Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

Arkamı döndüğümde görmeyi umduğum son kişi orada duruyordu. Dağınık saçları, beni her gören kişide olan şaşkınlık ve bir çift siyah göz. Bütün beklediğim bu değil miydi? Koşup kollarına atılmam gerekiyordu. Tabii gerçek olsaydı. Brad bana doğru iki adım attı. Artık karşımda duruyordu. Adımı yineledi. Sabit siyah gözlerini benden bir an bile ayırmadan bakıyordu. Başımı iki yana salladım. Değildi. O değildi. Artık ona bakmak dayanılmaz bir hal alıyordu. Elini yanağıma koyarak parmağını yüzümde dolaştırdı. Dokunuşuyla gözlerimi kapattım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başladı. Şefkat, özlem ve çaresizlik kalbime doldu ve boğucu bir çaresizlik hissettim. Ben ona bakınca, gözleri biraz irileşti, ama ifadesi ve duruşu değişmemişti. ''Gerçeksin.''

Sadece bırakmamak için tutun.

"Uyan, dalgın ulusum! Gör önündeki laneti. Senin için geliyorlar dalga kıranım, Senin için geliyorlar nazlı denizim... Ve seni bulduklarında bizi de bulacaklar. O zaman seni terk edeceğiz."

Baştan uyarayım +18 bölümler olabilir. Ben Roulette Bouner. Uzun sarı saçlara ve düzgün bir fiziğe sahibim. Babam, ben iki yaşımdayken bizi terketmiş. Annem mi? O ise, küçüklüğümden beri eve her gece farklı biriyle gelen biri. Adı Mia. Ona uzun süredir 'Anne' demiyorum. Aslına bakarsanız hiçbir gelir kaynağımız olmamasına rağmen evimiz, kıyafetlerimiz oldukça iyiler. Bu nasıl mı oluyor? Babam bizi terkettikten sonra annemin bir anlaşma yaptığı o adam sayesinde. Aaron...

Aşk insanı değiştirir mi ? Bunun cevabını hikayenin içinde öğreneceksiniz ?

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

TANITIM... Çoğumuz farkında olmasak da iç içe geçmiş iki dünya vardır. İç içe geçmiş ama birleşmemiş... Çok farklı değerlere sahip... Asla bir arada olabilecekleri düşünülemeyen... Sevgiyle iyiliğe, Nefretle kötülüğe dayalı aydınlık ve karanlık dünyalar... Bu dünyaları birbirinden ayıran saydam bir duvardır. Görülemeyen, sadece yaklaşmak istenildiğinde hissedilen bir sınır... Bu sınırın ortasında buluşmak diye bir şey düşünülemez, sınırı aşmak ise inanılmaz zordur! Ama imkânsız değil. Bu duvarı aşmak, birini kendi doğru bildiği dünyaya çekmek için pek çok taviz vermek, pek çok şeyi feda etmek gerekir. Peki, bütün bunları yaptıran güç nedir? Belki aşk... Ama basit ve sıradan bir aşk değil! Vazgeçilemeyen, uğrunda hayat verilecek kadar büyük bir aşk... Kalın duvarları tırnaklarla kazımaya, tüm uğraşlara, acılara değecek bir aşk! Kalın Duvarlar... Çok Yakında sizlerle... :)

İkisininde peşinde oldukları şeyler, amaçları, hedefleri vardı. Birinin sorusu, bir diğerinin cevabıydı. Onlar farkında olmadan birbirlerini kovaladılar. Kovalama bittiğinde, kim kimi yakaladı peki? 'Gördükleri ile karar verenler, görmediklerine yem olurlar.' Kapak Yapımı: Megakitap

Reşat&Efran&Mirzat UYARI: Bu hikayede argo, küfür ve ara ara şiddet içeren kısımlar vardır. Etkilenecek olanların dikkat etmesi rica edilir.