EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Sabah gözlerimi mutlulukla açtım.Ahh kimi kandırıyorum?Sabahları gözlerimi mutlulukla açmam.Yeni okuluma gidecektim fakat biraz 'Değişik'olduğunu duydum.Umarım iyi anlaşırım sınıftakilerle,çünkü ortamlara çabuk ısınan biri değilim. - Bir dakika ne?Burada 2 okul vardı!Tamam uykumdan zor uyandım ama hala uyuduğumu sanmıyordum.Ellerimle gözlerimi ovuşturdum.Tekrar açtığımda hala 2 okuldu.Ah ciddi olamazsın! - ''Seni seviyorum.Hepte sevdim.'' ^-^ ''Biliyor musun senden nefret bile etmiyorum.Çünkü nefret bile bir duygu ve sen o duyguları haketmiyorsun!'' - Gerçekten mutlu ve güzel hayatım vardı.Okulda tanıştığım Arya ve Sera tam bir harikaydı.Hem dış hem de iç güzellikleri vardı.Ve sonra çocukluk arkadaşım Doğa'da gelince müthiş 4'lü olduk. Eh sanki imkansız dediğim çocuktan hoşlanıyordum.Tabii hesaba katmadığım bir çıkıntı ile hayatım değişti.Berke..Yine hayatımı mahfetmişti. - Gizli numaradan yine bir mesaj vardı.Şu mesajları atanı bulursam öldüreceğim onu! Gizli Numara:Her nefes aldığım da bir saniye daha kaybettim ömrümden.Bende tuttum nefesimi.Ömrümü ömrüne katabilmek için. ^^^ Ağlarken baktım gözlerine.Kulağına eğildim.''Buldum seni mesajcı.A-ama ben öldüremeden gidiyorsun.''diye mırıldandım.''Her nefes aldığım da bir saniye daha kaybettim ömrümden.Bende tuttum nefesimi.Ömrümü ömrüne katabilmek için.''dedim bu sefer ambulansı ararlarken.. -Kitap kapağını yapan Ozgesarduc'a teşekkür ederim :)

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

"Bir kitap için mi ağladın" diye alay edercesine konuştu. "Bu kadar sulugöz değildim ama bu kitap çok etkileyici" Bu çocuk beni sinir ediyor. "Neresi duygusal ver" kitabı ona verdim ve satırı gösterdim. "İşte BURASI" "Çok aptalca" dedi gülerek "Sen aşkın ne demek olduğunu bilmediğin için olabilir" diye sinirli bir şekilde konuştum. "Emin ol ki senden çok iyi biliyorum" "Hiç aşık olmuş gibi gözükmüyorsun" "Ben aşk adamıyım" dedi gülerek "Ukala" "Sevimsiz" "Öküz" "Sulugöz" "Gıcık" "Salak"