"Kochać to stracić. Jeśli pokochasz, stracisz wszystko. Miłość jest dla ludzi głupich. Zapamiętaj to, Adrienie." Życie każdego przeciętnego nastolatka to długi spacer po polu minowym. Jednego dnia ktoś złamie ci serce, drugiego los pokaże ci środkowy palec, a trzeciego Chloe Bourgeois podstawi ci nogę na korytarzu. Krótko mówiąc: bycie licealistą nie jest proste. Szczególnie, jeśli po godzinach biegasz w masce po dachach, sprzątasz bałagan po nemezis spod ciemnej gwiazdy i, co najgorsze, znosisz kiepskie żarty kolesia w gumowych uszach. Ladybug potrafi uratować każdego. Każdego, prócz siebie samej. Marinette i Adrien już dawno pogodzili się z niezwykłą rzeczywistością i każdego dnia znikają pod maskami, by kolejny raz ocalić Paryż. Okazuje się, że trudniejsze od uratowania świata jest zdefiniowanie własnych uczuć, które nasilają się coraz bardziej. Z biegiem czasu tajemnice skrywane pod skrzydłami Miasta Miłości wychodzą na światło dzienne. Przeszłość opuszcza Dom Cieni i kawałek po kawałku ujawnia historię, o której Gabriel za wszelką cenę próbował zapomnieć. *** "Twoje opowiadanie jest wspaniałe. Wielokrotnie na przemian płakałam i się śmiałam. Niewiele książek potrafi coś takiego zdziałać." "Ta książka wycisnęła ze mnie tyle łez, że mogłabyś porównać to do deszczu w lasach równikowych." "Jest w tej opowieści coś, co mnie do niej z niesamowitą siłą przyciąga. Nie wiem, czy to cudowne poczucie humoru, czy idealnie oddane uczucia, czy cokolwiek innego, czy wszystko razem." "Traktuje to opowiadanie inaczej niż jakieś randomowe ff w internetach. Jest wyjątkowe i niepowtarzalne - to jego największy minus, bo nie przeżyje takich wrażeń i nie doświadczę tych samych uczuć drugi raz przy żadnym innym... " "Dla mnie to największy skarb na wattpadzie, który każdy musi odkopać."

Marinette nie odwzajemnia uczuć kolegi z pierwszej ławki nie uważa go za przyjaciela, traktuje go wręcz przeciwnie. Czy nastolatka ulegnie jego zalotą?

Ona. I On. Przyjaciele. Ona. I On. I jedna obietnica. ___________________ ZAWIESZONE!

Tego dnia gdy zniszczyliśmy Władcę Ciem Marinette-Biedronka straciła pamięć. Nie chciałem żeby pamiętała te okropne dla niej chwilę. Kazałem jej odejść. Więc co ona robi tu po czterech latach?! ************* Adrien uśmiechnął się i zaczął się do mnie zbliżać. Wolno skradał się niczym łowca do swej ofiary. Stanął przede mną, byłam przytłoczona jego ciałem. Schylił się lekko, a ja zamknęłam oczy, oczekując pocałunku. Poczułam tylko powiew powietrza. Zdziwiona otworzyłam powieki, ale nie zobaczyłam Adriena. -Idziemy?- Wyszeptał mi te słowa do ucha. Przeszły mnie ciarki, a na skórze pojawiła się gęsia skórka. Cholera. Dałam się podpuścić. Adrien ( już w koszulce) złapał mnie za rękę i pociągnął za sobą. Widziałam na jego twarzy uśmieszek zwycięscy. Och... Więc tak lubisz pogrywać Agreste? Poczekaj, jeszcze Cię dorwę. *ff zawiera 30 rozdziałów oraz prolog i epilog, reszta to jakieś one shoty i informacje*

" - Nie musisz mnie niańczyć. Burknęłam obrażona poprawiając się na łóżku. Adrien westchnął wlepiając wzrok w ekran telewizora gdzie nadal włączona była gra. - Wiem - zerknął na mnie - Ale, czego nie robi się dla takiego dzieciaka jak ty? Nienawidzę go. NIENAWIDZĘ!" Jak rozróżnić miłość od nienawiści? OSTRZEŻENIE ⚠ Opowiadanie może zawierać: ⭐Wulgarne słowa ⭐Sceny erotyczne Czytasz na własną odpowiedzialność.