" tamamlandı ✔️„ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀hana 37 sayısına, taeyong ise edgar allan poe şiirlerine aşıktı. hana'nın en sevdiği hayvan kelebekti, taeyong ise ispanyolca bilirdi. hana her gece taeyong'un ışığını söndürmesini beklerdi, taeyong ise ışığını bir türlü söndürmezdi.

Ne zaman bana dokunsan, affettim.

Bilinmeyen Numara: ne olur kurtar beni Bilinmeyen Numara: bak, bu Bilinmeyen Numara: bu çok tuhaf bir his Bilinmeyen Numara: kalbimi senin ellerine bıraktım, istediğin her şeyi yapabilirsin Bilinmeyen Numara: ve ben boğuluyorum Bilinmeyen Numara: kalbim senin ellerinde, onca şey yapabilecekken sen o kalbi sıkmayı tercih ediyorsun Bilinmeyen Numara: sonra nefesim kesiliyor Bilinmeyen Numara: daha sonra ne oluyor, biliyor musun Bilinmeyen Numara: karşıma bir fotoğraf çıkıyor Bilinmeyen Numara: sen gülmüşsün, sen çok güzel gülmüşsün Bilinmeyen Numara: öyle güzel gülmüşsün ki hem de Bilinmeyen Numara: o an diyorum ki, iyi ki sevmişim seni Bilinmeyen Numara: iyi ki çekiyorum ben bu acıyı Bilinmeyen Numara: ben senin acını bile seviyorum, kadın Bilinmeyen Numara: ben senin bana verdiğin acıyı bile seviyorum Bilinmeyen Numara: ne olur sen de bana elini uzat Bilinmeyen Numara: battığım bu bok çukurundan çıkart beni, ne olur Bilinmeyen Numara: ne olur kurtar beni Bilinmeyen Numara: nefret etme benden, ne olur Bilinmeyen Numara: sev demiyorum ki sana, yardım et diyorum Bilinmeyen Numara: ne olursun yardım et bana

Direttiğiniz güzellik anlayışının kurbanlarından sadece birisiydim.

brroken: Gönderdiğim oyuncakların dili olmasını isterdim Çünkü kalbimi nasıl söktüğünü ancak onlar anlatabilirler 🌓010817

Çünkü sen giderken ruhumu da götürdün. 🌙070617

"Bir saat, iki dakika."

"Sevgisiz büyüyen her çocuk, 'Seni seviyorum' diyen herkese inanabilecek kadar çocuk." derler. Hayatım henüz çözülmemiş bir olay yeri gibiydi. Yaşanmamış çocukluğumun kanıtları sarı bantlarla çevirili alanda dağınık bir şekilde duruyordu. Bir yerde beyaz küçük oyuncak ayımın boğazına babamın intihar ettiği ip sarılıydı. Diğer yerde renkli tokalar birbirine düğümlenmiş, yerin tozuyla kirlenmişti. Annemin saçımı taradıktan sonra onlarla bağlamasını hayal ederdim ama kırık tarak da tokaların hemen yanındaydı. Hiç uyumamı beklerken okunulmamış hikaye kitapları parçalanmış bir şekilde olay yerimin zeminini süslüyordu. İnsanlar acımasızdı, insanlar dışarıdaydı. Hayatımda ruhuma karşı işlenen bütün cinayetleri izliyorlardı ve beni dışlıyorlardı. "Senin annen deli!" "Senin annen seni öldürmeye çalıştı!" Sevgisiz büyüdüğüm kesindi. Ama 'Seni seviyorum' diyen hiç kimseye inanmazdım. Zaten birinin de bunu söylediği yoktu ama söyleseydi de bu cinayetlerin arasına aşk acısını da ekleyemezdim. Belki de olay yerime dışarıdan bakmak yerine bana yardım etmeye kalkışmış Barlas'ı hayatımdan çıkarmam bu yüzdendi. Kendime ayıracak vaktim yoktu. Ben sadece benden alınan kardeşimi yetiştirme yurdundan kurtarmak için gereken parayı bulacaktım. Bunun için bir hırsızlık çetesine katılıp, Siyah'ın Çırağı olmam gerekse bile.