IMMATURA Serisinin ikinci kitabıdır. UYARI: Bu kitabı okumadan önce lütfen Mavi Ay kitabını okuyunuz! Zannettiğiniz kişi olmadığınızı hatta bir insan bile olmadığınızı öğrenseydiniz; ne tepki verirdiniz? Peki ya, dünyanın ve zamanın dengesini korumakla görevli bir Immatura olduğunuzu öğrenseydiniz? Gerçekleri kabul edip yeni düzene uyum mu sağlardınız, yoksa geçmişte takılı kalıp herkese sırtınızı mı dönerdiniz? Zaman, zamansızlar için bile akıp gidiyor. Yeni dünyanın düzenine ayak uyduramayanlarınsa bu hikâyede bir yeri yok. Alara ya oyunu kurallarına göre oynayacak ya da oyunun kurallarını tekrar yazacak. İşte bu, Alara Olsen'ın gerçek hikâyesi!

Ölüm; ruhun bedeni terk ettiği, o yedi saniyedir. Fakat zamanın bile ötesinde, o yedi saniyenin önemsiz olduğu noktada, sıkışıp kalmak bir ihanetti. Ne yaşama, ne de ölüme ait olmamak... Tabuları yıkmaya hazır olun, çünkü bu hikaye ait olduğunuz bütün dünyayı sarsacak. - Korku ve fantastik olaylardan dolayı +13 yaş üzeri "Yetişkin"ler içindir. - Hikaye normal koşullarda Bölüm 28 itibari ile tamamlanmıştır. Ancak talep üzerine "Alternatif Devam" şeklinde güncellenmektedir. Bölüm 29 itibari ile okumak isteyenler alternatif devamını okuyabilir ya da istemeyenler Bölüm 28'de okumayı bırakabilirler.

MAVİ AY, EPSİLON YAYINLARI BÜNYESİNDE ARTIK RAFLARDA! 💙🌝 Rüyalarını unutanlardan mısınız, yoksa her ayrıntısını hatırlayan ve içinde yaşıyormuş gibi hissedenlerden mi? Peki ya gerçek hayatınız; o, hangisi? Büyük savaşlar yaşanmıştı. İnsanlığın sonu gelmiş, yerlerine türler geçmişti... Üstelik bana da onlardan biri olduğumu söylüyorlardı, bilmiyordum. Kim olduğumdan bile emin değildim, Mavi Ay gerçekleşene kadar. - 3315 Neredeyse mükemmel bir hayatım vardı. Sonra rüyalar ve şüpheler başladı... Rüya nerede bitiyor gerçek nerede başlıyor, kim dostum kim düşmanım artık bilmiyordum. Kim olduğumdan bile emin değildim, Mavi Ay gerçekleşene kadar. - 2015 IMMATURA Serisinin birinci kitabıdır. 🏆 Wattys 2017 - Hikaye Ustaları

'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi. Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için... Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi. Ama Mara ne annesinin söylediği gibi bir şeytan, ne de babasının söylediği gibi bir melekti. O Anahtardı. Cehennemin Anahtarı... Anahtar serisi 1. Kitap: Anahtar 2. Kitap: Mühür 3. Kitap: Araf 4. Kitap: Mahşer

TAMAMLANDI. © Tüm hakları saklıdır 21.06.2014 Hikayeyi çalan olursa hırsız hakkında yasal işlemler başlanacaktır. Sessiz Esaret adı ilk defa bu hikayede kullanılmıştır. * Bu hikaye, ilk acemi halimle yazdığım hikayedir. Bu yüzden varsa hataları noksanları falan yorumda bildirirseniz bana daha çok yardımcı olursunuz. **** Sen kendine inandığın sürece, kimse seni yıkamaz. Pes etme. Gücüne diren. İnandığın ve cesaret ettiğin ne varsa onu yap. Ve asla vazgeçme. Yoksa onlar, hayallerini sömürür. Cesaretinin kemiklerini kırar, umudunun ateşini söndürür. Geriye senden hiçbir şey kalmayana dek seni yok ederler.

Tüylü dostuyla sokaklarda bir yaşam kuran Burak için her şey bir anda seksek oyunu sayesinde tümüyle değişir. Havalanan kumral saçlar kalbini de beraberinde yükseltirken gördüğü gizemli kızın hayatına dokunmak ister. Kızın da kendi hayatına dokunmasıyla her şey toz pembe bir kıvama bürünür. Fakat bu uzun sürmeyecektir. Yıkıntılar altında kalan iki küçük beden birbirlerine tutunarak kurtulabilecekler midir?

#YGmart2018 @TürkiyeElçileri Yarışmaya katılmak için yazdığım, bilim kurgu türünde güzel bir hikaye... - T.E.S.S : Sanki cehennemin bir fragmanı gibiydi. " Ekonomisi gelişmiş, teknolojisi hat safhada bir yer nasıl bu kadar kötü olabilir? " sorusunun en güzel yanıtıydı T.E.S.S Ölmeyi beklerken tüm bu mutsuzluk içinde, nasıl olurda ülkemin tek yıldızı olabilirdim? Unuttuğum bir şey vardı: yıldızlarda eninde sonunda kayardı... Zeynep Selen Arslan

Arkamı döndüğümde görmeyi umduğum son kişi orada duruyordu. Dağınık saçları, beni her gören kişide olan şaşkınlık ve bir çift siyah göz. Bütün beklediğim bu değil miydi? Koşup kollarına atılmam gerekiyordu. Tabii gerçek olsaydı. Brad bana doğru iki adım attı. Artık karşımda duruyordu. Adımı yineledi. Sabit siyah gözlerini benden bir an bile ayırmadan bakıyordu. Başımı iki yana salladım. Değildi. O değildi. Artık ona bakmak dayanılmaz bir hal alıyordu. Elini yanağıma koyarak parmağını yüzümde dolaştırdı. Dokunuşuyla gözlerimi kapattım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başladı. Şefkat, özlem ve çaresizlik kalbime doldu ve boğucu bir çaresizlik hissettim. Ben ona bakınca, gözleri biraz irileşti, ama ifadesi ve duruşu değişmemişti. ''Gerçeksin.''

Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

Herşeyin kötü gittiği bir gelecekte açtım gözlerimi dünyaya. Hükümetler yıkılmış, ırklar ortadan kalkmıştı. İnsanoğlu büyük şirketler tarafından yönetiliyor, itaat etmeyenler sonsuz ölümle cezalandırılıyordu. İnsanoğlunun nesli gün geçtikçe azalıyor yerini robotlar dolduruyordu. Bu gidişata dur demek için seçildim. Beni şirketler seçmedi, beni robotlar seçmedi. Beni halk arasında ufak bir isyan örgütü seçti. Kendilerine Kale diyorlardı. Kendi ırkımızı yaratıp şirketlere, robotlara karşı ayaklanabilmek için bu son şansımızdı. İlk klon olmak için seçildim ben. Tarihi yeniden yazacaktık.