Esir düşmüş,kuşatılmış bir şehrin mezarlarındaki aşkı anlatmak gerekir.O aşklar hep görmüş geçirmiştir.Hepsi birer destandır.Hayallerimizi aramak bile kurduğumuz hayallerdendir aslında.Sonunun o mezar olacağını bilsek de aşkı ararız.Bizi bu amansız yolda takip eden tek varlığımızsa yalnızlığımız...

Hayat alınan kararlardan ibaret ve bu kararlardan hiç biri bana ait olmadı.Başkası için yaşamak ve onun parmaklarında dans etmek... Kukla olmak ve birer kurşun asker gibi savaşmak.Yaşamakla ölmek arasındaki incecik çizgiye kadar oynatılmak ve ölmeden önceki son nefeste özgürlüğü kavramak.. Hayat kaybedilmiş zaferlerle doludur.

Tanrı affetsin ama seviyorum savaşları.Bütün öfke ve korkulası insanoğlu artık kimseye zarar veremez.Hayat kavgaları sonsuzluğa kavuşmuş.Ne uğruna olduğunu bilmeden cehenneme çevrilmiş cennet.Bu çıkmazlardan kimisi onlara Tanrıdan bir emir kimisininse milletinin mukaddes davası...Tanrı affetsin ama seviyorum şu aptalları.