Ben senin gölgeni izlemeye aşığım .Eğer sana aşık olsaydım belkide alaya alacaktın kalbimi avuçlarına bıraktığim an ellerinle parçalayıp karalarının en derininde boğup gidecektin.Ama gölgeler beden özlemiyle tutuşup üzüldüklerinde yağmura bakıp kendilerini yerlere atarlar.Sevdikleri için koşarlar ama kavuşamazlar.Bedenlerine aşkla bakarlar.Gölge hep uzaktan izlemekle yetinmek zorunda kalir .Aşkla yanar ama izlemekle mahkumdur .Bir adim giderse yanar bi adim uzaklaşirsa donar .Bende senin gölgenim .Ne sana gelebiliyorum nede senden geçebiliyorum.Ben senin gölgen olup kavuşamamaya alışığım.Belki diyorum belki sevsen yanma pahasına kavuşurmuyuz ?Ama sen güneş bende senin ışığında var olan karanliğinda boğulan geceyim..Sen sev yağmurlar yağsın yüzüme...