(5. Hikaye) Geç Gelen Aşk'ın, Bu Defa B'aşk'a'nın ve Geçmişten Gelen Rüzgar'ın çocukları bir hikayede buluştular. Deniz, Peri, Kumsal, Berdan, Baran, Yosun ve diğerleri. Nermin, Demir, Perihan ve Berzan koca koca insanlar olmuşlar. Bakalım onların hayatı nasıl olmuş, neler değişmiş. Hesapladığımız zaman yıl nereden baksanız 2047 civarında olmuş. Uçan arabalar, çipler falan hayal edilen yıllar ama ben hala günümüzcesine yazmak istedim hikayeyi. Teknoloji o zamana kadar ne olur, uzayda üs mü kurulur, yoksa eskiye gaz lambasına mı dönülür bilinmez. Biz hikayemizi bugünki teknoloji ile devam ettirelim. Bakalım sonu bizi nerelere götürecek... Umarım beğenirsiniz... Sevgi ve sağlıkla kalın...❤️ Kapak tasarımı sevgili dostum ve uğurum @filmgibiserisi tarafından yapılmıştır. Kendisine çok teşekkür ederim. Ellerine emeğine sağlık...

Ben dewran Urfa'nın Çolak ağası dewran. Yıllarca evlenmem dediğim kardeşimin kaçması sonucu Deli kızın birinin Çolak halimle berdel benim kabulumdur deyip beni evliliğe ikna etmesiyle başladı herşey. ********** Ben mihra Mardin'in öksüz kızı. Amcası ve yengesinin emanet serçesi abisinin küçüğü mihra. Bir kere gördüğüm kara gözlere vurulan abimin kız kacirmasiyla berdel benim kabulumdur deyip o kara gözler ile evlenen mihra. ********** Biri Çolak olduğu için mutluluğu kendine çok görendi. Biri yetim büyüyen bir şerefsizin hayatını kararttigi kızdı. Hayat onları en yalnız olduğu zamanda bulup birleştiren oldu. ******** 21.03.23 yazım başlangıcı. Yâre-i dil adında ilk kitaptır kullanılması durumunda yasal işlem yapılacaktır. XN5791ZB

"Doğunun geleneksel törelerinin gölgesinde büyüyen iki ailenin kaderleri, bir kaçışla ve beklenmedik bir aşkla kesişiyor."

Dilhun kitabında geçen Karan ve Mavi'nin hikayesidir. Bu kitabı anlamak için diğerini okumanıza gerek yoktur. Kırdığın kalbin vebaliyle yaşar, Seni bir daha kalbine almayacağı gerçeğiyle ölürsün. Unutma; Gitmek, ihanet etmektir. Gitmek, seni aslında sevmedim demektir. Gitmek, sana adanmış bir kalbin içine acımasızca tükürmektir. Ve gitmek, En çok sen demektir. Yayınlama tarihi: 14.02.2024

Ayşe.. Berat.. Zühre.. Kimse çöl olmayı istemezdi elbette.. üçü de kendilerince bahar, bahçe, gülistan olmayı hayal ettiler masumca. Ne ara masumiyet kayboldu? İlk taşı kim attı? Kim vuran, kim vurulan oldu? Bu üç kişiden, en çok hangisi yandı? Kimin kolları kırıldı? Kime kanat hediye edildi? Neden diyemeyiz artık, her şey yaşandı ve bitti. Bazen yenilgiyi kabul etmek gerekir. Düşmek.. yeniden ayağa kalkmak, inadına yaşamak, hayata kafa tutmak ama vazgeçmemek. Belki de vazgeçmek.. Sil baştan başlamak.. "Sevmek diye bir şey yokmuş" diyenlerin hikayesi. Sevmekten vazgeçmeyen bir hayalperestin hikayesi Vazgeçmiş bir kadın, umutsuz bir aşık, yazgı, kader, karma ve daha nicesi..siz ne derseniz artık, gerisi size kalmış. Yaşanmış bir hayattan ilham alınarak kurgulanmıştır.

30.05.2018 #1 Ağlıyordu kadın..Aylar geçse de dinmemişti acısı,sönmemişti yürek yangını..Dilsizdi kadının acıları.Kimselere diyememişti derdini,yaktığı ağıtlar kendi canını yakmaktan başka bir şeye yaramamıştı. Hiç haketmedigi halde kanatları kırılmıştı.. Kendini Fıratın buz gibi sularına bırakırken düşündüğü tek şey buydu kadının.Ölümden başka çaresi kalmamıştı.Tek suçu sevmek olan bu kadın zaten yaşarken ölmüştü..Ölüm onun tek çaresiydi..Yaşayamazdı bu utançla..İnsanların başka gözlerle bakmasını kaldıramazdı yüreği..Kendinden ve karnındaki bebeğinden çoktan vazgeçmişti bile..Tıpkı nefes almaktan vazgeçtiği gibi . Derin bir nefes aldı ve zayıf kollarını karnına doladı kadın. Özürdiledi taşıdığı candan..Hem babası adına,hemde yaptığı korkaklık adına. Sonra o adam geldi aklına,sevdiği nişanlısı olan adam ..Hiç acımadan tecavüz edip canından can alan,canlı canlı bir metre çukurun altına gömüp,kapanmayacak kadar derin yaralar bırakan o adam . Peki kim di bu kadın ? O Amed'in kara topraklarında susuz kalmış,hayatın tüm acımasızlıkları tokat misali bir bir yüzüne çarpan,gece karası saçları ile sevdiği adama cehennemi yaşatan, geçtiği her yeri simsiyah gözleri ile yakan ve bir hiç uğruna diri diri toprağa gömülen Dila Ateşoğluy'du..

Küçük yaşta anne babası sandığı insanların ölümüyle yapayalnız kalıp hayatın gerçek yüzünü 15 yaşında gören bir kızın gerçek bildikleri yalansa ne olur? Yoluna aşk, ihanet, sevgi ve töre çıkarsa dayanabilir mi genç kız? Mutluluk onun için hep sonbahar mıdır? Ardından hep kış mı gelir?

Yaralı bir adam... Güçlü bir adamın yardımına ihtiyacı olan bir leydi... *** Leydi Bella babasından kalan toprakları korumak ve kendisini güvende hissetmek istiyordu ama bunun için yenilmez bir savaşçıya ihtiyacı vardı. *** Eric ise yenilmez bir savaşçı olmadığının farkındaydı. Yürüyemiyor! Güvenemiyor! Kabuslar görüyor ve artık kadınları gördüğünde kusma isteğini bastırmaya çalışarak yaşamaya çalışıyordu. Ama her ne yaşamış olursa olsun ülkesi için ve en yakın arkadaşını kıramadığı için ona verilen evlilik görevini kabul etmişti. *** Kararsız adımlar... Aceleci kararlar... Ürkek kalpler... Bir anda tutkulu bedenlere dönüşebilir miydi? Güven onları sarıp aşka sürükleyebilecek miydi? Eric yaralı bedeni ve yüreğine rağmen güzel leydisine kucak açabilecek miydi?

Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR