Życie po Wielkim Wygnaniu w świecie, który dopiero raczkował, nie było proste, bo żaden początek nigdy taki nie jest. Ale jeszcze zanim na vlekhn'daja - "substytut świata" - spadły wojny i zaczęła trawić ją wzajemna niechęć, a jej mieszkańcy zaczęli ścigać się, gwiazdy wraz z boginią, która tchnęła życie w krainę, odkryli, że Eldarya ma jeden wielki uszczerbek - nie jest w stanie dbać o siebie sama. Na początku bogini, wraz ze Słońcem, Księżycem i Kryształem, a także wieloma innymi dbali o to, by wygnańcy nie odczuwali różnic między ich nowym domem a tym, który musieli porzucić. Dbali by zmieniała się podoba, pory dnia i nocy, pory roku, by rośliny rozkwitały a zwierzęta zasiedlały lasy, pola i wody. Szybko jednak okazało się, że duchy sił przyrody upadają na siłach, dlatego postanowiono stworzyć istoty, które żyjąc będą utrzymywać przy życiu ten świat. I tak powstały kitsune. Każda z sił przyrody stworzyła klan, który miał opiekować się inną częścią świata a pomysł okazał się na tyle dobry, że duchy przeniknęły do ciał pierwszych Obdarowanych i pozwoliły reszcie toczyć się samej. Jednak każda istota żywa będzie chciała dominować, toteż nic dziwnego, że nawet pośród lisich demonów zaczęło dochodzić do walk, spisków i knowań. I właśnie pośród takich spisków i knowań urodziła się nowa Strażniczka Kryształu, pierwsza od paruset lat - Miiko. Historia opowiadana z perspektywy Szefowej Eel, tworzona przeze mnie z nawiązaniem do "Ezarelowej Szkółki Sarkazmu", z pomocą cudownej @RinChan112 , która jest współautorką, twórczynią podstaw "lisiego świata" a także właścicielką Ukya i Yoru, dwóch istotnych w fabule postaci.

Każdy chce być idealny. Nie sprawiać problemów rodzinie, zadowolić rodziców, być pięknym, mądrym, wzorem do naśladowania. Ale czy chcielibyście żyć w świecie, w którym każdy człowiek jest identyczny? Zarabia tyle samo? Nie ma kłótni? Nie ma kolorów? Imion? Emocji? Wspomnień? Nadziei? Marzeń? Przyjaciół? Właśnie w takim idealnym świecie żyją idealni ludzie. Nie zadają pytań, nie chcą wiedzieć więcej, niż potrzebują do pracy, po prostu robią to, co ktoś im każe, a każdy ich dzień jest identyczny... Ale co, jeśli mały chłopiec, przez "przypadek" wejdzie do laboratorium swojego ojca-naukowca? Zacznie dowiadywać się o prawdziwym świecie, który jest za kopułą? Co zrobi ze zdobytą wiedzą? Pewnie się nią z kimś podzieli, na przykład ze znajomą pięciolatką. A co dalej? Nie wiem, w końcu to jedynie dwójka dzieci, a dzieci nie do końca zdają sobie sprawę z konsekwencji, jakie mogą je spotkać. Ale czy ten idealny świat na pewno jest taki idealny? Jakie sekrety skrywa? A co z wielką wojną, o której nikt nie pamięta? Kto dowodzi innymi? Czemu komuś zależy, by wszyscy byli identyczni i pozbawieni własnej woli? Co spowodowało, że ludzie zgodzili się na zamknięcie pod kopułą? Czy plotki mówiące o potworach są prawdziwe? Stara przyjaźń przetrwa ciężkie chwile? A zwykła ciekawość jednego dziecka, może odmienić życie miliona osób? Kto jest prawdziwym potworem? ~.~ Okładkę wykonała @Beza Opowiadanie pisane razem z @arhixvelshadowwithin

❝ Próbowałem cię chronić będąc twoim cieniem... ❞

Jednak miłość wymaga wyrzeczeń. A ja muszę pozwolić Ci odejść. ~*~ One-shot do "Ile czasu nam zostało?"

Spis seryjnych (głównie) morderców. Ich historie, trochę ciekawostek i czasem sypnę jakimś cytatem, bo czemu by nie. *okładka autorstwa Żmii* *źródła, z których czerpię informacje: strony internetowe (głównie angielskie, bo po polsku nic nie ma) oraz wiedza własna, w tym screeny i zapiski jakichś ciekawostek etc. na kartkach, które są tak stare, że nie mam pojęcia skąd pochodzą* Seryjni mordercy © Venus, 2017

Holly kochała przygody. Czy Bradley Will Simpson będzie jej ostatnią? Dziewczyna, dla której diagnoza jest wyrokiem śmierci oraz początkujący muzyk zmagający się z przeszłością. Oboje mają własne demony. Oboje uciekają od nich na wszelkie możliwe sposoby. Co będzie, kiedy spotkają się w połowie drogi? "Świadomość śmierci pobudza do życia." ZWIASTUN AUTORSTWA @TRISSKES #IleczasuFF -> oficjalny hasztag, którym możecie spamować na Twitterze.

Dokąd zmierzasz? To pytanie słyszę niemal codziennie. Uciekasz? Nie, przynajmniej tak mi się wydaję. Moje życie jest jedną wielką niewiadomą. Dziś jestem tu, jutro będę tam. Nie mam zbyt wielu przyjaciół. Stoję nad przepaścią i zastanawiam się czy skoczyć. Coś mnie jednak przed tym powstrzymuje. Dziwne uczucie, jakby nadzieja na lepsze jutro, na znalezienie tego jedynego, tej wyjątkowej miłości... Druga część - "Appetite for illusion" już na moim profilu 😉 UWAGA Opowiadanie może zawierać treści niezgodne z wydarzeniami autentycznymi. Fanfiction jest alternatywną historią zespołu Guns N' Roses, więc komentarze typu tego nie zrobili w tej sytuacji są zbędne. Korekta @RocketQueen01987 znana z http://patienceinourhearts.blogspot.com/?m=0

Iluzja harmonii - coś, co stało się moją codziennością. Uśmiechałam się, mówiąc, że wszystko jest w porządku. Lecz wcale tak nie było. Nauczyłam się kochać życie, ale ktoś chciał pozbawić mnie tej umiejętności. Myślałam, że już mam wszystko. Myliłam się. W świecie żadna energia nie ginie. Wraca do nas po latach ze zdwojoną siłą. Sprawia, że coraz bardziej się rozpadamy, aż zostanie z nas tylko marny pył. Myślałam, że to już koniec, ale to był dopiero początek... Z nim było zupełnie na odwrót... Druga część ,,Welcome to the Paradise City'' Opowiadanie zawiera wulgarne słownictwo. Występuje w nim również wiele fikcyjnych wydarzeń, nieco odbiegających od rzeczywistości.

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

Po traumatycznych przeżyciach w Sigdalu Noora wyjeżdża na studia do Oslo, stolicy, w której ma szansę zapomnieć o paradoksalnie powracających wspomnieniach. Zagubiona we własnym świecie nie orientuje się, że ktoś od pewnego czasu przygląda się jej każdemu ruchowi. Czy młoda Norweżka będzie w stanie na nowo zakochać się w potencjalnie dobrym chłopaku? Czy jednak o wszystkim da się zapomnieć?