Lakas-loob niyang nilisan ang kinalakihang baryo upang maghanap ng mapapasukang trabaho. Nasa terminal na siya patungong Maynila nang matuklasang wala na sa loob ng kanyang bag ang supot na pinaglagyan niya ng pambili ng tiket. Naisip niyang sa lugar na lamang na iyon maghanap ng mapapasukan. Nagpalakad-lakad siya sa mga kalye, at kung saan abutan ng dilim ay 'dun na rin nagpapalipas ng magdamag. Nawawalan na siya ng pag-asa nang makita ang karatulang nakasabit sa poste ng isang malaking gate. WANTED: KASAMBAHAY. Napalunok siya matapos hagurin ng tingin ang malaki at lumang bahay. Wala iyong pinagkaiba sa mga kwentong katatakutang nababasa niya sa komiks. Pumasok agad sa kanyang isip ang mga magulang at kapatid. Mamamatay sa gutom ang mga ito kung siya'y mag-aatubili. Muli niyang nilunok ang laway at saka diniinan ang doorbell. "Tuloy ka, Ineng." Nanigas siya sa kinatatayuan. Ang matandang babaeng nagsalita, nakalapit nang hindi niya nakita kung saan nagmula. At ang malaking gate, nakabukas na!

Panching Tolentino. Nagmahal. Nagtiwala. Nasaktan. Minsan na akong nagmahal at parang hindi ko na gugustuhing maulit pa. Akala ko tatanda na lang akong dalaga. Akala ko hindi ko na mahahanap si Mr. Right. Akala ko patuloy na akong maniniwalang walang forever. But that was I thought... Until he came. Isang lalaking muling nagpatibok ng puso ko. Isang lalaking handang ipaglaban ako. Isang lalaking tanggap kung ano ako. Despite of my physical appearance, he stay until the last chapter of my life. He taught me how to love and to be loved. He made me realize that weight is just a number and it will never defines the whole you. Is he my knight in shining armor? Is he the man of my dreams? Is he the one will stay and love me forever? Or not? -- TabachingChing written by MelalaBells (c) 2015 Credits to: @Dark_Keiichi for my cover!

Mahilig ka bang mag-LIVE sa Facebook? Paano kung ito pala ang magiging mitsa ng buhay mo? Mag-la-LIVE ka pa ba?

Ghosts were thought to be created at time of death, taking on the memory and personality of the dead person. They traveled to the netherworld, where they were assigned a position, and led an existence similar in some ways to that of the living. I changed the title, from Room 305 to "The Room."

Ordinaryong karinderya sa liblib na lugar? O may iba pang natatagong lihim?

Miguel Imperial-Cordova's whole life revolves around perfection. He has the perfect family, the perfect career, a perfect fiancee. Perfection is a part of his regular routine. Every single thing has to be flawless. If it isn't flawless, it's no good. Til one day, Saskia, a woman full of flaws and imperfections, comes into life and shatters his polished little world. What will happen when the shimmering mirage of perfection he has worked so hard to create and uphold begins to crumble?

Yung mga kwento na naisusulat ko hndi lang tungkol sakin,kundi tungkol din sa mga kaibigan,kakilala o kamag anak ko. :) #THANKYOUSREADERS :*

A horror-anthology... Let's talk... CREEPY! #01: Silent Night ✔️ #02: Isla Diablo ✔️

SI ALIJANDRA – isang college student. Humiwalay sa kanyang mga magulang upang mag-aral sa malayong lalawigan ng Baguio. Lingid sa kaalaman niya ay isa palang malagim na sikreto ang naghihintay sa kanya sa bahay na tinutuluyan niya. Nagsimula ang lahat ng iyon nang magkaroon siya ng isang pangitain tungkol sa walang awang pagpatay kay Zoila – isang estudyante na siyang dating nakatira sa inuupahan niyang kwarto. Ang pangitain na iyon ay nasundan ng marami pang iba. Mga tagpo sa buhay ni Zoila kasama ang mga taong malalapit dito. Ano’ng gagawin ni Alijandra kapag nalaman niyang ang babaeng nakikita niya sa kanyang mga pangitain ay matagal na palang patay? Na kaya nito ipinapakita sa kanya ang mga tagpong iyon ay para mabigyan ng hustisya ang pagkamatay nito?

[KhioneNyx - 12/22/2015 - 01/06/16] Maraming nag sabe na kahit hindi ka pa handang mamatay pag sinabeng oras muna, oras muna. May mga taong takot mamatay at may mga taong handa naman harapin ang kahit na anung kamatayan na dapat ay sa kanila. Hindi mo alam masaya kayu ng mahal mo sa buhay o kaya ng pamilya mo yun pala maya-maya, kinabukasan, sa susunod na linggo, buwan o kaya taon mamatay kana pala. Sa mga taong bigla na lang namatay na hindi pa handa, ayaw pang iwan ang mga mahal nila sa mundo o kaya may mga gusto pa silang tapusin ay nagiging kaluluwa na lamang na pa gala-gala sa paligid natin. Hindi natin alam baka katabi natin sa pag tulog, katabi natin habang kumakain o kaya ka harap natin salamin habang nag aayus tayu ng ating sarili. Palagi lang silang nag mamasid, nag bantay dahil lingid sa kaalaman natin sila ay na ingit din dahil na bubuhay pa tayu at nagawa pa natin ang mga gusto natin. Wala nag tatanung sa atin kong paanu sila na bubuhay, pag ka tapos ng kanilang pag kamatay, meron nga bang ganun? Matawa na lamang tayu kong mapa isip tayu, pero totoo nga ba talaga sila o kathang isip lamang? Paanu na lang kong isa tayu sa mga magiging kaluluwa, kaya ka natin maging sila?