmeyen Balca 4 abi ve 2 kardeşle neler yaşayacak?