12 erkek ile gündemin en çok oynanan oyununa sıkışıp kaldım. Ağza alınmayacak seçenekler, yorucu günler ve tanımadığım kişiler... En tuhafı ise o kadar erkeğin içinde sadece iki kız olmamızdı. **Kitabı oku ve bölümü devam ettir. Bu sefer kitabı siz yazıyor olacaksınız. **

"Ben hazırım Okyanus.." "Geliyor musun?" "Hadi gelde bana bu kadar açık giyindiğim için kız" "Beni dizine yatır" "Burnumdan öp" "Kalçama vur her zamanki gibi,izin hiç çıkmasın yasak tenimden" "Elbisemin iplerini çöz,soğuk parmakların ölü tenime can getirsin" "Sırf küçük bir kız çocuğuyum diye benimle uğraşmaktan sıkıldın değil mi?" "Seninle o kadar mutluydum ki babacağım.. Senin yaramaz kızın olarak kalmayı çok isterdim" "Yüreğim kan ağlarken bulutlarını da kararttı Polat.Sen belki de bir daha hiç göremeyeceğim bir ebediyete uğurladın kendini. Ben seni göremeden yapamam ki.. Tek bir şey söyleyeceğim sana.." "Beni asla kendi kuyumda yalnız bırakma"

"Gölgeye sığınan Hazar, Gölgesine sığındığı Özde..." Etrafınız görünmez örümcek ağları tarafından kuşatılmışken ne kadar güvendesiniz? Ölüm ve yaşam mücadelesini doruklarında yaşadığınız bu dünyanın ötesindeki sanal dünyada hakkında bilgi sahibi misiniz? Avcı iken avlanmanın mümkün olduğu bir dünyadan bahsediyorum. Her şeyin karanlık bir düzenin içinde kurulduğu... Kazanmak için her şeyinizi ortaya koymanız gerek. Tüm bunların farkında olan Özde sanal dünyada hayatta kalma savaşı veriyordu. Güçlü halka olmak için gecesini gündüzüne katıp zayıf halkaların üzerinden kazanç sağlıyordu. O bir Hacker'dı. Hayatının merkezinde beliren karadeliğe çekilmeden yaşamak için bu yolu seçmişti. Ne kapüşonlu ceketlerinin ardına gizlediği gizemli bir yüzü vardı, Ne de asosyal bir kişiliği. Herkes gibiydi ama aynı zamanda hiç kimseydi. Fakat işler yolunda gitmedi. Karadeliğe olmasa da bir savaşa çekildi. Düşmanların, ölümlerin, yalanların olduğu bir savaşa... Ya bu savaşı kazanacak ya da kayıplarının ardında oradan oraya sürüklenecekti. ✒29.05.2015

Havuzun dibine değen ayaklarımla yere oturdum. Bir anda beliren iki hayali gölgeye baktım. Burak ve Doğa'ya. Burak simsiyah bir şekilde sarmıştı mavi bedenimi. Yansımamın gözlerinde izlediğim korkuyla ürperdim. Siyah gölge hayali bedenimi tamamen sardı ve maviyi adeta yutup kendine kattı. Ne mavi ne de siyahtı oluşan kalıntı. Siyahın mavi tonuydu. Belkide en mavi tonu. Burak'ın gözlerinin rengiydi hızla bana doğru gelen renk. Dosdoğru kalbime çarptı. O an tamamen kanaat getirdim. Ölüm, bizim ulaşabileceğimiz tek zaferdi. Onun karanlığında yaşayamayacak kadar umut doluydum ben. Hayattım. Doğa'ydım. Maviydim. Yeniden doğmak için önce ölmeliydim. Bedenimi vahşice saran suyun o hoş tınısı ve ölen umutlarımın acı haykırışları kaybolurken can yakan bir sessizlik kapladı benliğimi. Gözlerim kapandı. Nefesim kesildi. Sustum... ***** ♡Başlangıç: 20.06. 2015 ♡

"Bizim Ömerle Defne olabilmemiz için bir Mucize gerekli, hemde en büyüğünden..." Okurken sık sık hangisi gerçek, hangisi değil diye sorgulayacağınız bir DefÖm kurgusuna hoşgeldiniz. Asla unutmayın, en büyük Mucizeler tam da herşey bitti dediğiniz anda başınıza gelirler... Perikızı ve Buzdağının hikayesine hoşgeldiniz, beğenmeniz dileğiyle...