En son beş yıl önce bir insan yüzü görmüştü. O da bir su birikintisindeki kendi yansımasıydı. Dehşet verici bir radyoaktif felaketten sonra mutasyona uğrayan dünyada kendi kanınla boğularak ölmeyi mi tercih edersin? Yoksa asit yağmurlarında erimeyi mi? Ya da susuzluktan kuruyarak ölmeyi mi? Bunlarla öldüysen iyi, çün...
''Şehir, çürümekte olan insan kokuyor, şehrin kaldırımları, hayallerin düştüğü anlamsız çukurlarla dolu; insanlar kendi etlerini doğrayarak kapıyor çukurları. Gökyüzünde dolaşan bir kara bulut ise, insanların işe yaramaz düşüncelerinin ağırlığıyla yeryüzüne yaklaşmış, intiharlarımızı izliyor.'' Doğa, yarattığı insanlı...
Bembeyaz temiz bir sayfanın üzerine öfke kırgınlık aşk gibi duygular yazılmıştı genç kız sayfasına yeni duygular yazmak için silgisiyle yer açmak istiyordu. Saatlerce günlerce haftalarca sildi ama geriye silginin bıraktığı Siyah İzler kaldı. Silgi sayfaya deydikçe kağıt yıprandı, yıprandı sonunda sayfa yırtıldı artı...
"Yok Oluş" gününden kurtulan insanlar kendilerine "Peace" ismini verdikleri bir şehir kurmuşlardı. Artık geriye dönmek yoktu, teknolojik adımlar yasaktı. Televizyonlar, telefonlar, bilgisayarlar artık kullanılmıyordu. insanlar çok eski çağlardaki gibi hayatlarını idame ettiriyorlardı. Kaçırılan insanlar halkı huzursu...