"eve dönüyorsan, eve dönüş yolunu unuttuysan, çıkmaz sokaktaysan veya çıkmaz sokaklardan kurtulduysan, her neredeysen ve her nereye gidiyorsan"

Birbirimizi sevmek için yanlış dönemdeydik.

"evet, sarhoşsun." dedi kalçalarından kavrayan ellerin sahibi. "bu gece ayrı bir hoşsun."

"Oturup senin için Manas Destanı bile yazabilirdim," dedim. "...eğer değer verip, onu okuyacağını bilseydim."

her şeye başlamadan önce; salağın tekiydim. jongin ise diğer teki.

Çivi gibi sert ateş kadar yakıcıydı Luhan. Babasının intikamını almaya kararlıydı Luhan. Öyle ki asla yapmaması gereken bir şey yaptı. Önce saçlarını verdi Luhan, ardından bedenini ve adını. Ama hayatın ondan alacağı bir şey daha vardı. " Bana bak. Beni gör. Bu miğferin altında silah arkadaşın yok. Bu kalkanların ardında bir ölüm makinesi yok. Ben senin her gün yüzünü görüp yanından geçtiğin o adamlardan biri değilim. Bu zırhın altında bir kalp var ve o kalp sadece senin."

kim jongin, uçuruma dans ederek düşmek istiyordu. [sevgili stefan zweig.]

zaaflarına bir gece, hatalarına bir nilüfer, sevgisizliğine...sevgisizliğine bir kalp verdim.