Gözümü açtığımda beyaz,boş ve kameralarla izlendiğim bir odadaydım.Kolumda değisik rakamlar,başım allak-bullak bir şekilde etrafa bakıyordum.Birden ayak sesleri odada yankılanmaya başladı. "Uyanık mısın?"dedi tanımlayamadığım bir ses. Tam ayırt edememe rağmen bir erkek olduğu sesinden anlaşılıyordu yanıma yaklaşmaya devam etti ve benden 2 adım uzaklıkta durdu ve: "Korkuyormusun?Bu iyi korku seni dinç tutar bu hissi asla unutma"dedi. Çok korkmuştum.... Ve benim hikayem başladı. Bilim adamlarının birer kuklası haline gelmiştik adeta ne olduğumuz belirsizdi; sayısız güçlere sahip olmuştuk.Korkularımız bizi hayatta tutan tek şeydi,umutlarımızsa yaşama sebebimiz.Kaçış imkansızdı,en azından diğerleri için.... Kapak tasarım: TAMAMEN BANA AITTIR. Yazar: Armygirl01 Menejer:Armygirl01-mnjr Başlangıç tarihi: 26 ağustos 2016

"H-hey, Ron Welsey bekler misiniz?" Kız koşmaktan bozulmuş saçlarını kızıl saçlı çocuğun önüne gelince düzeltti ,kızıl saçlı çocuğa, yanındaki Harry Potter'a ve elindeki kitapları sıkı sıkıya tutan gülümsedi. Kızıl çocuk ise kızın soyadını yanlış telaffuz etmesine aldırış etmemiş, diyeceklerini merakla beklemeye başlamıştı. "Ben Davina Black, Durmstrang'dan buraya geldim." Kızıl saçlı çocuk güldü. "Ben de Ron WEASLEY. Orada sadece erkekler okuyor sanıyordum." Normalde kız buna bozulurdu ama sesini çıkartmadı ve onun sorusunu cevapladı." "Hayır, hayır. Üçbüyücü Turnuvası'na sadece erkekleri seçmişlerdi. Her neyse, burada pek fazla arkadaşım yok ve McGonagall sizinle iyi anlaşabileceğimizi söyledi. Bende gelip tanışayım dedim." O zamanlar Black soyadı ne Hermione'ye, ne Harry'e ne de Ronald'a bir şey ifade etmişti, ta ki Sirius Black'i tanıyana kadar. Yetimhanede büyüyen Davina Black, 11 yaşına geldiğinde hayatını değiştirecek o mektubu almıştı. Müdiresi ondan kurtulacağı için sevinirken, Davina'nın içi endişeyle doluydu, ya bu bir şakaysa, diye düşünmüştü ama değildi ve Hogwarts adlı okula gidiyordu. Hiç bilmediği babasının vaftiz oğlu ile arkadaşlık kurmaya.

Doğaüstü yaratıkların yaşadığı bir dünyada kurt adam olan Natsu, sekiz yaşında kasabada çocukken oynadığı kıza aşık olmuştur. Her ne kadar onu bir daha görmeyeceğini düşünerek bu hislerden vazgeçse bile yazın sonlarına doğru ilk aşkı olan Lucy kasabaya geri döner. On yıl sonra geçmişe dayalı bir rüya gören Natsu, okula gittiğinde Lucy'i tekrardan görmesi üzerine büyük bir olay zincirini tekrardan başlatır.

Hestia ve Hades aşklarıyla ölmüş iki tanrı... Arkalarında koca bir yaşamı bırakmışlardı. Yerle bir olmuş Donya... Baş tanrı olmaksızın süren bir hayat... Donya alt üst olmuştu. Onları bu mahvoluştan kurtaracak tek bir kişi vardı. Akhiroe

SERİNİN İKİNCİ KİTABIDIR.... Bir kralı yenmenin tek yolu; kral gibi düşünebilmektir. Ve sakın unutmayın: Rakiplerinize önem verin, hatalarınızı ilk onlar fark eder.

BIYOGRAFI

.

Güneş batıyordu. Deniz çekiyordu içerisine büyük ışıltıyı, alizarin rengini alıyordu gök. O rengin içerisindeydi adam; zihni denizin tuzuna hapsolmuş, gölgesi dalgalara iltica ediyordu. Gün oldu, bir rüzgâr doğdu kısır topraklarında. Mucizesi o kadındı, biliyordu. Rüzgâr, yatağına koşan bir nehirmişçesine aktı kadına doğru ve kadının dudaklarına usulca dokundu. Dudaklarına, yanaklarına, saçlarına ve parmaklarına. Şimdi, rüzgârın bulutlarca öteye götürdüğü bir yerdeydi adamın ruhu.

Karanlık bir örgütün askerleriydik biz. Direnemezdik, karşı çıkamazdık. -Azra Kapak için @cocovio'ma ❤️

🌙 WATTYS 2018 | KALP KIRANLAR KAZANANI 🌙 12 GECE | OGÜN ENES O, umursamaz adamdı. Korkmazdı. Üzülmezdi. Kırılmazdı... O, geçmişini tozlu raflara kaldırmış bir yazardı. Körelen kurşun kaleminden sızdı kan damlaları. Aşkına bir ömür, geceye bin ahval... Sızladı yıpranmış romanın sayfaları. Kendi cehenneminde cayır cayır yandı. Kimse duymadı sessiz çığlıklarını. Hiç kimse. Bacaksız bile... Belki de bu yüzden diledi kendilerine son 12 gece. Son savaşında şehit düşeceğini bile bile eline aldı o romanı. Tozun içine bulanan kapağını açtı. İşte tam orada bitti masal. Tam orada teslim oldu Dünya'ya... 12 GECE | MISRA KARATAŞ O, kaybolmuş bir kızdı. Ürkekti. İncinmişti. Parçalara ayrılmıştı... O, geçmişini beyaz duvarların ardındaki görünmez yaralarına gömmüş bir melekti. Çok kan kaybetmişti. Yaraları hâlâ açıktaydı. Üstünü kapattı, ruhu güzel adam. Lâl olmuş diline süründü aşkın büyüsü. Hem sevgisini hissetti, hem de sızılarını... El fenerine sarıldı yine. Açtı ışığı, karşısındaki çocuğu izledi. Gülümsedi ruhu güzel adama. Gülümsedi ve fısıldadı ölüm kokan duvarların arasından. İşte o zaman matem ettiği ruhunun şerefine intihar etti gece. O zaman teslim oldu sönen yıldızına... İKİ FARKLI 12 GECE, "Yarının sabahı olmayacak bacaksız, bu yüzden beni hep gecelerde hatırla..." İKİ FARKLI SON... "Fısıltıların, Ogün Enes... Bir veda gibi... Bak, avuçlarımda kaldı hepsi. Ölsem bile daha da çıkmaz ruhumdan izi." 🌠 23 AĞUSTOS 2017. ROMANTİZM, DRAM VE GİZEM.