Trafił na leśniczego albo zwykłego złodzieja. Może i kłusownika, sądząc po częściowo rozczłonkowanym ciele jelenia, leżącym pod małą altaną z dachem stworzonym z plandeki. Krew wciąż wypływała z poderżniętego gardła zwierzęcia, musiało być więc niedawno upolowane. Nie przypominał sobie, by w ciągu ostatnich godzin słyszał strzały. Szedł dalej, kierując się w stronę wejścia, do którego prowadziły schody. Chociaż napadał na banki, strzelał do policji i niejednokrotnie wysadzał termit na drzwiach bagażnika konwojentki, teraz czuł narastający w nim strach. Nie chciał zostać zaraz zjedzony przez wyjętą spod prawa rodzinę kanibali. Wspinając się w górę po schodach, słyszał przeraźliwe skrzypienie pracującego spróchniałego drewna. Jego serce przyspieszyło nieprzyjemnie, a stukająca w drzwi ręka pociła się. Przełknął ślinę, cofając się na krok od drzwi. Po drugiej stronie psy znów zaczęły ujadać, co przekonało go, że nie pomylił drogi. To je słyszał wcześniej. --- Nie mam nic i nic nie należy do mnie. Shipowane postacie nie istnieją i nikt poza nimi nie jest shipowany. Enjoy.

- Dzień dobry Erwinie, panie Montanha. - Brunet kiwnął głową w stronę pary. - Co was sprowadza? Czy ty przypadkiem nie jesteś poszukiwany, Knuckles? - dodał, marszcząc brwi - Jestem. - Siwowłosy się wyszczerzył. - Ale jest ze mną policjant, więc jest to nieważne. - Conradzie - odchrząknął funkcjonariusz. - Jesteśmy tutaj w dość... nietypowej sprawie. Chcielibyśmy wziąć ślub. //edited by alemqa, collab z kitaszka, a pomysł na fika oczywiście wzięty ze streama (jest tu sporo nawiązań hih)//

"- Wiem, że jesteś nowy, ale w tej szkole panują zasady i nie lubimy tu przemocy, dlatego wypuść Ashtona i może sprawa rozejdzie się po kościach, okej? - Okej. - Pokiwał głową, choć wciąż brzmiał na lekko rozbawionego. Odsunął się od drzwiczek, skąd Irwin wręcz wypadł z impetem. - Jak masz na imię? - Umn, Luke? - Przedstawiłem się niepewnie. - Fajnie. - Skinął. Zdezorientował mnie, dlatego straciłem czujność, pozwalając by nowy chwycił moje ramię i ku zaskoczeniu gapiów, mnie wepchnął do szafki, na miejsce Ashtona, przytrzymując zamknięcie. - Hej! - wrzasnąłem. - Ja jestem Michael - odpowiedział w stronę dziurek, które miały pewnie za zadanie wietrzyć i chronić szafkę przez stworzeniem trampkowej bomby biologicznej. - I żaden dupek nie będzie łaził za mną i komentował mojego ubioru i mojego piercingu, żeby potem kolejny dupek implikował mi, że nie rozumiem zasad. - Super, Michael, ale teraz mnie wypuść!" Albo... Gdzie Luke jest definicją pozytywnego myślenia, a Michael to synonim burzy. Czy też... Gdzie Luke nie potrafi pogodzić się z tym, że ktoś go zwyczajnie nie lubi, dlatego za wszelką cenę próbuję wywołać uśmiech na twarzy Michaela. ______________ TW: ta książka jest fanfiction i nie ma nic wspólnego z rzeczywistością! grudzień 2020 - czerwiec 2021

"Patrząc na rodziców Iris Martin, jako nauczyciel, albo raczej jako człowiek, uświadomiłem sobie parę prostych faktów dotyczących życia. Po pierwsze - biedna cheerleaderka. Po drugie - pieniądze zdecydowanie piorą mózgi bardziej niż gry wideo. Po trzecie - urodę ma po mamie. Po czwarte - albo jakimś cudem pozwolę jej zdać z angielskiego, albo oni dojadą mnie do takiego stopnia, że kolejne wypracowanie, które do mnie dotrze, będzie przykładową mową pogrzebową do przeczytania na moim pogrzebie." Gdzie szkolna przewodnicząca wszystkiego co się rusza ma problem z napisaniem eseju na lekcje u sarkastycznego nauczyciela. ______________ Druga matka tej patoli: originalqueer napisane: listopad 2019 - maj 2020

Renee Delilah Parker would describe herself in three words: crazy, ambitious, and fun. She's not your average girl; she gets into trouble at school, doesn't do what her parents ask of her, and likes to sneak out at nights. She can't wait for high school to end so she can pursue her favorite hobby: dancing. Niall Horan is a troublemaker who happens to hate her. He would describe Renee in three words: selfish, spoiled, and annoying. The two of them have never been able to stand each other, ever since Rey moved to a public school 3 years ago. All they have to do is get through their last year of school without killing each other before they will finally get their freedom. But that could be a little tough, since they're stubborn, tough, and strong-willed. Their differences may collide, but at the same time, they sort of complete each other. Too bad hate is much more powerful than love. Or is it?

"Papieros jest doskonałym przykładem doskonałej rozkoszy. Sprawia przyjemność, a nie zaspokaja." Oscar Wilde

- Jesteś słodki, Luke. - Słyszałem żałosny, beznadziejny, irytujący, prawa ręka diabła... Ale słodki? Uderzyłaś się w tę piękną główkę? - Nie. Skąd. Jesteś słodki jak Eklerka. I wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że Margaret Langford nienawidziła eklerów bardziej niż zmarszczek, niekompetecji i wytrawnego wina. Może zacznę jak w AA? Cześć, jestem Luke Hemmings, nie piję dużo wódki, ale Mike z recepcji szepnął, że tutaj mnie wysłuchają. Zatem mam na głowie ślub siostry, marudzącą z tego tytułu mamusię, sprawę rozwodową ze zdradzającą żoną i ośmioletniego syna. W pracy robią restrukturyzację, to znaczy po prostu zwalniają ludzi, mój szef właśnie wyleciał. Na jego miejsce natomiast wsadzili jakąś bucowatą angielkę ze zbyt wysokim ego, która prawko znalazła najpewniej w chipsach. Jeśli ona mnie wyleje, skoczę z Brooklyn Bridge. Żartuję, zapewne zniszczę jej Hondę, a potem będę uciekał przed NYPD śmiejąc się histerycznie w rytm Guns'n'Roses. Ja mam się spowiadać? Nie mam się z czego spowiadać! No już... Siedzę. Dobry wieczór, moje imię: Margaret Langford, dyrektor kreatywny, przełożona nowojorskiego zespołu kopiowania projektów w Hood&Dunning. Ta, kogo to obchodzi. Niedługo stuknie mi trzydziestka, jestem zaręczona z nudnym prawnikiem i codziennie rano buudzę się skacowana moralnie widząc szczęście mojej siostry, jej cudownego mężą i dzieci, a potem muszę oglądać te kanalię, Hemmingsa. Och, chciałabym go zrestrukturyzować, ale im bardziej rozpiera mnie taka ochota, tym bardziej on udowadnia, że jest na to za dobry. W którym Luke nie radzi sobie z dorosłością, a Margaret zapomniała już jak to jest się śmiać. napisane: czerwiec 2018 - wrzesień 2019

w której była para musi zostać rodziną. ⓒ twentyonecoldplay, 2016-2017. 5 II 2017 - fanfiction #30

"I then realized that I really loved the feeling of Luke's lips against mine, and I really loved making out with him in the back of the tattoo shop, with only a curtain to hide us from everyone else, and the soft sound of The Paper Kites playing in the background. And more importantly, I realized that I loved Luke." // © gayboymichael, 2014-2015. Completed. Translations in my first reading list.