Metropol bir şehirde ailesi tarafından oldukça standartların üzerinde yaşayan Duru; eğitimli, yasal hiçbir yaptırımı olmadığı halde nezaket kurallarını asla aşmayan, dış görünümü kadar içinde de bambaşka güzelliği olan bir genç bir kızın hikayesidir. Ailesi sandığı kişilerin üvey olduğunu duyduğu an zaten şiddet gören evliliğinden kaçma fikrini daha da körüklemiş ve her şeyi geride bırakıp sil baştan bir hayat yaşama karar almıştır. Sessiz sedasız şehri terk ettiği anda yeni hayat hikayesi başlar ...

Aşk nedir? Belki de yıllardır cevap aranan yegane soru bu olmuştur. Doğan her insan, başka kelimeler sığdırmıştır aşka. Biri Ferhat'ın dağları delmesinden söz etmiş, diğeri aşkından yataklara düşen Şirin' i anlatmıştır. Asırlardır adı değişmese de anlamı kılıktan kılığa girmiştir aşkın. Peki benim tanımım ne? Aslında, aşk benim için sadece bir oyun. *** 27/08/2015*** & Tüm Hakları Kalemliğimde Saklıdır &

"Gözlerini zorlayan yaşları tutmaya çalışarak tısladı; "Benden uzak dur. Bana dokunmana asla izin vermem." Fakat Ärne, son lafı duyduğunda bunu, genç kıza ne yapıp ne yapamayacağını gösterecek bir meydan okuma gibi gördü. Hızla ve hırsla kızın üstüne uzanıp bacaklarını açarken pantolonundan kurtuldu. Erkekliğini genç kızın kadınlığına dayarken, kızın ellerini de kafasının üstünde birleştirmiş, kıpırdamasına engel oluyordu." MS. 140'lar... Antonin Duvarı... Roma Lejyonlarının, Britanya'daki son yılları ve Antonin duvarının son esiri; doğudan getirilen, sürprizlerle dolu bir savaşçı... Vahşi savaşlar, acımasız bir dünya... Kan ve Savaş çığlıkları; kemik sesleri ve ailesinden, halkından kalanları korumak için bilinmezliğe köle olan, Antonin Duvarı'ndaki Son Esir....

-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yumuşaklık yerini kademe kademe anlamlandıramadığım bir sertliğe bırakmıştı.. -"Hayır.. Seninle biraz sohbet edicez o kadar.." Aptala yatmak en iyisiydi.. Ürkmeye başlamıştım ve bunu görsün istemiyordum.. -"Barda da konuşabilirdik.. Bu akşam geliyorum sonuçta.." Yine o salak ve zoraki gülümseme, bu sefer daha histerik ve panik olan ses tonuma eşlik etmek için yüzümdeydi.. -"Çok kalabalık" dedi sanki benimle konuşmuyormuş gibi.. Yolun geri kalanında sesimi çıkarmadım.. Beni öldürecek hali yoktu sonuçta değil mi?