Mirza, genç kızın sorusunu cevaplamadan masanın ortasında duran vazodan bir dal çiçek aldı. Parmaklarının arasında çevirirken, gözlerini karşısındaki genç kıza çevirdi. "Leylak çiçeği ne anlama gelir bilir misin?" Asuman boş gözlerle bakarak, göz ucuyla çiçeğe baktı. Mirza'da zaten bir cevap beklememişti, hemen kendi sorusunu cevapladı. "Leylak çiçeği ilk aşk anlamına gelir. Kişiler bu çiçeği ilk aşklarına verirmiş. Buyur, doğum günün kutlu olsun." Diyerek çiçeği genç kıza uzattı. Asuman şaşkınlıkla istem dışı uzanıp çiçeği aldı. Burnuna götürüp kokladı. Tamamen kendinden beklenmeyen hareketlerdi. Kendisini anın yoğunluğuna kaptırmıştı. Mirza karşısındaki kişiyi nasıl etkisi altına alacağını çok iyi biliyordu. Yaptığının farkına varan Asuman sinirle çiçeği masanın üzerine koydu. "Bende o zaman sana bir nasihat vereyim. Bir daha bundan sonra sakın bir kadınla dans etme. Ha bir de avukat adayı bir kız ile asla dans etme. Ön sezileri çok kuvvetli oluyor. Karşısındaki insanın hareketlerini okuyabiliyor." Diyerek tebessüm etti Asuman. Kızlar şaşkınlıkla Asuman'ın ne demek istediğini anlamaya çalışırken, bir de üzerine tebessüm etmesiyle iyice şaşkına uğramışlardı. Güldüğü için Asuman'ın Mirza'dan etkilendiğini sanmışlardı. Mirza, başını eğip güldükten sonra genç kıza çapkınlıkla göz kırparak ayağa kalktı. Kendi masasındaki arkadaşlarına bahsi kazandığına dair işaret çakıp, yerine yürüyerek oturdu. "İddiayı kazandım. Sözünü yerine getir." Büyük aşka vesile olacak olan intikam, bir leylak çiçeği ile başladı. Bundan sonra beraber yanıp, beraber kül oldular. NOT: KİTAP YOĞUNLUKLA DRAM İÇERMEKTEDİR!!!

Eliyle biraz sonra evleneceği kızın çenesini kavrayıp yerde olan gözlerini,gözlerine sabitledi.Tamamen duygudan yoksun buz gibi bakışlarını önce çehresinde dolandırdı,ardından konuşmaya başladı. "Biliyor musun beyazlar içindesin ama ben sende değil saflık,kokuşmuş benliğiyle simsiyah bir ruh görüyorum ve tek kelimeyle midemi bulandırıyorsun."Karşısında ki kızın gözünden akan yaşları görünce öfkesi dahada artmıştı.Kadınların ağlamasından nefret ediyordu özellikle böyle basit kadınların.Elini sert bir hareketle çenesinden çekip kollarına asıldı. "Sakın...Sakın o sahte göz yaşlarını akıtayım deme!!"Dedi ve tiksinircesine kıza bakıp devam etti. "Şimdi seninle aşağı inip o lanet imzaları atıyoruz.Sen aileni kurtarıyorsun,bende oğluma oldukça pahalı bir bakıcı tutuyorum.Şimdi yürü!!"

Genel Kurgu #1 Bir adam düşünün, hayatının tüm dönemlerini karanlık işlerle geçiren ve geçmişinin izlerini hâlâ üzerinde taşıyan... Bir de kadın düşünün, şu yaşına kadar sersefil büyüyen ve babasının hastalığı yüzünden yüklü bir miktarda paraya ihtiyacı olan... Gece ve Işık. İsimleri birbirine tamamen zıt olan karakterlerinin ispatıydı. Adam gece kadar karanlık, kadın ise güzelliğiyle bir ışık gibi parlaktı. Kadının ihtiyacı olan paraydı. Bulmuştu. Yanında hayatının aşkıyla beraber. Peki sizi hiç tanımayan bir tefeci hiçbir kefil göstermediğiniz halde size neden istediğiniz parayı versin ki? İşte tüm gizem de burada başladı zaten. •• Bana hediye ettiği kolyenin klipsini aradım ama bulamadım. Kutunun içinde küçük de bir anahtar vardı. Ufacıktı. Anahtarın nereye gireceğini sonradan fark etmiştim. El ele tutuşan figürün ortasındaydı anahtar yuvası. "Kolyeyi takabilmen için ellerin ayrılması gerekiyor. Sadece bir seferlik ayrılsın o eller. Bir daha asla bu kolyeyi çıkarma ki ellerimiz ayrılmasın." Geleceği kimse bilemezdi. Neler yaşayacakları hiç belli değildi. Işık, Gece'nin ondan gizlediği büyük sırrını öğrendiğinde tüm hayatları değişecek ve bu sır Işık'ı zor bir karara itecekti. Onlar farkında olmadan birbirlerini yıpratacak ve güvenlerini kaybedecekti. Bu engeli aştıklarını düşündükleri anda, bir ölüm tüm hayatlarını değiştirecek ve onlar farkında olmadan kaçınılmaz sona sürüklenecekler... Bu sonu kendi elleriyle inşa etseler de bir şeyleri değiştirmek için hep çabaladılar. Bakalım çabaları işe yarayacak mı yoksa Gece ve Işık, isimleri gibi birbirlerinin zıddına mı sürüklenecekler? Kapak tasarımı: @dowofficial (rei-nia) NOT: +18 Sahneler bulunur. Uyarıyı okuduğu halde kitaba başlayıp bu sahnelerde saçma sapan yorum yapanlar tarafımdan engellenecektir.

Var mı daha ağır yük , hasret çekmek kadar. Yaşama sebebimsin, ekmek kadar su kadar.Ayrılığın hasretin herşeyin bir hazzı var. Seni anmakta güzel seni özlemek kadar...

"Boşanmak istiyorum..." koyu safirleri ani bir baş kaldırışla alayla gözlerime tırmandı. "Boşanmak istiyorsun?" alay kokan sesi soru sormak değil de analiz eder nitelikteydi. Burnunu baş ve işaret parmağı yardımıyla hafifçe ovalayarak birden gür ve bariton sesiyle kahkaha attı. Büyük kahkası rahatlıkla birkaç dakika sürmüştü. Yutkunarak ellerimi dizlerime koyarak ovaladım. Yanımdan hızlıca geçip, santimlerle kurtardığım kulağımı teğet geçerek duvarda parçalanan küllük dudaklarımın arasından küçük bir çığlığa sebebiyet verdi. Çığlığımın boğazımda tıkalı kalmasının sebebi dudaklarımın üzerindeki kocamın dudaklarıydı! Ne hareket ediyordu dudakları ne de geri çekiliyordu... "Beni zorlama kadın! Benden boşanacağın gün oğlumla da vedalaşacağın gün olur!" gözlerimi acıyla yumdum. Tehditlerden sıkılmıştım artık. "Sizin gibi soysuz bir aileye gelin geldiğim için kendimden utanıyorum!" dudaklarını dudaklarıma milimler kalacak mesafeye indirdi. "Bu konuda hemfikiriz karıcığım!" ve tekrar dudaklarını bastırdı. *** Yıllar önce olan bir yanlış anlaşılma... 2 insanın hayatına nasıl mâl olabilirdi? Adam, sevdiği kadının annesi hakkındaki gerçeği öğrendi. Kadın, sevdiği adamın aslında kim olduğunu öğrendi. İki sevdalı. Bir evlilik. Bir bebek ve doğmamış bir bebek. Ve gerçeklerin doğuracağı acılar... 3. Hikayemle birlikteyiz. Ve tekrar farklı bir kurgu işledim. Hadi gelin bu kurguyu beraber geliştirelim.

@Tüm hakları saklıdır. Hikaye kurgusuyla her şeyiyle bana aittir. İzinsiz kullanımda yasal işlem başlatılacaktır. Elif sana bir arkadaş nasihatı bir erkeği baştan çıkarmak istemiyorsan sakın dudaklarını ısırma. Helede bir odada gecenin bir yarısı yalnızsan." Elif ellerini ağzına kapattı. " 30 yaşına gireceksin ama küçük bir çocuk gibi davranışların var Elif." "Sana içimde büyümeye hazır bir çocuk var demiştim. " "Bende sana yaşıtlarımla çıkmam demiştim." "Ama bir hafta da olsa sevgilim olmayı kabul ettin. Bu yüzden benimle biraz uğraşacaksın." "Sağlam insanı hasta edersin. Senin bana olan ilgin saplantıdan başka bir şey değil." "Tıpki senin eski aşkına olan saplantın gibi. Hem terzi kendi söküğünü dikemezmiş" "Bilmez miyim! Hadi giy de yatalım." "Gecelerin adamına ne oldu?" "Uykum geldi, seni cazip bulmuyorum uyuyacağım."

"KEŞKE HİÇ ATMASAYMIŞ BU KALBİM ! BEN SENDEN ÖNCE BİLE DAHA İYİYDİM" Doktor; "Ünal Bey! Kızınız kendine zarar vermeyi, ancak birine Aşık olunca bırakacak. Yoksa, kendine zarar vererek ve bu zarar boyutu büyüyerek hayatına mal olabilir." Ünal Bey doktorun söylediklerinden hiçbirşey anlamamış bir vaziyette boş gözlerle Doktora bakıp; "Doktor! Sen ne saçmaladığının farkında mısın.? Benim kızım zaten nişanlı! " Evet. Aşkım Ataman, Ünal Ataman'ın biricik kızı. Akıl hastası teşhisi konuldu. Kardeşinin ölümünden kendini suçlayan bir genç kız. Kendisine ve çevresine zarar veren bir genç kız. Psikopat ünvanı yiyen bir kız. Ama nerden bile bilirdiki kalbinin tekrar atmaya başladığını. Hayatında sevmek nedir bilmemişken sevebilecegini. Ama tek bir sorun var! Sevdiği kişinin gerçek yüzünü bilmemesi ve onun ondan bile daha tehlikeli olduğunu ve en kötüsü de.Babasının parasıyla satın alınmış bir Aşk.Babasının parasıyla herşeyi alacağını biliyordu ama nerden bile bilirdiki kızına Aşkta satın alabileceğini

Hayat insanı bazen tek bir soruyla sınar. Kadere kafa tutabilir misin? Bazen ise, onlarca soruyla... Çocuk sahibi olamayacağını öğrenen genç bir kadın, kaderine isyan ederse ne olur? Hayatı uçlarda yaşayan, yaşamı boyunca hiç sevilmemiş, kuralsız bir adam; güvensizliğin aşılmaz duvarlarla ördüğü hayatına ve kurallara hapsolmuş bir kadına, koşulsuz ve sonsuz sevgiyi öğretebilir mi? Hayatın yorduğu ruhlar bir araya gelebilir mi? "Ben seni, senin benimle cehennemde yanmayı isteyeceğin kadar çok seveceğim..." Sina, siber dünyadan gerçek hayata, dolu dizgin, tüm duyguları yaşatan, gerçekçi bir roman. Ve bu sadece bir başlangıç...

İki kalp. Birbirlerini bulmaları ne kadar sürebilir? Peki ya kalp aşkını sözlü ne zaman dile getirebilir? Tümay ve Efe'yi bir araya getiren ne olabilir? İkisinin de ortak noktaları.. Tümay ve Efe. Sevgiyle harmanlanmış, sevgiyle yaşayan iki aşık. Ama her şey dışarıdan bakıldığı kadar güzel değil. İkisi de yalnız. Efe, babasını bir iş kazasında kaybetmiş. Tümay, annesini bir intiharda kaybetmiş ve babası yaşasa da Tümay için kaybolmuş. Ve bir de gerçek var. Bunu kimse bilmiyor. Bir kişi dışında. Tümay'ın annesi Şevval'in ölümüne intihar süsü verilmişti. Ya intihar değilde bir cinayetse... Ve katil hiç bir şey olmamış gibi yaşıyorsa hayatını... İlk Yayınlanma Tarihi -> Haziran 2015 İkinci Yayınlanma Tarihi -> 07.05.2016

"Nehir, tek şartım var!" Kadın ağlamaktan şişmiş, yorgun ve kızarmış gözlerini adama çevirdi. Ne kadar kötü göründüğünün farkındaydı ama şuan hiç bir şey önemli değildi. "Ne istersen Mirza! Yeter ki ağabeyimi bul getir bana!" Adam telefonunu çıkardı. Ekranın üzerinde gezinen büyük ellerine takıldı gözleri kadının. "Rüstem! Bizimkilere söyle hazırlansınlar, dağa çıkacağız!" Cevap beklemeden kapattı telefonu. Karşosonda ağlamaktan bitap düşmüş kadına baktı önce. Derin bir nefes alıp ellerini masaya koydu. "Teklifimi kabul edeceksin, Nehir! Benimle evlenecek, aşiretin hanımağası olacaksın!" "Sen evlisin! Kuma mı getireceksin beni? Ne demek bu!" Adam ayağa kalkıp pencereye yaklaşırken acımasızca konuştu. "Ya teklifimi kabul edersin ya da dağa çıkıp ağabeyini kendin kurtarırsın!" -Tüm hakları bana ait olup, iznim dışında kullanılması, kopyalanması, çoğaltılması yasaktır. -İlk başlangıç tarihi - 10/10/2015 -Devam tarihi - 06/03/2017