HISTORI E VERTETE Me mire te vdisja nderkohe qe isha gjalle se sa te jetoja nderkohe qe kisha vdekur. Kisha nje familje qe me donte shume. Kisha mbeshtetje gjithmone per cdo gje. Mami dhe babi kishin te dy nje profesion. Ishin te dy arkitekt dhe punonin ne nje firme me emer ketu ne Shqiperi. Vellai im pese vite me i madh se une , u rrit me pasionin e madh per kulinarine dhe me shume kurajo dhe pune hapi restorantin e tij qe vazhdon akoma te qendroj ne 5 restorantet me te mire ne Tirane. Kurse une? Une nuk u bera askush. Une humba veten qe ne moshe te vogel. Humba enderrat dhe pasionet. Humba femijerine dhe rinine. Humba gjithcka

-Përse më thërret Lilith,kur emri im është Lili? Ai thjesht pa në sytë e mi dhe një qeshje frikësuese lindi tek ai. -Sepse Lilith do të thotë shpirt i errësirës dhe unë do të të mbys në atë errësirë.Vetë.Me duart e mia.

Nëntitulli ; E padëshiruara. Monotoni e zymtë që yjesh zbriste, me shikim të mbytur nga mungesa e lotëve, e pa qarë që në lindje, e padëshiruara nuk do të egzistonte. As ndryshe, as si të tjerë.... thjesht ajo.... Cover by : the_last_genius_

-"Ainoha! E di ç'më tha gjyshi im pak para se të vdiste?" Prita të ngrinte ajo vetullat për të kërkuar përgjigjen dhe pastaj i buzëqesha. -"Po t'a dija nuk do më dhimbte kaq shumë ikja e tij." E dija që ajo ishte duke qarë përbrenda. Më shtyu paksa në kraharor dhe e dija se po më kërkonte t'a strehoja në krahët e mi. -"Puthe, sikur bota të shembej më pas. Por puthe pa i'a prekur buzët... Puthe me erën dhe ajo do jetë e jotja çdo herë... Nuk e kuptova për kë e kishte." I pashë sytë e saj të zmadhoheshin në formë habie. Kishin një shkëlqim ndryshe pasi ato fjalë u përfunduan. -"Mirë të thotë." Uli kokën dhe buzëqeshi lehtë. "Kështu si e ke nisur ti do ngelësh pa martuar. Gjynah se je dhe gjithë ky djalë. Kot nuk thonë ata të mirët fare janë pa fat." -"Atëherë... Ainoha.... Më puth!" I buzëqesha dhe ajo rrethoi duart në qafën time. Buzët tona u bashkuan për pak çaste dhe më pas ajo u largua disi. -"Sikur bota të shembej më pas." Shtoi pas puthjes dhe më pas vrapoi larg meje. Nga ajo ditë unë e shoh Ainohan prej së largu.

Nuk e dime vleren e gjerave qe kemi , derisa i humbasim ato ! ------------------------------------------------------------- Started: 28.05.2017 Finished: 28.05.207 Publikuar ne gazeten "Nacional" : 03.02.2019

-Me thuaj nje djale qe qan? -Broçkulla,djemte nuk qajne. -Po ata kane gjak besoj?Shpirt e zemer apo jo? -Po pastaj?Ajo zemra e tyre si zemer roboti,e pafunksionueshme. -Ti si njeh te gjithe djemte.Ka djem qe qajne.Ka djem qe kane zemer me te madhe se cdokush ne bote vetem e vetem qe te bejne te lumtur dike.Zgjohu!Ndoshta je e brengosur ne ate boten e mendimeve negative ku djemte jane te paret ne listen e zeze...Dil!Qetesohu!Njih dike! -E sikur t'me lendoj?Apo une ta lendoj pa dashur? Do qaje ai? -Dashuria shoqerohet edhe nga dhimbja.Pa te do te ishte si zemer roboti.Dhe Po e dashur! Do te qante ...sepse Edhe djemte qajne!

" Po te shkruaj gjerat qe kurre nuk kisha guxim te ti thoja ."

'Më urre ! ' U dëgjua një zë në tone urdhërues. ' Të urrejjj !' Bërtiti ajo aq fortë sa zëri iu kthye disa herë mbrapsht. ' Më urre më fort atëherë.' i njëjti zë ,veçse kësaj here neutral. 'Ti e di që mundem ,mos më sfido.' ' Mos ji aq e sigurt sepse, nëse do mundeshe do më kishe urryer me gjithë shpirt për të gjitha të këqijat që të kam bërë me këto duar , por ti je një njeri i dobët i cili nuk di të urresh ' Heshtje ... Copyright - Mira F.A [Started - 21 July, 2018] [Finished - 19 August,2018] ***Nuk lejohet kopjimi , përkthimi apo printimi i këtij libri, plagjiatura është një krim i cili dënohet***

Vazhdim i ''As vdekja nuk mund te na ndaje''