Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

#Dikkat Bağımlılık Içerir# !!!""""Klasik bir mafya hikayesi değildir"""!!! "Kapak tasarımı için Fetv63 e teşekkürler" -"Kırgınım sana pislik!"dedim nefretimi belli ederek -"Neden ne yaptım sana Azra neden kaçıyorsun benden"bide soruyor pislik! -"Hayatta en değer verdiğim şeyi aldın lan benden" -"Neyini aldım senden"soruyor musun bide -"İlk öpücüğüm hayvan herif" -"Senin sevdiğin benim tabi bana verecektin" -"Benden ilk öpücüğümü sarhosken aldin Kaan hatırlamıyorsun bile belki senin için değersiz bişey ama benim için en kıymetli şeydi ben ilk öpücüğümü kocama verecektim"sözümü bölen şey sıcacık dudaklardı. -"O anı gayet iyi hatırlıyorum sana bir sır vereyim mi Azra bana ilk öpücüğünü veren kızdın ve belli mi olur belki ilerde kocan olurum" (Bir bölümden kesit) OKUDUĞUNUZ HIKAYE BENİM İKİNCİ HİKAYEM. EMİNİM Kİ SEVECEKSİNİZ LÜTFEN VOTE VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN Sizi seven yazarınız:Gizli_hatun Tüm hakları Gizli _hatun da saklıdır.

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Ortada büyük bir bahis varken uzaktan izleyemezdi. Geri dönmeliydi. Döndükten sonra ise onu asla bırakmamalıydı. •Jackson Wang (&Got7) fiction.•

Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecektir.

• Dünya, daha önce hiç görmediği ya da öyle sanılan yeni bir zeki yaşam formu ile tanışıyor. Devasa uzay gemisi fark edileli tam 50 yıl geçti. Bu uzun yolculuğun sonundaysa dünya tarihinde görülmemiş, vicdanların, umutların ve ırkların çarpıştığı sıra dışı bir savaş yaşanacaktı. Hayatlarını ülkelerine, savaşlara ve silahlara adamış ve bu uğurda her şeylerini kaybeden 5 mükemmel asker bu görev için seçildiler. Arayıcılar! Kaybedecek hiçbir şeyleri yoktu, birbirlerini tanıyana kadar... Sadakat, Vicdan, Sevgi, Aşk... İnsanlığa dair tüm duygular sınanacak, tüm dünya vazgeçtiğinde umut bir kez daha fısıldayacaktı. •

Başka bir üniversiteli hikâyesi... Ünlü bir şarkıcı olmak isteseydiniz ve bir zaman makinesi bulsaydınız ne yapardınız?

Hayat bir rüzgardır. Öyle bir rüzgardır ki, estiğinde hiçbir şey yerinde kalmaz, hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Sizin o rüzgarı durdurmaya gücünüz yetmez. O rüzgarda savrulan bir yaprak olur, konacağınız veya düşeceğiniz yeri beklersiniz. Hayat size güzel bir süpriz yapar, konarsınız. Hayat size acı bir oyun oynar, düşersiniz. Ben düştüm. * Aşık olan insanlar ne yaparlardı? Alacakları karşılıktan bihaber, gidip sevdikleri kişiye duygularını açmazlar mıydı? Duyguları onlara deli bir cesaret verir, korkmadan geçerlerdi sevdiklerinin karşısına. Anlatırlardı her şeyi. Olumsuz bir karşılık alma ihtimali onları caydırmazdı. Korkusuzlardı, korkmazlardı. Ben korkaktım. Serinin ilk kitabı yoğun istek üzerine tekrar sizlerle. Keyifli okumalar :)

Efsanelerle yüklü terk edilmiş bir ev ve birbirine bu ev sayesinde aşık olan iki genç. Özge için diğer adamlar var olduğunda L'in çaresizliğini konu alan bir hikaye. Ve beklenmedik bir olay sonrası bu evde ortaya çıkan lanet. *** Hava yağmurluydu. Gök gürültüsü çığlık seslerini yutacak kadar güçlüydü. Defalarca takla attıktan sonra uçuruma yuvarlanan arabada savrulan ikilinin elleri birbirine kenetlenmişti. Büyük bir basınçla suya çarpan araba batmaya devam ediyordu. Myungsoo arabadan çıkmayı başarmış ve Özgeye doğru yönelmişti. Nefesi tükenmek üzere olmasına rağmen tüm gayretiyle kapıyı açıp onu kurtarmayı başarabilmişti. İkili, su yüzüne çıktıklarında derin bir nefes aldı. L'in solgun gözleri çok şey söylüyordu. Hala yaşıyor olmaları bir mucizeydi. Birlikte kıyıya vardıklarında, Özge gözyaşlarını tutamamıştı. Kendini L'in kollarına bıraktığında acı verici bir gerçekle kalbi paramparça olacaktı...