''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

Mutluluk neyin üzerine kuruludur? Zenginliğin, güzelliğin, sağlığın veya aşkın üzerine mi? Hayır, hiçbirisi değildir aslında. Mutluluk aslında yapmaktan kaçındığınız ancak sürekli yapmakta olduğunuz bir şeyin üstüne kuruludur. Bu şeyin adı yalandır. Evet, herkes yalan söyler kimi pembe kimi beyaz lakin yalanın ne rengi vardır ne de miktarı. Bugüne kadar belki de kötü yemek yapan annenize, aldığınız şeylerin fiyatına karışan babanıza,aslında giydiği şeyi hiç beğenmediğiniz arkadaşınıza, ona abayı yakmış olduğunuz kankanıza, anlattığı soruyu anlamadığınız öğretmeninize yalanlar söyleyerek durumu idare etmeye çalıştınız. Buna bir dur denmediği taktirde de tüm yaşantınız ve mutluluğunuz yalanların üzerine kurulu olacak. Haydi bu yaz bir başlangıç yapın ve hayatınızdaki tüm yalanları bir kenara bırakın, sorulan her soruya karşı dürüst olun. Evet belki devasa mutluluğunuz tamamen yıkılacak fakat yerine küçük de olsa sapasağlam bir mutluluk inşa edeceksiniz. Dünyayı dürüstlüğünüz ile değiştirin. Belki de kaderinizi kendi ellerinizle baştan yazacaksınızdır kim bilebilir? -Bayanonim Kimliği dahi bilinmeyen bir bloger bir kızın hayatını nasıl değiştirebilirdi?