Evin mutfağındaydılar,ortalık yerde...tutku yu kolundan sımsıkı yakaladığı gibi tezgaha savurdu..içerde çalışanların uzaklaşmasını bile beklemedi -lanet olası ütücü...bu ne? Bunları sormadan nasıl alır giyersin? Çelik'ten parmaklarıkolunu sıktıkça sıkmaya başladı.-çıkart... Çıkart çabuk..ben seni parçalamadan..Sen kimsin? Kimsin?......koca sesiyle öyle bir bağırdı ki kızındudakları titremeye başladı Özel birine ait ,özel yapım terliklerdi...anlamıştı Usulca çıkartmaya çalışırken, yeniden kabaca silkeledi... Daha da tutamadı kız ... Ağlaması onu daha da fazla kızdırdı Sus...sana sus dedim... Ameliyat yeri fena halde zonkluyor... -bıktım senden , bu edalarından, densiz vecüretkar hallerinden.Sen kendini ne sandın... Evin hanımına ait eşyaların sen anca tozunu alırsın -öz... -sakın...sesini bile duyurma bana..o etrafını cezbetmek için savurduğun saçlarını ,o acaip kılıklarını ,tuhaf kokunu da al...defolup git....

14 Temmuz 2016- 7 Temmuz 2020 Eva Serisinin 2. Kitabı. 1. kitapda kalan aşklar, görevler, gizemler devam etmek ve nokta konmak zorunda. (1. Kitabı okuyunuz lütfen)

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

GOLGOTHA Derin Bir Soluk 12 Nisan, saat 03:30 Beni dinliyor musun? Anlıyor musun beni Twist? Taze bedeni şiir gibi asildi kadının. Saçlarının uğultusu bir ninni misali huzur veriyordu. Sarhoş edici bir etkiye sahipti saçlarının kokusu. Rüzgara karışan o koku ciğerlerini parçalardı bir adamın. Kanatlanıp arşa yükselecek kadar saf ve temizdi ruhu. Ne yazık! Kolu kanadı kırılmış gibi yalpalıyordu tebessümlerinde. Saf ve temiz ruhu acılarını gizleyecek güçte değildi. Sahte tebessümlerin arkasına saklanamayacak kadar sahiciydi. Acıları kadar sahici. Bedeni yorgundu. Ruhu harabeydi. Çetin bir savaşın izlerini taşıyordu bedeni. Dudakları titriyordu her tebessümünde. Minik dudakları parçalanmıştı. Sanki son bir kelime ''gitme'' diye haykırmak istemiş de,ürkek kalbi cesaret edememişti. Sanki dudaklarını sımsıkı kapatmayı başarabilmiş de,ruhunun çatlaklarından sızan kelimeleri hapsetmişti. Son kelime;özgürlüğüne kavuşmak pahasına, bir bıçak misali derin izler bırakmıştı dudaklarında. Kuru ve çatlak dudakları titriyordu kadının;her sahte kahkahasında. Avuç içleri. Nemliydi. ''Gözyaşlarını kendi silecek kadar yalnız.'' diye düşündüm,avuçlarının nemini öpmek istercesine. Buğuluydu kirpikleri. Ahenk ile kırpıyordu kirpiklerini. Yağmurun melodisine eşlik ediyordu sanki. Sessizlik... Susmak ne güzel yakışıyordu. Elmacık kemikleri bile ne güzel. Şakaklarından dahi öpmek istedim. Ne güzeldi dudak büklümü. Soğuk... Soğuk bir beyazdı. Solgun bir beyazdı sureti. Bana bakarken pembeleşen yanakları solgundu. Papatyaları sever gibi bir hali vardı. En son ne zaman papatyaları katletmişti bir adam! uğruna? En son ne zaman kahve fallarında heyecanlanmıştı? Sahi ne zaman öpülmüştü;çatlak dudakları,nemli avuç içleri,elmacık kemikleri ve şakakları? Saçlarının kokusu ile sarhoş olmak istercesine nefes çektim o an.

Nefretin iliklere kadar ulaştığı yere, itiraz etmeden yürüyordu. "Ölmemi neden bu kadar çok istiyorsun? Ben sana hiçbir şey yapmamışken?" dedi. Gözleri buğulanmış korkudan titriyordu. "Basit." diye yanıtladı. Acımasızca bakan gözleri ona takılı kalmıştı. Genç kızın üzerine yürümeye başladığında kapattığı sandığı kitabın aslında ilk sayfasını açtığından haberdar değildi. "Çünkü varlığını hissettiğim her an aldığım nefesi zor veriyorum." dedi nefretle. -Serinin ilk kitabı basılı eser halindedir, ikinci kitabı buradan yayınlamaktayım.-

Çok zaman onun yanında, diken değil de gül olmak geliyordu içimden.

Ama aşk başkaydı, bambaşka. "İki cihan bir araya da gelse o adamla evlenmem!" dedi Sahra. Ne olacağını bilmiyordu, bilseydi demezdi.. Böyleydi aşkın tonu, rüzgarlarını çevirdi. "Onunla yattım ve beni sevmeyen bir adama bekaretimi verdim!" dedi Berfu. Geride hayatı boyunca yaşanacak pişmanlıklar bıraktı..

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Hayatta hangisi daha acıydı.. İstemediğin bir hayatı yaşamak zorunda kalmak mı yoksa o hayatla seni tehdit eden insana aşık olmak mı? Benim, yaşadıklarımın bunların hepsiydi. Ya içine düştüğüm karanlığa teslim olacaktım, yada o karanlığa ışık.. Aşkın, nefretin, öfkenin ve acının bir hikayesi...