Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu ödül en çok bağımlılık yapan Watty yarışmacısına gidiyor.) Ekler: BÜH 1.1 (özel) bölümler. Diğer çalışmalarım için profilimi incelemeyi unutmayın.

-Affettin mi beni? -Demir ben bilmiyorum yani olanlardan sonra- -Hepsini unutturucam sana. -Tamam. -Ne tamam? -Baştan başlayalım. Şaşırarak öylece baktı ve: -Seni seviyorum,dedi.Sandalyesinden kalktı ve beni de ayağa kaldırdı ve : -Adını ailen koyabiir ama soyadını ben koyarım.

Bu hikaye doğa üstü güçleri olan iki kişinin hikayesi. Ashley akıl okuma gücüna sahip bir kızdır fakat karşılaştığı olayda Deniz'in aklını okuyamaz.Bu onu her ne kadar sinirlendirsede onda merak uyandırır. Deniz ise güçlerinin henüz farkında değildir. Ashley'nin merakı bakalım onları nereye götürecek? Arkadaşlar bundan önce bir kitabım daha var.Adı Umursamaz Ukala.İsterseniz onu da okuyabilirsiniz.Umarım başını beğenip hikayeyi okursunuz.Desteklerinizi bekliyorum. :)

Karanlıkta edilen bir dans insanın hayatını ne kadar değiştirebilir ki ?

Arabadan indiğimde havaalanında karşımda Batu duruyodu. Elimdeki çantayı yere attım ve koşarak Batu nun yanına gittim. Boynuna atlayıp sarıldım. Ağlamaya başladım. İkimizde ağlıyorduk. - ben gidiyorum sevgilim.. - gitme nolur gitme.. Arkamdan babam gelip beni tutmuştu geriye doğru çekiyordu. Ben ağlıyarak Batu nun kolundan tutmuştum. Arkadan babamın adamları gelip Batu yu tuttular ve çekmeye başladılar. İkimizde bağırıp ağlıyorduk.. Babam beni tutup havaalanının içine götürdü benim gözlerimden hala yaşlar akıyordu... İlk Yayınlanma tarihi: 23.06.2016 Kapak tasarımı: @SenanurDertli..

Agapi yayıncılık ile raflarda.. '' Yıllardır içinde sakladığı , kıyıya köşeye ötelediği kalbini en kuytu köşelerden bulup çıkardı bu Yeşil gözlü Prens. Önce gülüşüyle tozunu aldı kullanılmamış yüreğinin . Sonra sevdi ve sarıldı ona. O an ilk defa gerçekten yaşadığını hissetti bu deli kız. Kalbi artık buradayım der gibi deli gibi atmaya başladı.Aşık oldu. Yandı. Tutuldu . '' Ebe laz kızı sihirbaz mısın sen?. Sana bakınca etraftaki herkes kayboluyor'' Memleket yeşili gözleriyle baktı uzun uzun. Onunkilere kitlenmiş ela gözleri izinsizce dolup taşmaya başladı. Damladı yere gözyaşları.. Uzun kemikli elleriyle avuçladı yüzünü . Zeynep'in kanı çekilmiş vücudunu yaktı bu eller . ... Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup, tüm haklar yazara aittir. --ilk yayınlanma tarihi: 7 Kasım 2015--

Her şeyden habersiz bir genç kız. Ona deliler gibi aşık, onu uzaktan izleyen, onu koruyup kollayan psikopat bir aşık. Her şey artık Azra'nın yeni okula gitmesiyle başlar. Dengeler kurulur, düzen bozulur. ••• "İçme şunu." Dediğimde "Kısa giyme." Demişti. "Kokusu iğrenç. Rahatsız oluyorum." "Çok güzelsin. Deli oluyorum." İlk bölümlerde zayıf olan anlatım düzenlenicek olaylar daha ayrıntılı anlatılıcaktır. Kapak tasarımı lululau'ya aittir. 6 Nisan 2015 de yayımlanmaya başlamıştır.

Kitabın başlangıç tarihi 12/09/2015. #1 Bilim kurgu **Dikkat! Parola Yayınevi ile yapılan anlaşma ile Unutulmuş: Türkiye iki ayrı kitap şeklinde basılacaktır. İlk on bölüm tanıtım amaçlı bırakılmıştır, kalan bölümler kaldırılmıştır** 21 Aralık 2012. Maya takviminin son günü. Çoğu kişinin bir şey olacağına inanmadığı, ufak bir kesimin ise dünyanın sonunun geleceğine inandığı o 'büyük gün'. Ben de çoğu kişi gibi o gün bir şey olacağına inanmıyordum. Daha fazla yanılamazdım... 21 Aralık gününün ilk saatlerinde Dünya'nın bir ülkesi hariç bütün ülkelerinde aynı virüs yayılmaya başladı. 21 Aralık günü ailemle birlikte sabah kahvaltısı yaparken, korku dolu spikerin söyledikleri bugün bile kulağımda. Spiker, gece saat 12'yi geçtikten sonra Dünya'nın bütün ülkelerinde aynı virüsün görüldüğünü söylemişti. Virüsün kim tarafından oluşturulduğu ya da tedavisinin olup olmadığı şimdilik bilinmiyordu. Bilinen tek şey virüsün, insanları birer zombiye dönüştürdüğüydü. Spiker o kelimeyi söylediğinde kendime hakim olamamış ve gülmüştüm. Keşke gülmeseydim... Haberler bittikten sonra ailemle şaşkın bir biçimde birbirimize baktığımızı hatırlıyorum. Haberlerde söylenilenler gerçek miydi? Yoksa bizim o harika medyamız oyuna mı gelmişti? Her şeyden önemlisi şimdi ne yapacaktık? Benim okula gitme saatim gelmişti. Anne ve babamınsa işe gitmeleri gerekiyordu. Bakanlıklar herhangi bir açıklama yapmadığına göre durum o kadar ciddi olamazdı. Sonunda hepimiz hazırlanarak evden çıktık. Keşke hiç çıkmasaydık...