"Dinle şimdi." dedi. Sesi sanki bir şeyleri incitmekten korkar gibi çıkıyordu. Şaşkınca etrafıma bakındığımda dudakları yavaşça yukarı doğru kıvrılırken elmacık kemikleri belirginleşti. Öyle güzel gülüyordu ki... Gülüşü kapkaranlık kumsalı aydınlatıyordu sanki. "Duyuyor musun?" dedi beni kendime getirmek için. "Neyi duyuyor muyum Elçin?". Başını yavaşça omzuma yasladı. -Sessizliği Barış, sessizliği. Ne anlatıyor? Ne anlatıyor? Durup dinledim bir süre. Neredeyse ayaklarımıza kadar gelen dalgaları, şehirden uzak olmanın sessizliğini, Elçin'in düzenli bir şekilde alıp verdiği nefesini... Gözlerimi kapatıp sessizliği karşıladım onun yaptığı gibi. Başımı başının üstüne dayadığımda duyduğum tek şey vardı. -Seni.. Seni anlatıyor.

"365 gün." Dedi bir sır verirmiş gibi fısıldayarak. "365 gün sonra kendi dünyama döneceğim." "Neden peki, yani niye geldin, niye gidiyorsun?" dedi Ömer de fısıltısına karşılık vererek. Yalnız olmalarına rağmen saklanıyormuş gibi seslerini kısıyorlardı. "Yapmamam gereken bir şey yaptım. Cezalandırıldım. Kanatlarımın yolunmasına razı gelemezdim, sürgünü seçtim." Dedi Daphne. Birden elini yüzüne kapatıp hıçkırmaya başladığında Ömer'in üzerine verdiği ince battaniye kaymıştı. Ömer bir telaşla battaniyeyi tutup kaldırdı, başını havaya doğru kaldırıp yanaklarını şişirdi. "Ama şimdi ben sana nasıl.. kıyafetlerini üstünde bile tutamıyorsun!" "Sana minnetlendim, artık benden ne istersen dileyebilirsin! Lütfen beni dışarı atma, ne yaparım hiç bilmiyorum!" dedi Daphne. Ömer dudaklarını ısırdı, peri olduğunu iddia eden bu kızı zaten nasıl bir vicdanla sokağa atabilirdi ki? Tuhaf tavırları, saflığı, kıyafetleri değil de çıplaklığı doğal gören kafasıyla dışarıda başına çok kötü şeyler gelebilirdi. Ömer bu kıza sahip çıkıp 1 sene boyunca yanında tutmaktan başka seçenek bulamıyordu. "Defne bak.." "Daphne." Dedi kız şirin şirin gülümseyerek. "Birincisi; senin adın artık Defne. Daphne ismini kimse ciddiye almaz. İkincisi; benim evim, benim kurallarım. Üçüncüsü; kıyafet giymek zorunlu!"

"Aşık, Maşuk'una er ya da geç kavuşur. Alemi bu dünyadan ibaret sayarsan, kavuşamamışlardır. Ötelerin ötesinden haberdar isen, aşık maşukuna mutlaka kavuşur." • Güneşini kaybetmiş bir dünya, bitmiş bir kum saati, kökünden kopmuş bir çınar, tuzbuz olmuş bir dağ, yıkık bir dağ evi, içi solmuş sarı bir çiçek, yaşayan bir ölü artık Ömer. Tekrar yetim, tekrar öksüz... #wattys2016

Lütfen okuyun ve yorum bırakın:))

Merhaba! Arkadaş arasında paylaştığım DefÖm kesitleri beğenilince kısa hikaye olarak yazmaya karar verdim. Tamamen hayal ürünü ve birbirinden bağımsız hikayeler olacaktır burada yazdıklarım :) Keyifli okumalar...

Bir varoluş hikâyesi... Günlüklerden günümüze ulaşan... Sahip olduklarınız size yetmiyor mu? Öyleyse sizi kendi hikâyeme davet ediyorum. Belki de şükretmeniz gereken bir hayata sahipsinizdir. Yanımda olmanıza ihtiyacım var ☁️ Herkes gibi benim de bir hikâyem var ama biraz farklı sanki... Çocukluğum bulutlara olan aşkımla geçti, gençliğim de öyle ve şimdi ben hâlâ bulutlara aşık bir adamım... Belki de buluttan bir adamım. Kimsenin sevmediği, kimsenin yanında istemediği bir adam. Tükenmiş, çaresiz ve aptal. Evet aptalım. İnsanın kendini aptal hissettiği anlar olur. Ben o anları pek sık bir şekilde yaşıyorum. Kalbim buluttan çünkü ve her kırıldığında utanmadan döküyor yağmurlarını... Sonra bir gökkuşağı çıkıyor ortaya ve ben ona aşık oluyorum. Artık ağlamadan onu göremem. Bu da böyle bir masal işte. Bulutlarımdan yaşlar düşer ve güneş doğar ansızın sonrası sen... Bembeyaz bir bulutun hayatına renk katarsın ama kalır mısın benimle? Bilmiyorum. Aptal bir aşık gibiyim, yeri belirsiz bir bulut gibiyim... Ben buluttan bir adamım, peki sen? Sen, ben ağlamadan gökkuşağı olabilir misin?

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Aşktan yakından uzaktan alakası olmayan bir adam. İlk ve son kez aşık olduğunu düşünen bir kız... Ya bu ikisi tesadüfler sonucu karşılaşırsa? Ne olur? -DefÖm fanfiction- ♦ KÜFÜR İÇERİR ♦

Sevgi neydi ? Sevgi iyilikti, sevgi dostluktu, sevgi emekti.. Defne ve Ömer icin de sevgi böyle bir sey iste. Sevgilerini, asklarini ilmek ilmek örerken sizler benim hikayemi okuyarak bu aska birkez daha tanik olacaksiniz.. Iyi okumalar dilerim ~

"Yeniden gelsek dünyaya, yine sever miydin beni?" Bazı çiftleri böyle her senaryoya, her duruma koyarsın da cuk diye oturur ya, işte Deföm de öyle benim için. Ben de aldım Defne'yle Ömer'i çeşit çeşit paralel evrenlerin içine koydum. Bakalım her dünyada, her durumda birbirlerini bulup aşık olabilecekler mi diye. Her bir bölüm birbirinden bağımsız, farklı bir kurguda geçecektir. Hangi evrende olduklarını bölüm başında ayrıca belirteceğim :)