YIL:1850 YER:Payitaht İstanbul İki düşman paşanın çocukları.. Alpaslan ve Liva.. Birbirlerini asla görmemiş olan ve babalarından devamlı düşman çocuğuna aşık olma diye tembihlenen iki genç.. Kader onları farklı bir kimlikle, padişahın özel grubunda karşı karşıya getirir. Birbirlerini tanıyan ve zamanla kördüğüm misali bağlanan bu gençler, zamanı geldiğinde sırlar ortaya dökülür ve kimlikleri ortaya çıkar.. İşte o zaman aşkları nefrete mi dönüşecek yoksa birbirlerini uzaktan susarak mı sevecekler... NOT: Kişiler ve olaylar tamamen hayal ürünüdür.

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Sağ gözünden yanağına doğru süzülen bir damla yaşı boynunda hissetti ve silmeye bile tenezzül etmeden gözyaşının kalbine damlamasına izin verdi.Babasının öfkeli sesi köşeli beyninde yankılanıp durmuştu.Ve üzerine gelen kolej arkadaşları...Belki tüm bu acıları ve dünyanın yorgunluğunu annesi ile unutabilirdi ama,onu bağrına basacak ve omzunda ağlayabileceği bir annesi yoktu ki.Gözünden gelen ikinci yaşı bu sefer elinin tersiyle sildi ve önündeki yüce kitabı açarak gözüne çarpan ayet ile tüm acılarını unuttu.Gözleri mutlulukla parlamıştı.Ve artık her şeyin değişme vakti gelmişti. ''Allah sabredenlerle beraberdir.'' Bakara Suresi,157 ~ İkisi için minik bir kıvılcım gerekiyordu sadece.Onların karşılaşmaları Allah'ın bir taktiri olmalıydı.İkisi de kader ortağıydılar ve mutlu olmak için birbirlerine ihtiyaçları vardı.Üç yıldır imam hatipte okumuş ve tam bir imam hatipli ruhuna sahip bir genç kızın koleje gitmek zorunda kalması ve yıllardır kolejde okumaktan bıkmış bir delikanlı...Onların kesişen eşsiz hayatları ve birbirlerini tamamlayışları...Biri annesini değerlisi,diğeri annesinin ışığı.Değerli bir şeyin parlaması için ışığa ihtiyacı varken,ışığında aydınlatması için değerli bir şeye ihtiyacı vardı.Onların hayatları toz pembe hayatlar değildi,aksine tüm acıyı çekmiş ruhlardı.Gülümseyen yüzlerin ardındaki yaralı ruhlar.O yaraları saracak olan yine birbirleriydi.Değerli bir ışık... ''Mucize,aslında sen gökyüzüsün bense ay.Çünkü senin ihtişamın benim ışığımı söndürmeye yeter.'' KOLEJDEKİ FERACELİ Başlama Tarihi:15.10.2015

"Oku! Yaradan Rabbinin adı ile! O, insanı bir kan pıhtısından yarattı. Oku! İnsana bilmediklerini belleten, kalemle yazmayı öğreten Rabbin en büyük kerem sahibidir." (Alak,96:1-5) Oku! Yani İkra yazıyordu. Cümlenin tamamının altı bir kaç kere çizilmişken, Oku! Yani İkra yazılarının altı daha fazla çizilmişti. Bu bir tesadüf müydü? Tabi ki de tesadüftü. Kafamı iki yana sallayarak, karmakarışık beynimi, daha fazla karıştırmak istemedim. Bu yüzden derin bir nefes aldım ve var gücümle derse yoğunlaştım.

© Telif hakkı yazara aittir. "Neden ismin Mihrimah değilde Mihrima?" Bu sorduğu soruyla birlikte kafamı sağ tarafa çevirdim. Şaşırmıştım açıkçası. Hele de bu Melih olunca normaldi yani. Ben ona o da karanlığın hüküm sürdüğü, sadece ayın varlığını gösterdiği gökyüzüne bakıyordu. "Aslında adım Mihrimah fakat babam nüfus müdürlüğünde Mihrima olarak yazdırmış." dedim ve onun baktığı yere, gökyüzüne baktım. "Anlamı ne?" bu soru, beklemediğim yerden gelmişti. "Bilmem...hiç araştırmadım. Babam, güzel anlamı olduğunu söyler." "Güneş ve ay" "Hıh?" hıh nedir Mihrima. "İsminin anlamı... Güneş ve ay" şuan suskunluk heryerimi esir almıştı. Düşünün kalbimin attığından bile emin değilim. Öyle bir sessizlikti içimdeki. Cidden bunları söyleyen Melih miydi? ". İnsanlar isimlerinin anlamı gibidirler derdi babaannem. On yıl sonra bu sözü şimdi, daha yeni anladım." inanmayacaksınız ama bunları söyleyen gerçekten de Melih 'ti. Not : HİKAYENİN HERHANGİ BİR YERİNDEN ÇALINTI OLURSA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

"Aşk, zehirlerin en tesirlisidir." Küçük bir nar tohumunun kanlı topraklardaki hazin hikâyesiydi Felicia'nınki. Kilit altında geçen sekiz koca yılın ardından teyzesi Cerise'nin bir emriyle apar topar getirildiği Kan Sarayı'nda hayatta kalmak hiç de kolay olmayacaktır Felicia için. Aslanlı tahtın uğruna dökülen oluk oluk kan ile bembeyaz mermerleri kan kırmızı olmuştu bu sarayın, tıpkı barındırdığı asilzadelerin günaha bulanmış ruhları gibi. Attığı her adımda bu kanlı izlerle karşılaşan Felicia artık bir karar vermek zorundadır; ya karanlığa dalıp onunla bir olacak, ya da bir mum olup o karanlığı peyderpey dağıtıp ışığıyla umut olacaktır. Seçimi çok nettir Felicia'nın, bir mum olmayı seçecektir amansız karanlığı aydınlatmak için. Peki ya bu mum karanlığa bir nebze dahi karışmadan yanabilecek mi? "Geliyorum... Kendi hikayemi yazmaya ve bu güne dek yazılanları bozmaya!" 21 Temmuz 2016 / Tüm Hakları Saklıdır © ___ NOTERDEN ONAYLANDI. TÜM HAKLARI KORUMA ALTINDADIR, KOPYALANMASI, ESİNLENİLMESİ VEYA ÇALINMASI DURUMUNDA TÜM HAKLARIMI SONUNDA KADAR KULLANIRIM.

İki Adem oğlu ve üç Havva kızının Narnia macerası. Burada konuşan hayvanlar, orman perileri, satirler, sentorlar ve daha pek çok fantastik yaratıklarla dolu bir dünya. Narnia 'nı Aslan yönetiyor. Ama Beyaz Cadı kendini Narnia Kraliçesi olarak görüyor. Narnia Beyaz Cadı yüzünden yüzyıllardır kışa mahkûm. Adem oğulları ve Havva kızları Narnia 'yı Beyaz Cadının elinden kurtarıp, Narnia' ya huzuru, barışı, mutluluğu getirebilecekmi? Gizem dolu, aşk dolu fantastik maceraya sizde katılın. "Önemli" bölümüne bakınız.

ASKIDA / Hani her insan kendi hayatının baş rolüdür diye bir söz var ya. Her insan kendi yalanlarının baş rolüdür. Hayat doğru yazılır. Yanlış yaşanır... \/\/\/\/\/\/ "İsmini neden sevmediğini anladım Hifa." dedi önümde diz çökerek. "Neden?" diye sordum. Bu kadar yakınımda olması tuhaftı. Hep mesafe olurdu bizim aramızda. "Doğduğunda ismini kulağına fısıldamamışlar sana. Benimsememişsin. Kabul etmemişsin bu güzel ismi. Ezan okumamışlar sana fısıltıyla. " Saçlarımı geri attı ve kulağımı ortaya çıkarttı. Hayır.. hayır. Bu kadar yakın olmamalıydı. Bana göre sorun değildi ama o, sorun olurdu onun için. Dudaklarını kulaklarıma yaklaştırdı. Yumruklarımı sıktım. "Allahu Ekber, Allahu Ekber." diye fısıldadı. Gözlerimi yumdum ve yutkundum. "Selim?" diye fısıldadım. Dinlemedi devam etti. En sonunda, "Hifa." diye fısıldadı. "Hifa." "Hifa." "Senin ismin Hifa, güzel kız."