Elke maand weer,altijd wanneer mijn buik verkrampt, elke keer krijgt hij me te pakken. Omdat het "moet" zegt ie

Als er iemand naast je komt zitten in een trein, is dat normaal. Als er iemand naast je komt zitten in een lege trein, is dat niet normaal. Waarom zou je naast iemand gaan zitten als je een plek in de hele trein zou kunnen kiezen? Blijkbaar was dat een ding. Blijkbaar was de oortjes van iemand anders indoen ook een ding. -/-/ Wanneer Mia in de trein zit en een vreemde jongen naast haar komt zitten om mee te luisteren met haar muziek, verandert alles. --------------------------------------------------------------------- Er zijn twee soorten mensen op deze wereld. Het ene soort wacht af, zegt vaak nee en heeft spijt van beslissingen door het niet durven uit hun comfortzone te stappen. Dan is er het soort dat overal ja op zegt en het leven leiden die ze willen leiden. Dat soort mensen zijn levensgenieters. Mason was iemand van dat soort. Mia is 17, bijna 18 jaar en zit elke dag zo'n twee uur in de trein om op school te komen. Mason is geobsedeerd met twee dingen; muziek en hardlopen. En dan komen ze elkaar tegen.

"Weet je nog?" Mompelt ze. Ik kijk haar aan en knik. "Carpe Diem," fluister ik. Ze knikt. "Dat is wat jij mij hebt geleerd. En nu is het aan mij om jou hetzelfde te leren. Opnieuw," ik zucht. "Carpe Diem," -- Start: 22-4-17 Eind: Gelieve niet te kopiëren. #93 Fanfictie 22-6-17

"Carpe Diem" mompelt hij. "Sorry?" Vraag ik en kijk verbaasd zijn kant op. "Carpe Diem" herhaalt hij en kijkt mij aan. "Ik snap het niet." "Je moet het niet snappen, je moet het doen" ---- Hoogste rank Fanfictie #1 27-12-16 #5 14-12-16 #2 6-1-17 #7 12-12-16 #3 19-12-16 #13 28-11-16 #4 15-12-16. #18 5-5-18 Gelieven niet te kopiëren. Start: 6-9-16 Eind: 15-2-17 ---- Lees ook Carpe Diem 2 {N.H}