Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz de onun duruşu dönüp tekrar bakmanıza neden olurdu. Bu farklılık gizlenemeyecek türdendi. Siyahlara bürünmesi gecede kaybolmasına yetmiyordu. Karanlıklar içinde bir karanlık, ama günden daha aydınlık.. [Gerçek kişi ve olaylarla bağlantısı yoktur. Tarihi bir değer taşımamaktadır ! Yazar Cadillac değil, at sürmek istediği için fi tarihini seçti. ] Tüm hakları saklıdır. ~31.12.2015~

DERS 1: YASAK OLAN CEZBEDİCİDİR hikâyesi Facebook da Ezgi Deniz'in Kaleminden sayfasında 25 Kasım 2012 yılında yayınlanmıştır.

(Düzenliyorum arkadaşlar ilk kısımda düzenlendi yazmayan kısımları okumak için bekleyin, en kısa sürede düzenlemeleri bitireceğim.) GÖRÜLMEMESİ GEREKEN ŞEYLER... "Neden beni izliyordun?" "Seni izlemiyordum. Neden bahsettiğini bilmiyorum." TEHLİKELİ OYUNLAR... "Ha! Bu arada, bir daha ki sefere anahtarı daha güvenli bir yere koymalısın." KORKU DOLU ANLAR... "Korkuyorsun." Dedi sakince kollarını göğsünde birkeştirirken. "Ne?" Diye sorduğumda tekrar arabaya yaslanıp yüzümü inceledi. "Korkak değilim dememiş miydin? Bende diyorum ki korkuyorsun. Az önce söylediğin kelime tam olarak kaçmıyorumdu fakat o kaçamıyorum olacak. Etrafın sarıldığı için kaçamıyorsun ve bu yüzden korkuyorsun." PİŞMANLIĞI EN DERİNDE HİSSETMEK, "Zamanı geri alamazsın tamam mı?!" "Aksini iddia etmedim zaten!" BU KADAR CAN YAKABİLİR Mİ? "Ne halde olduğumu görmüyor musun?" "Sen beni gördün mü ki?" YAPILAN HATALAR DÜZELTİLEMEZLER, "Elimde hayatım diyebileceğim bir yaşamım yok! Kendi hayatımı sahiplenemiyorum bile!" YAPILAN HATALAR GERİ ALINAMAZLAR, "Yaptıklarını düzeltemeyeceksin... İnsanların hayatları birer yapboz parçasından ibaret değildir. İstediğinde bozuk istediğinde onaramazsın!" YAPILAN HATALAR SADECE UNUTTURULMAYA ÇALIŞILIR, "Her şeyi unutacaksın! Şimdi!" SÖYLENEN YALANLAR BİR YARA OLARAK KALIR, "Onlar bana yalan söyledi! Güvendim, inandım! Bilinmezliğin ortasındayken karanlığın içinden elimi uzattım. Tuttaklarını sandım ama yaptıkları tek şey itmekmiş. Ve ben bunu göremedim! Anlıyor musun? Göremedim!" VE HİÇBİR ŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAZ... "Ben artık kendimi tanıyamıyorum. Ben kimseyi tanıyamıyorum..." KARANLIĞIN TUTSAĞI. Şeyma Daldallı...

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

#6 mizah / Bıyıktan başlayan bir hikaye nerelere gider, yok efendim böyle hikaye olur mu diyorsanız bence bir göz atın hikayeye. Ben Çağla. Hikayede birlikte olayların içine gireceğiz. Var mısınız? -Tüm Hakları Saklıdır-

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"

Babil kitap - odakitap - BKM kitap ve kitap koala gibi tüm İnternet sitelerinde satışta. ✨ Steteskopla kalp atışlarını dinledim. Çok hızlıydı! Onun kalp atışlarını dinlerken kendi kalp atışlarımı da duyuyordum. Neydi bu şimdi? Sertçe yutkunup ona kalkmasını söyledim. Gözlerimin içine bakıyordu eskisi gibi, eskiden de böyle bakardı. Aşk gibi!

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Yorumlar üslup çerçevesinde olursa sevinirim. Depo'dan çıkmış, bize yardım eden güneş ışığının eşliğinde hilal şeklini almıştık. Herkes tek dizinin üstüne çökmüş, diğer dizinin üstüne ise silahını göz hizasından ayırmamak sureti ile tetikte bekliyordu. Ben hilalin tahminen orta kısmında yer alıyordum. İçimden bildiğim duaları okumaya başlamıştım. Nefes alışverişlerim çok hızlanmıştı. İlk defa bir görevde bu kadar panik yaptığımı ve heyecanlandığımı hissediyorum. Tek emir ile bütün ajanları harekete geçirecektime belki 10 dakika belki 1 saat sonra Rüya'ya kavuşacaktım. Önüme gelen pürüzsüz yüzü tüm dikkatimi dağıtıyordu. "Kurtarıcam seni güzelim. Söz kurtarıcam. Bunu başaracağım ne pahasına olursa olsun" diye kendi kendime mırıldandım. Sağ yanağımda ki küçük, siyah mikrofonu düzelttim ve sadece tek kelime ederek susturucudan çıkan silah seslerini anında işittim.

Birden kafama sert birşey gelince dengemi kaybedip az daha düşcekken tuğbaya tutundum. Dünya dönüyor ben bir yana dönüyorum . Aahh oda ne kafamın üstünde kuşlar dönüyor . "Hangi öküz bu topu attı hanginiz ?" diyerek okulun bahçesinde bağırmaya başlamıştım. "Ben attım" sesin geldiği yöne baktığımda uzun boylu bir çocuk yada çocuk demem anlamsız gibi bizden büyük gösteriyordu. "Anlamadım" yanıma yaklaşarak cümlesine devam etti. "Hani daha demin dedin ya, hangi öküz bu topu attı diye, işte ben attım ama o öküz kelimesini duymamış olayım."diyerek işaret parmağını bana sallamaya başladı. "1 okulun ilk günü ve siz bahçede futbol oynuyorsunuz. 2 o futbol topuda benim kafama geliyor "diyerek bu sefer işaret parmağımı ona doğru ben sallamaya başladım. "Vayy küçük hanıma bak sen okulun sahibimi zannettin kendini "bana alaycı tavırla bakarken bende hemen söze atıldım. "Tam isabet evet okulun sahibiyim"dediğimde yüzü biraz düşmüştü.