Bazen çok severken yaralıyor insan sevdiğini . Bilmeden , düşünmeden , Geleceği hesaba katmadan . Herkes kalbinin renginde yaşar hayatı ve herkes kalbinin rengini bulaştırır etrafındakilere . Atlas Uluhan bir karanlığın içinde kan kırmızısı bir hayat yaşıyordu ve sevdiklerinide bu hayata mahkum bırakıyordu . Belki çok seviyordu ama onları bu karanlıktan kurtarmıyordu . " Yüreği soğuyanın savaşı da biter . Savaşmayı bırakıyorum bunu veda say ... Ben artık yokum ." Herkes için kendini feda eden bir kadın ve İntikamı için herkesi feda eden bir adam... Bu Derin Yiğiter ve Atlas Uluhanın hikâyesi .

-Çok şey yaşadık sonunun böyle biteceğini bilseydim daha önce bulurdum seni hayatta tek doğrularımdansın miray -seni seviyorum

Yeminler, intikamlar , acılar, sırlar, fedakarlıklar ve aşk. Bilmediklerinin acısını çeken karaca yürekler. Kimisi kinine üzülücek, kimisi sakladığına . Sonra kaybolan zaman ile birleşicek yürekler. Arkın, intikamın pençesine düşmüş yaralı bir aslan; kim iyileştirebilirdi ki onu bir ceylandan başka? Maral, bilinmezliğin ve keşkelerin içinde kaybolmuş bir ceylan; kim kurtarabilir di ki, onu bir aslandan başka? Onlar, koca gür yeşil yapraklı bir ormanda rastladılar birbirlerine. Yolları kesişti. Aslan yaraladı ceylanı. Ama ceylan farketti ki o da yaralı. Acı çektiler çokça. Ve sonra sardılar birbirlerini. Aşk kutsadı onları, sevda gösterdi gerçekleri. Ve mutluluk hep baki kaldı. Bu hikaye bir adamın intikamının aşkla olan sınavıdır. Tüm hakkı saklıdır. Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup Yazara aittir.

Aylar boyunca biz olmanın hayalini kurarken, garip bir şekilde biz olmuştuk. Daha doğrusu biz olmamıştık, sadece bir sırrımız vardı. Bize ait ilk şey olan sırrımız. Sadece ikimizi ilgilendiren bir sır. Birbirimizi en yakın arkadaşlarımızdan daha iyi tanıyacaktık. Beraber birçok şey paylaşacaktık. Gülüp eğlenecektik. Mutlu olacaktık. Belki sonunda üzülecektim ama kabul etmemek için bir sebebim yoktu. Belki yanlış bir şey yapıyordum ama kaybedecek bir şeyim de yoktu. Belki pişman olacaktım ama işin içinde o varsa ben de vardım. Bir de, benim korkağın teki olduğumu bilse belki de hiç böyle bir işe kalkışmazdı. Cesaretsiz, saçma korkuları ve takıntıları olan aptal bir kız olduğumu en başından bilseydi, bana o ilk mesajı atmazdı. Ama ben, korkak olsam da bu işte onunla olmaya vardım. Bu süreçte beni korkularımdan arındırıp iyileştirecekti, ama beni iyileştirdiğinin farkında bile olmayacaktı. Ve bu, beni ona her zamankinden daha çok bağlayacaktı. Ama bunu hiçbir zaman bilmeyecekti. Bu da benim sırrımdı. Benim küçük sırrım.

Bir yandan şarkı söyleyip bir yandanda yerleri süpürüyodum bunlar hep merakım yüzümden başıma gelmişti bu arada Emre nerdeydi aklı sıra işten kaytaracak arkamı dönmemle Emreyi gördüm kapıya yaslanmış telefonuyla ilgileniyodu bana bakıp -sesin güzelmiş - sen benimi dinledin sapıkmısın ya sen ne sessiz sessiz dinliyosun ... -Şuan bu videoyu bütün okula zil sesi yapabilirim biliyosun demi ? -yapamassın ! -Beni küçük görüyosun diyip spor salonundan çıktığında arkasından bağırdım -Küçük olanları zaten küçük olarak görüyorum Çakma Bad Boy ! X○X○X○X○ Bıçağı çıkardığında ölümümün geldiğini anladım hep bunlar Emrenin suçuydu kolumu çekmeye çalıştığımda daha çok sıktı kangren olcam lan bırak tabi diyemiyodum yemiyodu adam sırıtıp bıçağı kaldırdığında birden arkasında Emre belirdi boynundan tutup kendine çekti adamın nefes almasını engelliyodu -Bir kıza bıçak çekmek bu kadarmı kolay lan ! Bu bıçağı sana saplasam acı çekicekmisin ?İşte bu kız o acının 2 katını çekicekti biliyomusun " diye bağırdığında ben bile korkmuştum o kadar sinirliydi yani , adamı kendine doğru çevirip sağlam bir yumruk attığında adam yere düştükten sonra Emre kolumu tutup arabaya doğru sürüklemeye başladı X○X○X○X○ Ben neden Emrenin beni kurtaracağını düşünmüştüm ki alışmışmıydım ona .. Kabullenmesi zor olsada evet yani sadece arkadaş olarak . O olmayınca sıkılıyodum ve onunla uğraşmak sanki bana ayrı bi haz veriyodu .Raporu teslim ettikten sonra bir daha benimle konuşmayacağını düşünmüştüm ama onunla konuşmadığım bir kaç gün etrafta ölü gibi dolaşmıştım Cenk ve Berk bile be

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Tek bir hedefim var: Zengin koca! Her hedefin bir başlangıç noktası, bir sebebi, oluşum nedeni vardır. Hayatın getirdikleri, bizleri bazı kararlar almaya iter ve bazen bu durum tüm hayatımızı değiştirecek olsa da bu riske girmeye karar veririz. Kimisi buna mecburdur... Kimisi de bunu kurtuluşu yolunda tek çare olarak görür... Bende bir karar aldım. Bir hedefim var: Zengin koca. Şımarık diyebilirsiniz... Ya da paragöz olduğumu düşünebilirsiniz... Değilsem de sebep ne o zaman diyebilirsiniz... Neden böyle bir karar verdiğimi anlamanız için beni tanımanız gerekiyor. Neden böyle bir hedef seçtim? Birçok şey sayabilirim bunun için. Elbette şimdi hepsini sıralayıp canınızı sıkmayacağım. Zamanla tanıyın beni, bu çıktığım yolda kendimi bende yeniden tanırken, yeni şeyler keşfederken her anıma tanık olun... Ama baştan uyarayım! Bağımlılık yaparım. ☺

O bir melekti ama kanatları, Beyaz değildi siyahtı. İyi değildi kötüydü. Masum değildi tehlikeliydi. Çatışmaları başlatan ve bitiren o melek, Bir koruyucu melekti.