-- Yarı'm kitabının Tolga Han'ın anlatımıyla yazılmış halidir. İlk kitabı okumayanlar için tavsiyem öncelikle Yarı'm'ı, sonra bu kitabı okumalarıdır. -- Hikayeyi okurken ve okuduktan sonra hiçbir erkeği ve ilişkiyi beğenmemeniz, bu durum sonucunda da ebediyen yalnız kalmanız durumundan yazar kesinlikle sorumlu değildir. Ve önemli not; Mıçmıç, sulu bir aşk okumak istiyorsan, sevgili okuyucu; Lise hoşlantılarını veya dizilerde aşk olarak anlatılan saçma duygular var ya, işte onları konu alan bir kitabı incelemelisin.. Bu kitapta, sadakat var, fedakarlık var, özen var.. Bu kitapta sevdiğine dokunmaya kıyamayan bir adam var. Bu kitapta, sevdiği adamla büyüyen bir kız çocuğu var. Şimdi karar ver bakalım, Sana nasıl aşık olunacağını, nasıl sevileceğini öğretecek bir kitap okumaya, hazır mısın?

Her ortamda vardır ya ; Umursamaz tavırlar sergileyen , tayfası olan , küfürbaz , cesur ve bir o kadar 'aşk' konularında beceriksiz olan , 'annelerinizin' uzak dur dediği şahıslar. Ben de o şahıslardan biriyim. Ben , Asya. Nam-ı Diğer , Delikanlı Kız * Delikanlı Kız - Geçmiş hikayesi okuduktan sonra okunması önerilir ! *

Kişinin kalbinde duyguya dair hiçbir şey kalmamışsa bedenin varlığı anlamsızdı. Önce kalbe dokunmadan direk tene değen eller gerçek bir insana değmiş sayılır mıydı? Ya da gördüğü manzara karşısında parıldamayan gözler bomboş bakışların kurbanı olduğu halde canlı mıydı? Dümdüz bir suratla, gülümsemek için çaba sarf etmeyen bir çift dudak başka bir dudakla birleşse ne olurdu peki? Bataklığın en dibinde çığlık atmaya tenezzül etmeyen kişi, sırf ölümü dahi göze alacak kadar mutsuzsa, hissizliği kabul edilir miydi? Beden ruhtan ayrılmak için sadece son bir hamle bekliyordu. Peki ya kişi ufak bir bıçak darbesiyle cılız bedenine tutunmuş incecik ipi koparmak kadar basit bir işlemi yapmamak için direniyorsa? Ya hala bağı olduğunu sandığı ruhu çoktan başka bir aleme göç ettiyse ve ruhundan geriye kalan tek hediye aldığı sayılı, soğuk nefeslerse?..

Benimle Yan Wattys 2014 adlı bitmiş olan hikayenin özel bölümlerinin toplanacağı kitaptır. Kapak yapımı; @RUROGRIME

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Hikayeyi okurken ve okuduktan sonra hiçbir erkeği ve ilişkiyi beğenmemeniz, bu durum sonucunda da ebediyen yalnız kalmanız durumundan yazar kesinlikle sorumlu değildir. Ve önemli not; Mıçmıç, sulu bir aşk okumak istiyorsan, sevgili okuyucu; Lise hoşlantılarını veya dizilerde aşk olarak anlatılan saçma duygular var ya, işte onları konu alan bir kitabı incelemelisin.. Bu kitapta, sadakat var, fedakarlık var, özen var.. Bu kitapta sevdiğine dokunmaya kıyamayan bir adam var. Bu kitapta, sevdiği adamla büyüyen bir kız çocuğu var. Şimdi karar ver bakalım, Sana nasıl aşık olunacağını, nasıl sevileceğini öğretecek bir kitap okumaya, hazır mısın?

"Kitap okuyorum sessiz olur musun?" "Benim yüzümde mi yazıyor cümleler?" "Hayır, kitap baştan aşağı sensin. Tozlanır diye diğerlerinin yanına koyamadığım, benim kadar özenli bakamazlar diye başkasına vermekten korktuğum, biter diye okuyamadığım, sonunu deli gibi merak ettiğim en güzel kitabımsın. Yüzlerce kitap okudum: ruhum en çok sende dinlendi."

Hani bazı ortamlarda vardır ya , ağzından küfür eksik olmayan , kavgalara karışan ve 'anne' lerinizin uzak dur dediği şahıslar. İşte o şahıslardan biri de benim. Ben Asya. Nam-ı Diğer , Delikanlı Kız. -Küfür içerir. - * 15 Nisan 2015 yayınlanmaya başladı.*

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Ben SİYAH olmuştum.Karanlığın ta kendisi. Asla ama asla pesimist değilim ben!Kötü biri de değilim!Ben maskeli balodaki siyah maskeli kızım.Gizemin ta kendisiyim! Bir melek değilim ama şeytan da değilim.Ben diğer insanların gözünde siyahın,kötülüğün,karanlığın esir aldığı biriyim.Ben Nefretin Esiriyim. Ben saf,masum kız değilim.Ben beyaz satırların üzerine damlayan Siyah Mürekkepim. Ben oyuncu ve ya tiyatrocu değilim.Ben sahnedeki siyah perdelerin arkasında saklanan kişiyim.Ben tiyatronun yardımcı oyuncusuyum.Ben Savaşın ortasında tutsak bir Güvercinim. Ben kitabın kapağındaki güzel,baş karakter olan kız değilim.Ben kitabın sayfaları arasına sıkıştırılıp,unutulmuş bir çiçeğim.Ben toprağından koparılmış Susuz bir Çiçeğim. Ben akıl hastahanesindeki sessiz kız değilim.Ben içinde fırtınalar kopan,sonsuz bir denizin ortasındaki Denizciyim! Ben bir kavganın esiriyim!Ben ölmüş bir kız çocuğuyum!Ben bağırışlardan korkuyorum!Ben kırılmaktan,ezilmekten korkuyorum.!Ben güvenmekten korkuyorum.!Ben kayb etmekten korkuyorum!Ben kim olduğumu unutmaktan korkuyorum!Ben artık her şeyden korkuyorum! Merhaba Ben Melis Demirel! @lenahoussein-Kapak tasarımı.Teşekkürleeer Birtanesin.