Derler ki ruhun tek eşi bedendir. Ruh bedene üflendiğinde sonu ölüm olacak bir oyun başlar. Ruh bedenden ayrıldığında ise oyun son bulur. Bu oyunun kurallarını koyan bedeni yaratılırken ruhu es geçilen bir adam. Kuralları kendi kanını akıtarak bir kadehe koydu. Harabenin birinde şerefime kalktı kadehler, tokuşturduğumuzda ise kırıldı...Kırıldık. Birbirimize battık. Kanadık.

Her şey senin mutluluğun için diye başlamamalı cümleler. Önemli olan sen ve benden çok biz kelimesidir. Hayatınızda ne olursa olsun üçüncül kişilere yer vermeyiniz. Unutmayınız zoraki durumlarınızda seçtiğiniz tercih sizin tercihiniz değildir. Alal acele sevişinden hicrana düşeceğimizi anlamalıydım. Sahte bakışlarını tutulmayacak sözlerini farketmeliydim belkide. Anlamalıydım diğer yarım olmaktan çok diğer yârinin olduğunu.Kalbinde hissetmeliydim koca bir bensizliği.Bensizliğin içinde lâl olmuş sensizliği.Ne diyeyim, nasip değilmiş. Aklıma sığdırdığım gibi kalbimede sığdırırım sensizliği.Sen başkasıyla yeni aşklara yelken açıp etrafına mutluluk saçarken ben kalbime gömdüm seni. Ne olduysa zemheri gecelerimde oldu. Anladım asıl aşkı ve sevdayı... Bitiriyorum be çocuk bitiyorum. En çok ne üzüyor biliyor musun? Hayallerimizin yaşanılmayacak olması. Ya da tam olarak öyle değil. Yaşanması, hayallerin yaşanması. Fakat başkalarıyla, başkalarıyla yaşanması...