"Λοιπόν ρώτα με" τον σκουνταω επίμονα. Ξεφυσαει και λέει βαριεστιμενα"Τι θα πει ζωή?" Χαμογελαω και του απαντάω επιδεικτικά "Ειναι τόσο κακό που μπορώ να περιγράψω την λέξη ζωή με ένα μόνο όνομα..." του λέω και με κοιτάζει μπερδεμενα "Και ποιο όνομα είναι αυτό?"

"ο έρωτας δεν κρύβεται στην εμφάνιση" ιστορία μικρού μήκους!! μην αντιγράψετε

"Εννοώ κατι περισσοτερο απ-..." κόβω τη φράση μου μαχαίρι μόλις αντιλαμβανομαι τι εχω ξεστομίσει. "Κατι περισσοτερο απο τι Αλεξια;" με πλησιαζει σιγά σιγά και μεσα σε κλασματα του δευτερολέπτου με εχει κολλήσει στον τοίχο έχοντας το βλεμμα του καρφωμένο πάνω στο δικο μου. "Τίποτα" απαντάω γρήγορα και προσπαθω να δείχνω όσο πιο χαλαρή μπορω. "Απο τι;" επιμένει και νιώθω την ανασα του να χτυπάει στο πρόσωπο μου.Αλκοολ και τσιγάρο...μεθυστικος συνδυασμός. "Απ-απο...

Νικήτριο βιβλιο στα Wattys στην κατηγορία Συλλεκτικές εκδόσεις #1 στην Περιπέτεια (11/09/2016) Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Όχι δεν είναι χριστουγεννιάτικη ιστορία και όχι δεν πρόκειται για ιστορία με αγκαλιές και έρωτα κάτω από το δεντρό ή το τζάκι, πρόκειται για φόνο. Η ιστορία έχει ως εξής: Χριστούγεννα 1990 Ή οικογένεια Δελέτογλου πραγματοποιεί όπως κάθε χρόνο την πιο πολυσυζητημένη δεξίωση των εορτών. Διάσημα πρόσωπα του χώρου της τέχνης και της μουσικής πλημμυρίζουν το υπερπολυτελές εξοχικό της οικογένειας. Ή φετινή τους δεξίωση όμως θα σημαδέψει τόσο τους οικοδεσπότες όσο και την ελληνική κοινωνία. Ένας θάνατος και ένα σημείωμα θα είναι αρκετά για να αρχίσει έπειτα από 17 χρόνια να ξεδιπλώνεται η μυστήρια εκείνη νύχτα των Χριστουγέννων. Μην ξεχάσετε να αφήσετε ένα σχόλιο ή την ψήφο σας για να με υποστηρίξετε αν σας αρέσει. Καλή ανάγνωση! :)

Τι είναι το τέλος? Το έσχατο σημείο μιας αρχής ? Η μετάβαση από μια αρχή σε μία άλλη ? Τι? Και τι είναι τόσο τρομαχτικό απάνω του που όλοι προσπαθούν με όποιο τρόπο μπορούν να παρατείνουν τον ερχομό του? Πάντα κάτι με εξίταρε στον κίνδυνο , στον τρόμο, στο σκοτάδι. Δεν γνωρίζω το γιατί όμως έφτασα εδώ που έφτασα. Φταίει το περιβάλλον, η κοινωνία, οι γονείς μου , οι άνθρωποι γενικότερα ? Ίσως να φταίει και εκείνος. Ίσως να φταίω και εγώ η ίδια. Αλλά να'μαι τώρα εδώ να χαράζω εγώ η ίδια το πικρό μου τέλος και το απολαμβάνω στο έπακρο.

Οσο μακρια κι αν φυγεις το μυαλο θα γυρναει παντα σε αυτο που αγαπουσες της ειχε πει εκεινος παρολα αυτα εκεινη πηρε τον πονο της και εφυγε εκεινος εμεινε μονος με το κενο του και απλα ανεπνεε με δυσκολια μεχρι που.....

~Η μουσική επαιζε δυνατά στα αυτιά της και κοιτούσε το άπειρο...κοιτουσε τα αστερια και στην σκεψη οτι η μητερα της βρισκετε εκει δακρυζε...έκλεινε τα μάτια και φανταζόταν έναν αλλο κοσμο~

You look like a movie You look like a song... ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Ένας γνώριμος ήχος ακούστηκε από πάνω. Ήταν τα ελικόπτερα που είχαν έρθει για μας. «Σωθήκαμε», φώναζαν οι περισσότεροι ενώ ο Ρικ μας παροτρύνε να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε επάνω.

Είναι μικρού μήκους ιστορία.!