Bundan sonra gördüğünüz şeylere dahi inanırken iki kere düşünmek zorunda kalacaksınız. Ya zihnimiz bizimle oyun oynuyorsa ve gözlerimiz de bu oyunun bir parçasıysa... Ya da gerçekten gözlerimiz zihnimizin algilayamayacagi şeyleri görüyorsa... Ondan kaçmak zorunda kalmadan aynadakini tanıyın... Keyifli okumalar... Uzun bir aradan sonra......2021

Her an beni uçurup, uzak ülkelere götürecekmiscesine esen bir rüzgârla, yoluma devam etmeye çalışıyorum. Kollarimda dosyalarım, omzumda çantam, işten eve gitme telaşına kapılmış onca insan arasından topuklu ayakkabılarımla nasıl bir savaş verdiğimi düşünemezsiniz. Karşıma çıkan bu uzun kuyrukta neyin nesi. Uzaktan kulağı tırmalasa da yaklaştıkça güzelleşen müziğe doğru uzayan bu kuyruktan bahsediyorum evet. Herkes bana sıraya geçmemi söylüyor ama ben zaten oradan geçen biriyim ve bu kuyruğa katılmaya da hiç niyetim yok. Yaklaşalım bakalım bu devasa kuyruğun sonu nereye uzanıyor. ?? Nasıl yani ne!! Bu da ne böyle. Elinde akordeon ile bir maymun. Bu kadar insan bunun için mi bekliyor burada. Biraz izleyelim o halde bu insanların islerini güçlerini bırakıp sıra olmalarının geçerli bi sebebi olmalı. Herkes pür dikkat onu izliyor ama o halinden gayet memnun ve bu kalabalık onun umrunda bile değil.

Metropol bir şehirde ailesi tarafından oldukça standartların üzerinde yaşayan Duru; eğitimli, yasal hiçbir yaptırımı olmadığı halde nezaket kurallarını asla aşmayan, dış görünümü kadar içinde de bambaşka güzelliği olan bir genç bir kızın hikayesidir. Ailesi sandığı kişilerin üvey olduğunu duyduğu an zaten şiddet gören evliliğinden kaçma fikrini daha da körüklemiş ve her şeyi geride bırakıp sil baştan bir hayat yaşama karar almıştır. Sessiz sedasız şehri terk ettiği anda yeni hayat hikayesi başlar ...

Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydiler. Ama ne Avcılar ne de kalan tüm insanlar aslında çocukluğunu güçlerini kontrol etmeye çalışmakla harcamış masum bir kız çocuğu olduğumu göremiyorlardı. Taki Avcılar beni buluncaya kadar. İşler artık daha kötü olamaz derken hem eğitmenimi, hem de yıllardır sakladığım kimliğimi birden kaybetmiştim. Ama her beyazın içinde bir siyah olduğu gibi, her siyahın içinde de bir beyaz vardı.Nereden bilebilirdim ki Avcı karşıtı güçlü bir grubun var olduğunu ve aslında binlerce kişinin Avcılar'a inanmadığını?Nereden bilebilirdim ki kalan numaraların istikametinin tam olarak bulunduğum yer olacağını? Ve nereden bilebilirdim ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını.

(SATIŞTA) O an, bana döndü ama yüzü yoktu. Şaşkınlıkla ona baktığımda gözlerimi kıstım, korkudan nefes alamıyordum. Başında bir pelerin olduğunu ve o yüzden yüzünü sakladığını anladığımda derin bir nefes alabildim ama korkum hâlâ geçmemişti. Ve sonra konuştu. "Gelmişsin," dedi korkunç bir sesle. "Seni arıyor." Sonra garip bir şey oldu, havalandı ve üstümden uçarken bana saldırdı. Bir el ateş sesi duyduğum zaman bilincimi kaybettim. 28 Ağustos 2014