"ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΜΕΊΝΟΥΜΕ ΜΑΖΊ;!" Φωνάζω σοκαρισμένη. "Μην ανησυχείς κερασάκι. Θα περάσουμε ωραία μόνοι μας στο σπίτι μου για τρεις ολόκληρες μέρες" Είπε ο Λουκ με ένα πονηρό ύφος. ↓ Η Μελίνα είναι 17χρονών, μετακομίζει μετά από πολλά χρόνια πάλι στην Αθήνα. Καινούργιο Σχολείο, καινούργιο σπίτι. Με τις φίλες και τους φίλους είχε κρατήσει επαφές με ελάχιστους. Ήθελε να δει τον Λουκ τον πρώτο παιδικό της έρωτα πως έχει γίνει, τι διαφορές έχει με το πριν και το τώρα. Άλλαξε ή όχι; Και όμως έχει αλλάξει πάρα πολύ από την τελευταία φορά που τον είχε δει. Είναι πιο αναίσθητος, πιο απόμακρος, είναι ένα από αυτά τα αγόρια που προκαλούν προβλήματα, έχει πολλούς φίλους και όλοι θέλουν να τα έχουν καλά μαζί του. Τι θα γίνει όταν η Μελίνα και ο Λουκ έρθουν πιο κοντά; Θα βγει πουθενά ή είναι ένας απλός ενθουσιασμός που κρατάει ένα μήνα και τέλος; ↡ Ευχαριστώ για την υποστήριξη που έχετε δώσει σε αυτό το βιβλίο. Είμαι πολύ ευγνώμων πραγματικά. (Διορθώνονται σιγά σιγά τα κεφάλαια γιατί το έγραψα 3η γυμνασίου και είναι μες τα ορθογραφικά σορρυ😭) -Περιέχει υβριστικό λεξιλόγιο και ακατ

"Αποκλείεται!" φώναξα. "Αίμιλη, είναι αλήθεια.. Ο Ραφ ο ίδιος το είπε, σε θέλει." "Είχε πιεί. Δεν ήξερε τι έλεγε Άρη, αυτό που λες ΔΕΝ παίζει!!!" Κόλλησα. Τόσα χρόνια κόντρας και μίσους που πήγαν; Τι θα πει με γουστάρει; Καταρχήν πως προέκυψε όλη αυτή η ιστορία; Όχι όχι όχι.. Δε γίνεται Αίμιλη μη πέσεις στην παγίδα του... Είναι όλα ψέματα. -•-•-•-•-•- Η Αίμιλη, ένα 17χρονο κορίτσι, το μόνο θυληκό μιας 4μελούς παρέας που αποτελείται από αυτήν, τον Αλέξανδρο (19) ο οποίος είναι και αδερφός της, τον Άρη (17) που με τον οποίο έχει αναπτύξει μια πολύ δεμένη σχέση φιλίας πολλών χρόνων και τον Ραφαήλ (18)... ένα παιδί γνωστό ως "player", που αλλάζει τις γκόμενες σαν.. πουκάμισα! Η Αιμ με τον Ραφ ήταν κάποτε κολλητοί. Μα όχι πλέον. Τώρα ειναι εχθροί. Τι θα γίνει όμως όταν η μοίρα παίξει το παιχνίδι της..;

I spend hours looking through lyrics and quotes to find the words that I cannot say.

"Τι σου έχει λείψει να κάνεις?" τον ρώτησα και γύρισα αμέσως να τον κοιτάξω. Τελικά κάτι σκέφτηκα! Μου χαμογέλασε και ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Με πλησίασε λιγάκι και ήμασταν αρκετά κοντά. "Για να σκεφτώ." είπε και έκανε πως σκεφτόταν. "Το πρωτο που θα σου έρθει στο μυαλό, μην κάνεις ατιμιες." "Το πρώτο, πρώτο?" κουνησα το κεφάλι μου θετικά. "Και αν σου πω θα με βοηθησεις να το κάνω?" είπε πονηρά "Φυσικά." μήπως βιάστηκα να απαντήσω? Έπρεπε να ακούσω πρωτα γαμωτο! "Ωραία, το βράδυ τότε!" "Δεν θα μου πεις ποιο ειναι?" "Θα μάθεις.... το βράδυ!"είπε και απομακρύνθηκε.