gencler buradaki amaç belli. Bana mesaj olarak kısaca hikayeni tanıt bende paylaşayım.

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Aşk...1 kelime 3 harf. 'Ee bunu zaten biliyoruz'diyenleri duyar gibiyim. Evet kesinlikle haklısınız.Aşk'ın bir kelimeden ve üç harften oluştuğunu biliyorsunuz.Ama kesinlikle bilmediğiniz birşey var; SİZ AŞK'I BİLMİYORSUNUZ..! Bildiğinizi sanıyorsunuz.Bunu Toprak'ın Yağmur'a olan aşkını okudukça anlayacak,anladıkça da bildiklerinizi unutacaksınız... Yağmur'un inatla,tüm saflığı ve temizliği ile yağdığı,Toprak'ın ise Yağmur'a beden olmaktan asla kaçınmadığı,onu sarmaladıkça içine hapsettiği ve Yağmur'un içinde kaybolurken etrafa armağan ettiği o aşkın kokusunu duymak ister misiniz bu sayfalarda? Öyleyse Bildiğiniz Tüm Besmelesiz Aşk'ları unutup,güzel bir Besmele çekerek başlayın Aşk'ı okumaya,yaşamaya,duymaya ve hissetmeye. Aşkı birde Toprak ve Yağmur'dan dinleyelim mi? Öyleyse Aşk kokan bu sayfalara; HAYDİ BİSMİLLAH.. 7 KASIM 2015-Yayın Tarihi

"Ben karanlığım, benim sevmeye hakkım yok Büşra anlasana" dedi Barlas acı içinde "Sen karanlık değilsin sadece ışığı sevmeyen koca adamsın. Sen benim aydınlığımsın anladın mı?." dedim kendime inanamayarak. Büşra, on dört yaşındayken annesinin gözleri önünde öldürülmesine şahit oluyor. O yaralı bir kız. Büşra o günden sonra okula devam etmiyor, edemiyor. Büşra en çok odasında ki mavi koltuğuna oturup gökyüzüyle sohbet etmeye bayılıyor. Annesinin orada onu gördüğünü zannediyor. O masum bir kız. Babası bir yanına gelip evleneceği haberini veriyor. O, yıkılıyor. Babası kızının yıkım getireni oluyor. Büşra evleneceği adamı tanımıyor, hiç kimse tanımıyor. O katil değil, o uyuşturucu bağımlısı değil, o mafya da değil. O sadece Barlas ÇAKIR.

ayaklarını kaybetmiş bir çocuğun bazen hüzünlü bazende neşe dolu anıları. ayaklarım gitmiş ise ne olacak artık benim kanatlarım var. değerli okurlarım için kurgusal bir karakter yarattım ve bu şekilde yaşayan insanlarla empati kurmaya çalıştım. şimdiden değerli yorum ve oylarınız için teşekkürler.

Annesinin ölümünden sonra hayatı değişen Ada... Tek derdi babasının onu okutması olan ve kızları sadece zevk için kullanan Buğra... Onlar çok farklı... Birinin çok derin yaraları varken diğeri yara açmaya çalışıyor... İki zıt kutup birbirini çeker mi? Biri duygularını açık açık ifade ederken diğeri asla duygularını belli etmeyen iki genç... "Senden hoşlanıyorum anla işte " " Yok o havadandır ya oluyo bana da bazen " "Ya sen ne kadar kıro bir kızsın ya "gülerek yüzüne baktım ve kolumu omzuna yerleştirdim. Parmak uçlarımda yükselmek zorunda kalsamda umursamadım. " Eyvallah koç. Babangil napıyo? " Peki Buğra Ada'nın yaralarını sarabilecek mi? Gelin onların hayatının birleşim noktasına beraber şahit olalım.

Nasıl bir şey ki bu alevlerin bile canı yanıyor. Kendi kendine mırıldanıyor şarkısını, dilinden düşmeyen bir adamı usul anlatıyor yağmurlara. Yalnızlığının içinde en büyük sırdaşı gökyüzü, ışıl ışıl parlayan yıldızları. Bir kız tanıdım gözyaşıyla süslenmiş bir hayatı yaşayan, Bir kız tanıdım yalnızlığıyla yalnızlığına sığınan, ölesiye seven. Öylesine saf bir kız tanıdım yorulmuş ama güçlü kalmaya çalışan, acı çeken ama yinede o kahrolası adamı seven. Ben bir kız tanıdım sevdiği için bütün ömründen vazgeçen. Ben bir kız tanıdım minicik ve ben bir adam tanıdım dokunduğu herşeyi yakan...