(Dikkat! Acemice yazılmış bir kitaptır.) Burası Elfrad. 4 büyük anahtar dengeyi sağlıyor. Ateş Hava Toprak ve Su ... Yine Efsanelerde der ki; Gün gelecek anahtarlar kırılacak Evren eski haline dönecek. Düşmanlık başlayacak. Ama bu sefer biz karışmayacağız bir Varis doğacak ve büyüyecek işte o Varis dengeyi sağlayacak. Son olarak 4 büyük anahtar kırılmadan önce bir kişi anahtarların hepsini bulursa o kişiye sonsuz güç bahşedilecek. Ama kişi o gücü kaldıramazsa ölümlerin en acısını yaşayacak. °°° Kapak tasarımı: @efıahopia °°° Aura #1 10/02/22 Cadılar #1 15/02/22 Büyücüler #1 27/04/22 Elementler #1 05/05/22 Güç #1 09/05/22 Kraliçe #1 20/07/22 Periler #1 26/07/22 Kayıpvaris #1 26/07/22 Özelgüç #1 29/08/22 Hava #1 30/09/22 Ruhhayvanı #1 1/10/22 Varis #1 19/11/22 Krallık #1 28/12/22 Ateş #1 25/02/23 Element #1 10/04/23 Kral #1 06/08/23 Büyü #1 27/05/24 (Çalınma, kopyalama gibi durumlarda hukuki işlem başlatılacaktır.)

O büyük bir günah, bazen de Tanrı'nın hediyesi. Bu genç kız, bebekliğinden beri kâbuslarımın sebebi. ❦ Yüz yılı aşkın süredir eski tuğlalardan, kalın duvar kâğıtlarından, soğuk betondan ibaret olan karanlık evde ilk kez kahkaha sesleri yankılandı. İki yabancıyı aynı çatının altında birleştiren vasiyet, bir adamın ölmeden önceki son ricasıydı. Hans Alphan'ın tek vârisinin oğlu olduğu zannedilirken küçüklüğünden beri bir kızla daha ilgilendiği öğrenildi. O kızı yetimhanede ziyarete gitti, elbiseler aldı ve eğitim masraflarını üstlendi. Bir gün öldüğünde, oğlunun da aynısını yapacağına söz verdi. Aradan uzun yıllar geçmesine rağmen Leonard'ın kulaklarındaysa annesinin acımasız sesi yer edinmişti. 'Baban onu her zaman senden daha çok sevdi.' 'Kız, o gece fırtınada ölmeliydi.' 23.1.23 | karanligiyazar

Bir ritüele kurban edilmişti hayatım, Osmanlı'nın kaderini değiştirmek uğruna 1450'li yıllara itilmiş ve bilmediğim bir çağda yaşamaya mahkûm edilmiştim. İşler, hiçbir zaman umduğum gibi yürümedi demeyeceğim, tek umduğum şey ölümdü, fakat Mehmet'in aşkı beni yaşattı; Hem de tüm insanlığın üzerinde bir konuma yükseltecek bir aşkla. -- Bunun ne olduğunu bilmiyorum, fakat sen düşündüğün gibi bir kuş ya da uğruna hazinemi vereceğim bir resim değilsin, tüm bunlardan çok daha fazlasısın. Çok daha fazlası."

Usta bir dövüşçünün kızı olan Bilge 24 yaşında genç bir kızdır. Karmaşık bir aklı ve babadan miras mükemmel bir dövüş yeteneği vardır. Hayatı zor ama bir o kadar güzel geçerken yaşayacağı kötü suikast ile ne yapacağını bilemez. Büyük karamsarlıklar yaşar ve hayatına son vermek ister fakat planlar bozulur, hayatı öyle bir değişir ki ne olduğunu anlayamaz. İntihar etmiş ancak ölmemiştir. ilginç ve anlamlandıramadığı bir sihir sayesinde geçmişe gidip o zaman diliminde öylece kapana kısılmıştır. ** Özel bölümler için diğer bölümleri birleştiriyor yeni bölüm için bölüm taslağı açabiliyorum. Bölüm isimlerinde sayılar sıralı gitmiyor olabilir, konuda bir kayma yok. Gönül rahatlığıyla okuyabilirsiniz. Zaman yolculuğu #1 İngiltere #1 Düşes #1 Dük #1

🥂 Wattys2022 kazananı 🥂 ∆∆∆ 🔻Yetişkin İçerik! 🔻Kitabımın ismi Zero değildir. Zer0 - Zerzero- olarak yazılıyor ve "Zerziro" olarak okunuyor. ∆∆∆ Sıfırdan başlamak için kurduğu bir şehri vardı. İlmek ilmek işlediği, her siyahı beyaza çevirmek için günlerini harcadığı bir şehirdi, Yergahva. Fakat denklemi bozan, bilinmezi yanlışa; yanlışı doğruya; doğruyu şüpheye çeviren bir virüs kaplamıştı merkezini. Ve bu virüsü yok edecek tek bir kişi vardı. Bileklerini görünmez bir zincirle, dudaklarını kalın bir şalla bağlayabildiği tek bir kişi vardı elinde. ZER0 olmak, ZERO ve ZER'in gizemini çözmek, onun göreviydi. Yanıp kül olmak, küllerini gökyüzüne savurmak, onun kaderiydi. Yapmak zorundaydı. Kendisi için değil, kardeşi için mecburdu. Kader ağlarını sinsice, ardında bir iz, peşinde bir gölge bırakmadan ilmek ilmek örüyordu. Hayat akıyor, zaman geçiyor, elde kalanlar bir hiçe, hayal edilenler ise her şeye dönüşüyordu. Bir ile kurulan hayaller, sıfır ile yıkılıyor; insanoğlu ise bu iki ayrım arasındaki ince köprüde, arafın kolları arasında daha çok çıkmaza sürükleniyordu. Ve geriye sadece "Yaşayıp göreceğiz." demek kalıyordu. Her zamanki gibi. *** Sıfır ve Bir arasındaki ince çizginin hikayesi.

KARA KİRAZ SERİSİNİN İKİNCİ KİTABIDIR. ∆∆∆ ~ Kadın bir okyanustu. Adam ise ona muhtaç kuru bir toprak. Toprak okyanusuna küstü. Okyanus, güneşin kendisini ısıtmasını ve yavaş yavaş yok etmesini istedi. Okyanus öldü, onu öldürdüler. Toprak intihar etti, en büyük ihanetini okyanusuna yaptı. Dila Karadağ! Yok sayılan, acıların cehenneminde ruhunun külleri bile bırakılmayan yaralı kadın... Yaşadıkları onu öldürmek istedi. Kaderi, iri parmaklarını kadının boynuna sardı ama o dayandı. Dila, yeniden ayağa kalktı. Dila, yine savaşacaktı. Onu dipsiz kuyudan çıkartan kişi ise bambaşka biriydi. Yepyeni bir intikam planının temellerini atan Dila, bu sefer intikam yolunda tek başına olacağının yeminini etmişti. Bu yol aydınlık değildi, Dila'ya ışık tutan yoktu. Bu yolu korkusuzca yürüyebilecek tek insan ise Dila'dan başkası değildi. Herkes yara bere içinde hayatta kalmaya çalışırken kader yine uğursuz ağlarını Dila ve Miraç'a mı saracaktı yoksa birbirinden uzaktayken kalpleri üşüyen bu ikiliye ördüğü ağlarla bir yorgan mı olacaktı? Kaderin bu seferki hamlesi neydi?

Cehennemin durakları vardır. İlk durakta inenler cehennemin kapısını aralar ve ateşle yıkanırlar. Canları öyle yanar ki akılları gider başlarından. İkinci durağa gidenler ilk duraktakilerin çığlıklarını duyamazlar bile. İkinci durağın ismi Seir'dir. Ateşin kokusunu soluyup, ruhların kıvranışını hissederler. Orada inenler başlarına gelecekleri anlayıp geri dönmeye çalışırlar ama kapılar çoktan kapanmıştır ve diğer bekleyenler bu görüntü karşında korkmaya başlarlar. Üçüncü durağın ismi Hutame'dir. Kimse bu durakta inmek istemez ama zebaniler hepsinin dört bir tarafını kuşatıp onlara bunu mecbur kılarlar. Çığlıkları herkes tarafından duyulur. Artık herkes şeytanın kahkahalarını duymaya başlar. Dördüncü durağın ismi Lezza'dır insanlar korkudan yerlerde sürünüp yalvarmaya başlar, beşinci durak Sekar'dır ateşi durağa inmeden tenlerinde hissedenlerin bedenleri parçalanmaya başlar, altıncı durak Cahim'dir kendini tamamen kaybeden insanlar bu sefer kurtuluş yolu olarak birbirlerini parçalamaya başlarlar, yedinci durak Haviye'dir, onlar hiçbir şey yapmazlar çünkü zaten cehennem onlara ilk soludukları havayla armağan edilmiştir. Ateş onların tek gerçeğidir. Bazen insanlar ölmeden de cehennemi yaşamalıydılar. Onunla ben bunu hedeflerken bir aşkın içinde cehennemin yedi katında birden yanmak planlarımız içinde yoktu. Yana yana yakarken cehennemin her parçası olmayı kabul etmiştik. 🔥 İçi gidiyordu bana; içim gelsin diye bekliyordum onu. 🔞

Efsaneye göre her şey krallıkların ve halkın bir cadı tarafından lanetlenmesiyle başladı. Laneti yok etmek için bir çözüm arayan krallıklar tek çarelerininin asırlardır türüne rastlanmamış bir kader yazıcı olduğunu öğrenince umutları günden güne tükense de başka bir çare bulmak için canla başla araştırmaya devam ettiler. Aradıkları şeyin yanı başlarında olduğunu bilmeden... Genç kız ise güçlerinden ve olacaklardan habersiz normal bir hayat sürerken kararan gözleriyle kendini bulduğu yerin onu bambaşka bir hayata çekeceğini bilemezdi. Gözlerini araladığı yer zihniydi. Gözlerini araladığı yer kendisinden bir parçaydı. Gözlerini araladığı yer hisleriydi. Gözlerini araladığı yer içinde yaşattığı binlerce hayat ve hayal dünyasıydı. Yazdığı kitabın içine girdiğini anladığında dünyası tepetaklak olsa da bunun daha hiçbir şey olmadığından habersizdi. 📖 Bir kader örülmüş lanetle, ilmekler sökülmüş kehanetle, krallıklar cezalandırılmış bir cadının öfkesiyle. Ya lanetler kabul görecek bu evrende ya da kader baştan yazılacak kalemin hükmedicisiyle. 🔹+18 (Kan, şiddet, cinsellik vb.)🔹

Ecem'in normal giden hayatı, gittiği resim sergisindeki portrenin içine çekilmesiyle tepetaklak olur. Gözlerini açtığında ise, prensini öldürmeye çalışan bir prensesin bedeninde uyanır. *** "Kraliçem!" Dedi bir kez daha o huysuz sesiyle. Elindeki hançer ise tam kalbimin üzerindeydi. "Kalbinizi sökmek istiyorum yerinden." İnatla baktığı gözlerimden bir çok duygu geçerken bedenimi korkuma rağmen biraz daha dikleştirdim. O ise durmadı, hançer tutan eli bir kez dahi titremezken yutkunarak devam etti. "Benden başka herkesi sevebildiğiniz için!"

Ölümsüzlük uğruna öldüren bir katilin yeni avına karşı bir şeyler hissetmeye başlaması onu istediğini elde etmekten alıkoyabilir mi? Bir avuç güvendiği insandan başka kimsesi olmayan Rose, aslında kim olduğunu bile bilmediğini öğreniyor ve ölmekle ölü olarak yaşamak arasında bir seçim yapmak zorunda kalıyor. Benimsediği basit hayatı ve sevdikleri ellerinden kayarken çıkmaz bir yola girmekten başka bir şansı yok. Lütfen spoiler vermeyin.