Kolor ich oczu 2 -Camille nie jest przecież jedyna. Ma jeszcze siostry. Poznajcie jedną z nich. *fragment* Szybciej! Biegłam slalomem omijając wystające z ziemi drzewa, a także, aby zdezorientować przeciwnika. Niemal czułam na karku jego gorący oddech. Jakim cudem znalazł mnie tak szybko? W ogóle to jak on mnie znalazł?! Potknęłam się o jakiś wystający z ziemi korzeń, zasypany pod śniegiem. -Pieprzona zima! -Warknęłam otrzepując się z białego puchu. Usłyszałam śmiech. Super! Zaraz mnie złapie! Tyle sarkazmu musi się marnować, a ja naprawdę mam do tego talent. Wstałam szybko i znów puściłam się biegiem. Nie pozwolę znowu zamknąć się w klatce i zrobić z siebie królika doświadczalnego dla tych, pożal się Boże, naukowców. Nagle poczułam uścisk na nadgarstku. Czyjeś palce zacisnęły się na nim. Za chwilę ktoś mną szarpnął, a moja twarz uderzyła w drzewo. Ktoś wykręcił mi rękę. Zaskomlałam z bólu. Po sekundzie poczułam zimny uścisk metalu. Założył mi kajdanki! -Ty pieprzony dupku! Ile dostałeś?! Co?! Która dała ci dupy?!-Warknęłam. Zachichotał, ale także zbliżył się. Przycisnął mnie swoim ciałem do drzewa. -Grzeczniej, Belle. Takie słowa nie pasują dla damy. Zaraz mu dokopię. *** Pocałował mnie w szyję, a ja zadrżałam. Próbowałam poruszać rękami, ale były przykute do ramy łóżka. Potrząsnęłam nimi. -Odkuj mnie. Zaśmiał się. Miał niski głos, wibrujący od nadmiaru emocji. -Nie, Belle-Uśmiech, którym mnie obdarzył, ukazywał błyskające w świetle, białe kły. Widok ten sprawił, że zaczęło mi się r

Kolor ich oczu tom 1 *fragment* -Ten szczeniak to Louis Sander, mój beta.- Bardziej stwierdził niż zapytał, ale i tak pokiwałam głową.-A ty? -Camille Sonest. -Więc Camille... Jako że Lou jest betą jego kara będzie szybka i krótka, a do tego nie wiem czy mogę mu wiele zarzucić. Bronił swojej rodziny. -Ostatnie słowo powiedział, patrząc na mnie z pogardą. -Ale ty jesteś na poziomie omegi. Zaatakowałaś mnie. Dlatego twoja kara będzie dłuuuuga. Kara? Ten debil nie zna granic w swojej arogancji i chęci władzy. Pieprzona Alfa. -Twoja kara to... Zostanie moją niewolnicą. Co za skurwysyn! UWAGA!!! W opowiadaniu mogą pojawić się sceny +18 #62 o wilkołakach -25 września #46 o wilkołakach -29 września #33 o wilkołakach- 3 listopada #26 o wilkołakach-16 listopada ranek #17 o wilkołakach -16 listopada wieczór #4 o wilkołakach-26 listopada jestem w dziesiątce! OMFG!!!!!! #7 o wilkołakach-28 listopada WCIĄŻ W DZIESIĄTCE!!!! #4 o wilkołakach-29 listopada ZNÓW NA CZWÓRCE!!!!! OMFG!!!!!! #8 o wilkołakach-2 grudnia #5 o wilkołakach-3 grudnia

Kolor ich oczu 1.5 *fragment* " Odwrócił mnie do siebie przodem, szarpiąc moje ramię. Byłam przed nim naga, a on był w ciuchach. Jego ubrania przykleiły się do ciała, strumień gorącej wody lał się na nas z góry, a to nie pomagały mojej sytuacji. Jego prawa ręka oplotła moją talię i przyciągnęła do jego torsu. Zderzyłam się z twardą klatką. Wyciągnęłam dłonie automatycznie, aby zamortyzować upadek. Podniosłam głowę, aby właśnie wygłosić tyradę na temat: wchodzenie paniom pod prysznic, czyli czego nie wolno- nie wolno wchodzić pod prysznic, a co wolno- wolno być w innym pomieszczeniu, najlepiej innym domu, mieście, stanie, państwie, świecie. Jednak gdy tylko podniosłam głowę jego usta zaatakowały moje. Pasja, namiętność, żar. Zadrżałam pod wpływem tej intensywności. Jego język próbował wślizgnąć się do środka, nie dawał za wygraną, ale gdyby mu się udało, byłabym zgubiona. Jednak wiedział jak przełamać mój upór. Ścisnął brutalnie moje pośladki i otarł się kroczem o moje centrum. Jęknęłam, a wtedy jego język wdarł się pomiędzy moje wargi. Ten pocałunek był brutalny i zachłanny, Louis brał co chciał nie patrząc na wszystko wokół. Oczywiście w końcu oddałam pocałunek, próbując dorównać jego szaleństwu. Kiedy zaczęło brakować mi już powietrza odsunął się, a jego usta zjechały na moją szczękę, całując ją, gryząc i liżąc. Złapałam w dłonie jego mokre włosy, które przykleiły się do skroni i pociągnęłam za nie. Warknął na moje poczynania z aprobatą, a kiedy jego zęby znalazły się niebezpiecznie blisko obojczyka, poczułam ucisk w dolnych partiach. " Okładka wykonana przez @Honorataa #95 o wilkołakach- 7 stycznia 2017 #68 o wilkołakach-8 stycznia 2017 #25 o wilkołakach - 18 lutego

Nieznany: Luke jestem :D Ja: Fajnie ;) Nieznany: A ty to.. Ja: Ja Nieznany: Ej.. no zdradź mi swoje imię 0:) Ja: Po co? Nieznany: Żebym wiedział jak Cię mam zapisać księżniczko ;* Ja: Po co chcesz zapisać mój numer skoro i tak więcej nie napiszesz? Nieznany: Skąd ta pewność że nie napiszę? :D @Antalyi [W trakcie edycji błędów:)]

Melody to czarnowłosa nastolatka o niebieskich oczach. Należy do osób cichych, delikatnych oraz strachliwych, które dosłownie nikną w tłumie. Samotność nie jest jednak dla niej katorgą. Przywykła do niej tak samo, jak do ignorowania przez rodziców. Smutek ogarnia ją w chwilach, gdy widzi zakochanych w sobie ludzi, bo marzy o spotkaniu miłości życia. Co zrobi, kiedy w dzień jej osiemnastych urodzin na jej telefon zostanie wysłana pewna wiadomość? Nevra to ciemnowłosy mężczyzna, którego oczy połyskują czerwienią. Wygląd to nie jedyne, co go wyróżnia. Każdy Alfa chyli przed nim głowę. Uznaje się go za najpotężniejszego oraz za najokrutniejszego z przywódców wilkołaków. Władza i sprawowanie kontroli jest dla niego najważniejsze. Za wszelką formę zlekceważenia odpłacał bólem i nigdy się nie zawahał. To nieustraszony pan własnego gatunku. Widział ją już parę lat wcześniej, lecz na prośbę jej rodziców postanowił poczekać, aż jego partnerka skończy osiemnaście lat. Zrobił to, lecz postawił jeden warunek. Nie mają prawa utrzymywać z nią żadnych bliższych kontaktów. Obserwuje ją dzień i noc. A kiedy wypada ten dzień, zaczyna działać. Natomiast w tle wampiry próbują podnieść się z kolan i zerwać niewolnicze łańcuchy. Czy im się uda? Czy Melody da sobie radę z zaborczym i agresywnym Alfą? Bardzo serdecznie wszystkich zapraszam do przeczytania tej o to opowieści! Okładkę wykonała: Hwangi Najwyższe notowania: 1 miejsce w kategorii o wilkołakach dnia 27.10.16r

Wybraniec alfy (REMAKE)

[Uwaga to moja pierwsza książka więc proszę o wyrozumiałość jeżeli będą błędy lub nieciekawe momenty i proszę o komentarze:-)] PROLOG Dziś była Błękitna Pełnia. Tego dnia miała też się urodzić moja córka. Bałam się, ponieważ nie wiedziałam czy przez Pełnię coś się jej stanie. Wielu mówiło, że ta noc jest przeklęta i jeżeli miało się coś wydarzyć, zawsze kończyło się jakąś tragedią. Nagle poczułam ogromny ból. Odruchowo chciałam zgiąć się wpół lecz ktoś mnie przytrzymał. Luke, mój mąż jak zwykle pomagał mi w trudnych momentach. -Nie możesz się zginać to zaszkodzi i tobie i dziecku. -Łatwo ci mówić ty nie przeżywasz tego co ja.-szepnęłam z powodu nasilającego się bólu - Muszę się przemienić inaczej nie dam rady.

Nowa wersja Elesmera jest cichą i nieśmiałą dziewczyną, która ma sekret. Wyjątkowe oczy chowa pod szkłami kontaktowymi i okularami, cerę pod makijażem i długą grzywką, a to wszystko, po to, aby nikt jej z nimi nie łączył. Udaje jej się odseparować od sfory, nie wchodzą sobie w drogę, jednak wtedy pojawia się On. Patrzy na nią, jakby była mu coś winna, on wie. Teraz Elesmera rozumie już, że nic nie będzie już takie jak dotychczas.

Wilczyca, która chce zostać normalnym człowiekiem i wieść proste życie. Cały czas ucieka i chowa się przed swoim przeznaczenie. Co stanie się gdy znajdzie ją wataha Iana ? Dlaczego opowiadanie nazywa się "srebrny wilk", skoro jest białym? Dowiesz się tego czytając jej dalsze losy <3

"Nazywam się Alex Sherrigan Mam kochanych rodziców, dużo kasy, mam markowe ubrania, wielu znajomych, jestem w tzw elicie, ... hahahaha dobre nie wytrzymam. Tak naprawdę jestem sierotą, trafiłam do rodziny zastępczej, ale uwierzcie wolałabym być w sierocińcu, bo to jest gorsze od domu wariatów, w szkole się ze mnie śmieją , co tu jeszcze mówić moje życie jest beznadziejne." Alex nie wie jeszcze co się stanie, wydawałoby się, że gorzej już raczej nie będzie, więc może być tylko lepiej... A może jednak nie ?